Bobby en Poppy

Van Ghanzi, Botswana naar Gobabis, Namibie
We mogen weer terug over het zandpad en daar zien we best wel tegenop. We pakken alles in en wagen het erop. Het eerste stuk is de grond hard, geen problemen hier dus, maar na een kilometer begint het zand. Het gaat verbazingwekkend goed en we beginnen al te juichen. Dan zien we een auto midden in de zandbak staan. Er zal toch niet iemand bedacht hebben hier te parkeren? We komen dichterbij en komen dan tot de ontdekking dat de meneer (met een normale auto) hopeloos vastzit in het zand. Een aantal andere zijn al om hem heen door de berm gegaan. Sander probeert dit ook maar het blijkt een grote berg zacht zand. Als hij er voorbij is loopt hij terug om mijn motor ook te doen, deze keer via de andere zijde langs de auto. Ondertussen maak ik een praatje met de man van de auto. Hulp is onderweg voor hem dus we hoeven niet te duwen.

Helaas blijken we toch te vroeg gejuicht te hebben want ik raak een zand heuvel en val om. Geen nood, Sander rijdt weer achter me dus hij kan meteen naast me stoppen en de motor optillen. Nog geen 100 meter verderop val ik weer om en voordat we bij het asfalt zijn ook nog een derde keer. Totaal score is dus niet beter dan gisteren helaas....

Op het asfalt zetten we koers richting de grens. Net voor de grens geven we onze resterende pulas uit aan benzine en dan gaan we Botswana uit. Dat gaat erg soepel. Namibie in is weer eens een ander verhaal. Ze weigeren de carnet te stempelen. De man heeft een of ander verhaal dat als je tussen Botswana, Namibie, Zuid-Afrika, Lesotho en Swaziland reist dat je dan niet in of uit hoeft te stempelen. Wij geloven daar geen hout van, bovendien heeft Botswana ons net wel uitgestempeld. We staan er een beetje te ruzien en uiteindelijk pakt hij beide carnets aan. Hij zucht en steunt en verziekt dan een pagina van het carnet. Hij stempelt ons namelijk in en meteen uit. Hij vouwt de boekjes dicht en geeft ze met een grijns terug. Ik open de carnets en bekijk het resultaat. Ik hoor hem nog tegen zijn collega zeggen dat hij benieuwd is of ik blij ben. Nou dat ben ik dus zeker niet en dat laat ik hem dan ook merken. Hij weigert een nieuwe pagina te vullen maar in plaats daarvan schrijft hij bij de out stempel canceled en zijn handtekening. We moeten maar weer zien hoe we dit goed krijgen.

Aan de overkant betalen we netjes onze road fund en dan zijn we Namibie in. Het is ondertussen lunch tijd dus we zoeken een geschikte boom. De boom die we uitkiezen blijkt helaas niet zo geschikt als dat hij eruit zag, hij heeft schaduw maar ook grote stekels waarvan er 1 in de band steekt. Gelukkig niet helemaal door, na de lunch pauze controleren we de banden nauwkeurig maar vinden verder geen stekels meer.

We rijden door naar Gobabis en gaan daar naar de camping. We worden begroet door 2 puppies die erg op Bobby en Poppy lijken. We dopen ze dan ook meteen Bobby en Poppy.

Als we op de campsite aankomen blijkt daar ook nog een andere motorrijder te zijn. Een Zuid-Afrikaan die vakantie viert in Namibie. We maken een praatje en gaan daarna eerst maar onze tent opzetten. Als wij daarmee klaar zijn komt Kobus langs, of we zin hebben om vanavond met hem samen te braaien. Nou dat lusten we wel! We spreken af ieder voor zich voor vlees en dergelijke te zorgen en vertrekken richting supermarkt.

Bij de shoprite vinden we varkensvlees (1 lap iets van 400 gram), rundvlees (ook zo een mega lap), kip (1,5 kilo verpakking vinden we toch iets te veel van het goede) en worstjes. In salade's zijn ze minder thuis. We kopen wat vlees, sla, brood en uiteraard bier en lopen terug naar de camping.

We schuiven aan bij Kobus en hebben een gezellig avond bij de braai en later een kampvuur.

De tijd vliegt voorbij en voor we het weten is het al 23 uur geweest. Tijd om te slapen!