Dinosaurussen

Van Windhoek, Namibie naar de Dynosaur tracks, Namibie
Midden in de nacht zijn er weer mensen gearriveerd. Echt een rare camping is dit het iedere nacht komen en gaan er mensen! Na het ontbijt ruimen we de tent op en vertrekken we. Eerste halte is het tankstation. We gooien de tank vol en zetten koers richting Okahandja. We rijden over het asfalt en we ontdekken dat het toch alweer nog een beetje fris is.

In Okahandja tanken we nog een keertje en doen we boodschappen, we besluiten vanavond zelf te koken dus moet er naast brood ook avondeten gekocht worden. Als dat gedaan is gaan we verder. We willen graag van het asfalt af dus we kiezen voor de langste gravel route naar de dinosaurus sporen.

Zo'n 40 km voorbij Okahandja duiken we een D-weg op, het is nu gedaan met het asfalt.

We zien witte gravel, roze gravel, bruinige gravel en soms ook stukjes zand. We gaan lekker met een vaartje van 60 km per uur als het opeens los zand wordt. Ik zwabber meteen de hele weg over. Uit laten rollen dus, terug schakelen en doorrijden. Zonder vallen komen we het zand stuk door.

Het voordeel van de D-wegen is dat je geen checkpoints meer tegen komt, ook zie je meer dieren. Om de haverklap steken er groepjes wrattenzwijnen de weg over. Eentje is een beetje dom, hij is bang voor ons en rent met ons mee. Zijn vriendje is slimmer, die keert om en rent in de tegengestelde richting, die zijn we dus zo voorbij. Een stukje verder komen we een al net zo'n snugger antiloopachtig beest tegen. Het rent in blinde paniek voor onze motoren uit, tot het besluit om te keren en vervolgens met het gewei tegen een hek aan te rennen. Best wel zielig.

Na iets van een uurtje rijden komen we opeens bij een hek. Op het hek staat iets van een game reserve. Je gaat ons toch niet vertellen dat hier een national park is? Daar mogen motoren namelijk bijna nooit in. Er zijn mannen aan het werk en die lopen naar ons toe. Ze zeggen dat het een park is en of we daar heen willen. Als we uitleggen dat we gewoon de weg willen volgen naar Kalkfeld zeggen ze OK geen probleem en ze openen het hek voor ons. We rijden het park binnen en vervolgen de D-weg. We zien meteen al gnoes lopen. Een stukje verderop staat een giraffe. Helaas zijn alle beesten nogal angstig aangelegd en zijn ze weg voor we de camera erbij hebben kunnen pakken.

In het begin is de D-weg ook nog hetzelfde gravel als ervoor maar dan opeens komen we weer in een grote zandbak. Deze keer zie ik het op tijd. Remmen, terugschakelen en al staand werken we ons een weg door het zand. Ik zie een mooie boom en besluit dat het lunchtijd is. We parkeren de motoren gewoon op de weg, wel een beetje aan de zijkant en gaan zitten lunchen. Als we ons brood op hebben stappen we weer op en ploeteren verder door het zand. Dat duurt niet lang meer en dan komt er weer een hardere grond onder onze wielen.

Aan de andere kant van het park is weer een hek. Ook hier staat iemand bij, hij noteert onze kentekens (op een A4tje waar verder enkel tekeningen op staan) en we mogen door. We volgen de D-weg tot we bij de dinosaurus tracks aankomen. De campsite is van een Duitser. We worden in het Duits met een paar woorden Engels begroet en krijgen de uitleg waar de sporen te vinden zijn. Een medewerker brengt ons naar de camping, die hebben we helemaal voor ons zelf.

We zetten onze tent neer en constateren dat we echt in de middle of nothing zitten. Maar goed dat we toch al wilden koken want een restaurant is hier niet. Bier dat kunnen we ook wel vergeten want een bar is er net zo min. Stroom is er ook niet. Gelukkig wel (warm) water.

Als de tent staat gaan we de sporen bekijken. We lopen de route naar de 'Big tracks' onderweg zien we veel bavianen. De grote sporen vallen ons nogal tegen, is dit van een grote dinosaurus?

Daarna lopen we naar de 'Small tracks'. Hoeveel kleiner kunnen dinosaurus voetjes zijn? Nou veel kleiner hoor zie maar!

We lopen terug naar de tent en computeren wat. Daarna nemen we een douche en dan is het alweer tijd voor het avond eten. We maken een maaltijd met rijst, blikgroente en blikkip, het eind resultaat is verrassend goed! Na het eten is het tijd voor de afwas en dan gaan we bij ons zelfgestookte kampvuurtje zitten.