Vallende ster

Van Grootfontein, Namibie naar Outjo, Namibie
We worden wakker op restcamp Pondoki, Sander met een lichte hoofdpijn. Eerst een paracetamolletje en dan de spullen inpakken. Magda komt nog langs om ons koffie en thee aan te bieden, en dat terwijl we dus al gratis mogen kamperen en ook nog eens alle bier gratis hebben gekregen! Wij hebben ons ontbijtje ondertussen al op dus we bedanken voor het aanbod maar maken ons klaar om te vertrekken. Lala (de hond) heeft nog een afscheidscadeautje, ze loopt naar onze speedbag en tilt haar achterpoot op.....

Op de planning vandaag staat een meteoriet, en dan niet zomaar een meteoriet maar de grootste ter wereld! We rijden de 30 km en komen bij een leuk gebouwtje. Daar mogen we de entree betalen en dan door de tuin lopen om de meteriet te bekijken. Die ligt een aantal meter lager dan de rest van de grond. Ze hebben een soort arena eromheen gemaakt.

Maar ja ook op dit brok, voornamelijk, ijzer ben je zo uitgekeken. Redelijk snel besluiten we dan ook maar weer verder te gaan. Als we op de parkeerplaats staan worden we opeens in het Nederlands aangesproken. Een Nederlands stel is op vakantie in Namibie en komt even gezellig een praatje maken. Dat vinden wij natuurlijk wel gezellig dus we vertellen wat van onze reis en zij vertellen iets over hun reis. Weer horen we dat Etosha mooi is, tja wij willen wel naar Etosha maar ze laten geen motoren toe....

We zetten koers richting Outjo, het eerste stuk is asfalt. Opeens worden zien we een politieman die ons naar de kant dirigeert, we zien ook een lasergun. We hebben toch niet te hard gereden? Eigenlijk weten we niet of de maximum snelheid hier 120 of 80 is maar aangezien het feit we toch nooit harder dan 80 rijden doet dat er ook niet toe. We stoppen en zetten onze helm af. De politieman is niet in zijn beste humeur. Waarom rijden we zonder licht? Waarom? Tja weten we eigenlijk niet, we rijden overdag altijd zonder licht. Is dat een probleem? Ja het is verplicht met licht aan te rijden je krijgt een boete. Sander begint meteen te stijgeren, hoezo verplicht iedereen rijdt zonder licht?! En waar staat dat dan? Ik loop ondertussen naar de andere politieman, hij lijkt de baas van de 2 te zijn. Hij wil ons rijbewijs zien, dat is uiteraard geen probleem. Ik haal mijn rijbewijs en vertel dan dat we ons geinformeerd hebben naar de lokale regels (niet waar) maar dat daarbij verlichting voeren niet ter sprake is gekomen en dat we gewoon niet weten dat het verplicht is. De baas wil het laten zien in zijn handboek van wetten. Gelukkig leest hij over het reglement heen, ik niet en ik zie een boete staan van 1000 dollar, wijselijk houdt ik mijn mond. Omdat de politieman het reglement niet kan vinden zegt hij sorry het is echt verplicht maar ik wil je niet te lang ophouden. Nou meneer geen probleem! We pakken onze rijbewijzen aan en nemen afscheid. Ondertussen is de politieman met zijn slechte humeur bezig met een volgend (blanke) slachtoffer, een snelheidsovertreder. Wij zetten snel onze helmen op, zetten onze lichten aan, en vertrekken.

We rijden door, ondertussen hopend dat we snel van de hoofdweg af kunnen. Ik heb nu het wetboek een beetje gelezen en als ze willen kunnen ze je hier voor alles een boete geven. Geen verlichting, kapotte knipperlichten (bij mij ontbreekt het oranje plastic), je voeten niet op de stepjes, je handen niet aan het stuur, enz. Op het gravel kunnen we eindelijk weer rustig rijden, hier zijn namelijk nooit politiestops.

In Outjo aangekomen zoeken we een campsite. Blijkt alleen dat Outjo een beetje de toegangsplek is om Etosha te bezoeken, het dorpje leeft van toerisme. De campings zijn hier dan ook meteen een stuk duurder. Een supermarkt kennen ze hier echter niet! Er is 1 winkel die Outjo supermarket heet maar zelfs de lokale buurt Appie heeft meer! We kopen wat bier en gaan dan bij 1 van de campings onze tent neerzetten. Wel lekker dicht bij het zwembad.

Voor een dorp wat van toerisme leeft zijn er trouwens wel weinig toeristen. Ook op deze camping lijken we de enige te zijn. We duiken eerst het zwembad in, dat is weer eens ijskoud dus we zijn daar zo klaar mee. Dan zetten we onze tent op. Na nog wat computeren is het etenstijd. Eten kun je hier niet maar de man vertelt ons dat we naar de farmhouse moeten. Daar rijden we dus heen, we denken dat het een steakhouse is maar steak staat niet op de kaart. We bestellen 2 keer een russian met friet en salade. De russian is op maar in plaats daarvan maken ze hem met bratwurst of boerewors. Dan maar 1 met bratwurst en 1 met boerewors. Beide zijn lekker en met een gevulde maag keren we terug naar de camping. De eigenaar heeft ondertussen ons bier in zijn koeling gezet dus als we terugkomen kunnen we met 2 koude biertjes verder computeren.