De weg naar Mile 108

Van Rhino Camp Ugab, Namibie naar Swakopmund, Namibie
Het lijkt windstil als we opstaan, alleen is de tent wel wat nat van het temperatuursverschil. We ruimen dus eerst enkel de inhoud van de tent op en gaan dan ontbijten. Hopelijk droogt de tent in de tussentijd. Dat gebeurt helaas niet, het begint weer te waaien en ook te miezeren! Het miezeren houdt wel weer snel op maar ondertussen is de tent toch wel natter geworden in plaats van droger!

We pakken het boeltje maar nat in en vertrekken. Ik zie een beetje op tegen het berg pad terug, gisteren was ik niet gevallen op de laatste 10 km maar dat was meer geluk dan wijsheid. We beginnen aan het berg pad, Sander voorop en ik er achteraan. Rustig aan komen we steeds een stuk verder.

Opeens wordt de weg breder, nu is het moeilijkste stuk geweest, nu volgt enkel nog onwijs irritant wasbordjes hobbelen. We komen bij de grindbak waar Sander gister onderuit was gegaan en rijden er deze keer allebei langsaf. Nu zien we pas dat bij die grindbak in de verte ook piramides staan! Dat hadden we gisteren niet gezien.

Een stukje verder komen we bij de D-weg aan. Zal nu de weg beter worden? Nee hoor, wasbord, wasbord en wasbord. We worden helemaal gek van het getril. Als het even iets vlakker wordt stoppen we. Eerst maar even onze jas aandoen want het is koud.

Met jas aan stuiteren we verder, sommige stukken zijn zo erg dat je amper de 40 km/uur haalt, staand op je motor is de enige manier er door te komen en dan nog voel je de motor de hele tijd een soort van stoppen omdat je geen aandrijving hebt. Weer een stuk verder stoppen we weer. Het is nog altijd te koud, dan toch ook maar onze dikke handschoenen aan.

We stuiteren verder, we moeten 60 km nog over deze weg afleggen tot we bij de kust zien. Al die tijd komen we niemand tegen. We zien wel wat gemsbokken en in de verte nog een struisvogel. En dat terwijl we door een gebied rijden waar geen boom te bekennen is, alles is dor en droog, waar vinden die beesten eten en drinken?

Aangekomen bij de kust slaan we eerst rechtsaf. Eerst naar mile 108 voor benzine. We rijden op de meest vreemde weg. Hij is vlak, dat is heerlijk. Maar als Sander wil remmen constateert hij ook dat hij glad is. Niet remmen, niet sturen dus.

We rijden naar mile 108 maar zien daar geen pomp. Ik ga het vragen aan de man die ik zie lopen en die zegt dat hij wel benzine heeft maar enkel in vaten van 25 of van 20 liter. We besluiten toch maar 20 liter te kopen al weten we niet of dat gaat passen. Als mijn motor vol is, Sander zijn motor vol is, alle jerricans en de brander volledig afgevuld zijn is er nog een beetje benzine over. Dat mag die man dan maar houden.

We rijden weer terug en stoppen bij een plas om te lunchen. Ik rijd de weg af om te stoppen en dat blijkt nogal zacht te zijn. Onze banden zitten onder de blub maar dan sta je ook wel op een mooie lunchplek!

Voor het eerst in tijden houden we onze jas aan bij het lunchen, het is gewoon te koud om iets uit te doen! We smeren onze broodjes staand, onze koffers in de blub neerzetten is misschien ook niet zo een goed plan.

Met gevulde maag rijden we verder. We gaan naar Cape Cross naar het seal reserve. Schijnt geweldig te zijn maar ook onwijs te stinken. We parkeren bij de office en lopen naar binnen. Toegang voor motoren not allowed. Toegang voor Namibiers 30 dollar, voor Zuid-Afrikanen 60 dollar en voor Overseas 80 dollar. Sander is zo pissig dat hij meteen weer naar buiten loopt, waarom moeten wij ruim 2,5 keer de prijs betalen? Ik probeer het uit te vinden maar de vrouw is ook slechts een cassiere. Ze zegt vrolijk 80 dollar per persoon en 10 voor de vehicle. Waarop ik maar even zeg dat die niet eens allowed is. Ze wil best voor ons een uitzondering maken, de motoren mogen mee, voor 10 dollar per motor uiteraard. We besluiten maar weer te vertrekken, 180 dollar voor zeehonden te bekijken waarvan iedereen zegt dat je binnen een minuut weg wilt omdat je vergaat van de stank? Nee dank je.

We rijden door en stoppen nog bij een scheepswrak. Daar spelen de namibiers op in, er staan er meteen een paar om ons heen om ons stenen te verkopen. Nee mensen bedankt we zijn zo al zwaar zat! We bekijken het wrak en gaan weer door.

In Swakopmund aangekomen rijden we eerst langs de Yamaha dealer. Daar vragen we of ze iemand kennen om koffers te laten maken. Die blijken ze echter uit Zuid-Afrika te halen dan gaan we dat wel in Zuid-Afrika regelen. We rijden door naar de Desert Sky Backpackers. Volgens de lonely planet een budget camping. Misschien voor Swakopmund maar niet voor ons hoor! We kunnen camperen voor 120 dollar per persoon. We hebben geen zin om verder te zoeken. We besluiten een nachtje te blijven. Eerlijk is eerlijk het is wel een mooie plek.

We zetten de tent neer en gaan dan eerst maar boodschappen doen, ze hebben een braai hier dus wij gaan weer aan de BBQ. Bij de shoprite kopen we vlees, hout, sla en uiteraard bier en op de terugweg nog even een ijsje bij de Hungry Lion. We lopen terug naar de camping en terwijl Sander de braai aansteekt ga ik de tent inrichten.