Regen in Turkije, regen in Griekenland

Van Akcakoca, Turkije naar Alexandroupoli, Griekenland

Vandaag staat er wederom een dag van meer dan 500 kilometer op het programma. We willen naar Alexandroupoli. We kennen daar de camping al (zijn we op de heen weg ook al geweest) en dan hoef je de dag erna nog maar 150 km naar de ferry. We zijn dan ook op tijd wakker en ruimen snel alles op.

Zo'n 100 km voor Istanboel besluit onze Garmin opeens de snelweg op te gaan, en dat terwijl tolwegen uit staat! We zijn de oprit net voorbij als het bord van de tol verschijnt, omkeren kun je dan niet meer. Best irritant want de Turkse tol werkt met een kastje je kan niet contant betalen en zo'n kastje hebben we dus niet. We zien een tol poortje wat afgezet is, een auto kan hier niet door maar wij wel. Daar zoeven wij dus maar langs en rijden de snelweg op.

Net voor Istanboel komen er weer tolpoortjes. Sander ziet op het laatste moment de lus in de weg liggen en schiet erlangs af. Omdat ik aan de binnenkant zit (en ook naar iets anders zit te kijken) ga ik over de lus. Een sirene gaat af. Snel rijden we weer door. We weten dat bij het geluid van de sirene je 7 dagen de tijd hebt om te betalen. Daar stoppen heeft dus sowieso geen zin, je kan nergens betalen. We blijven op de snelweg (bij iedere afrit staat toch weer zo een tolpoort) en besluiten eerst Istanboel te passeren en dan ervan af te gaan.

Net na Istanboel zie ik een parkeerplaats, laten we hier dan de weg af gaan (bij een andere parkeerplaats was er ook een paadje waar brommers de snelweg op en af rijden). We nemen de afrit van wat we denken dat de parkeerplaats is. Niet dus, een afrit te vroeg, we komen bij tolpoortjes en deze keer gaat bij ons allebij de sirene af. We komen nu in een buitenwijk van Istanboel. Het is er nog erg druk. Dan maar doorrijden tot de eerste de beste parkeerplek om te kunnen lunchen. Die vinden we pas om 13:30. Het humeur is dan niet zo best meer, we hebben honger, snappen niet waarom Garmin ons over tol wegen laat rijden en moeten nog 200 km afleggen tot de eindbestemming. We lunchen staand bij de motoren, er staat een meloen verkoper en daar koop ik nog even een meloen. Dan snel weer door naar Griekenland.

Voordat we in Griekenland aankomen wordt de lucht grijs. We zijn te laat met stoppen en zijn al doorweekt voor we onze regenkleding aanhebben. Toch maar even aandoen want nu waait de wind dwars door onze natte kleren heen en dat is koud. Bij de grens aangekomen wordt er geen woord gerept over de tol, waarschijnlijk had de Oostenrijker die we ooit spraken gelijk en flitsen ze inderdaad enkel van voren. Dat verklaard ook waarom die andere motorrijders gewoon overal langsaf flitsen.

In Griekenland gaat de Garmin gewoon weer vrolijk de snelweg op. De lucht wordt weer grijs en we krijgen nog een paar buien over ons heen voor we bij Alexandroupoli onze camping oprijden. De vrouw daar is weer allervriendelijkst. We mogen voor dezelfde prijs blijven als de vorige keer. Snel zetten we de tent neer terwijl het ook hier begint te druppen. Daarna hangen we onze kleren te drogen in de tent. Bed opmaken komt later wel, eerst even boodschappen doen. Na het boodschappen doen lopen we weer terug, op weg naar de Lidl kom je langs een taverne en die is open. De man beveelt ons de schweine haxe aan, een grote portie zegt hij. Ook de shashlik is erg goed, de beste die er is, een Georgische. We nemen dus maar van beide 1 portie, een griekse salade en een halve liter rode wijn. Als we de sla op hebben hebben we al eigenlijk genoeg. En dan komt Sander zijn schweine Haxe....

Ook mijn shashlik is geen kleine portie. Sander mag me ook nog eens helpen met die op te eten. De wijn gaat wel goed naar beneden. Toch vinden we het wel vreemd, ijskoude rode wijn....