Wasbordjes

Van Onverwag, Namibie naar Rhino Camp Ugab, Namibie
We verlaten onze camping in the middle of nowhere en gaan eerst naar Uis. Daar tanken we de motoren vol en doen we boodschappen. Wederom wordt het niet braaien omdat ook deze supermarkt weinig keus heeft. In plaats daarvan maken we maar onze mexicaanse hap voor onderweg, gehakt, paprika, mais, kidneybonen, tomatenpuree, taco kruiden en een zak dorito chips.

Vanuit Uis rijden we een klein stukje op een C-weg (ook gravel) en dan nemen we een D-route richting het Rhino camp. Daar willen we slapen omdat in de lonely planet staat dat de westflank van de Brandberg erg mooi is bij zonsondergang. De Rhino camp is de enige camping die we op de kaart zien aan de west kant.

We rijden de D weg op en al snel wordt het een wasbordje. Als het niet onwijs hobbelt dan is het een zandbak. We stoppen om de banden maar iets leger te laten lopen daarna stuiteren en hobbelen we verder. Ergens in een zandbak gaat het dan toch mis, ik val voor de eerste keer in Namibie.

Sander zet mijn motor weer overeind en dan gaan we verder. De weg wordt van kwaad tot erger. Na een ongelofelijk lang en irritant stuk wasbord staan er opeens 4 auto's geparkeerd. Toeristen die ook even uit moeten hijgen na een lang stuk stuiteren? Wij zijn er niet zo blij mee want zij staan op een hard stuk grond geparkeerd en laten voor ons enkel een zandbak over om doorheen te ploeteren. We worstelen door en rijden de stoet voorbij. Die vertrekken even later weer en rijden met een noodgang over de hobbels. Wij stoppen maar want in de mist die hun doen opwaaien zien wij niets meer. Een stuk verderop staat de stoet weer stil en ligt er een band naast de auto. Tja jongens hadden jullie toch beter iets rustiger aan kunnen doen?

Van de D-weg moeten we afslaan om de laatste 10 km af te leggen. Die weg staat niet eens meer op de kaart en uiteindelijk wordt hij ook nog veel erger dan de D-weg. Het begint met een wasbordje daarna krijgen we grind. En daarna krijgen we nog meer grind. Eindresultaat?

Deze keer is het Sander die onderuit is gegaan. We zetten zijn motor weer overeind en gaan weer door. De weg wordt hoe langer hoe smaller en het wordt ook rotsachtiger. Veel grote stenen die gemeen uitsteken en een boel kleine rotstenen die je banden laten dansen. We krijgen het er behoorlijk warm van!

Gelukkig halen we zonder verdere valpartijen de camping. We stappen af en beginnen met de vraag, kun je vanaf hier de Brandberg zien? Nee is het antwoord. Dat is een domper want daarvoor zijn we hierheen gereden. Kunnen we dan Rhino's zijn? Ook dat niet want die zijn erg ver weg. Toch besluiten we maar te blijven, de camping ligt mooi, is niet duur en we hebben geen trek om dat hele stuk nu weer terug te rijden.

We kiezen een campsite en gaan eerst lunchen. Daarna zetten we de tent op, dat is nog best lastig want het waait best wel en bovendien is de grond erg zacht.

Als de tent staat gaan we een stukje lopen. We zien geen enkel dier helaas maar verzamelen wel een mooie portie brandhout.

Terug bij de tent nemen we eerst een douche. Ze stoken hier water is grote olievaten, je kunt een emmer tappen en die gooi je dan in een emmer waar een douchekop aan vast zit. Die emmer takel je naar boven, knoop het touwtje vast, zet de kraan van je douchekop open en je kunt douchen. Met 2 emmers kun je heerlijk douchen!

Na het douchen verwerken we ons brandhout tot mooie houtjes voor het kampvuur. Als we daarmee klaar zijn is het echter erg gaan waaien en bovendien best fris geworden. We duiken maar ons tentje in om onze mexicaanse maaltijd te bereiden. Als we die op hebben en afgewassen hebben waait het nog steeds behoorlijk. In plaats van van ons kampvuurtje genieten duiken we maar ons bedje in. Veel te koud hier!