En weer een nat pak

Van Makhinjauri, Georgie naar Tbilisi, Georg
ie

Wat timen we het toch weer goed de lucht is blauw dus we gaan verder. Vol goede moed gaan we op pad. Als we langs Ukeli komen herinner ik me gelezen te hebben dat ze daar zwarte stranden hebben. Nu we er toch langs komen moeten we toch even gaan kijken.

Erg fraai is het niet, maar ze hebben wel gelijk het is zwart zand wat hier ligt. Wat zal dat heet worden in de zomer?!

De volgende bestemming in de Garmin is Gelati, een van de 2 kloosters die we vandaag gaan bekijken.

Helaas staat deze grotendeels in de stijgers. Als we het leuke slingerpad omhoog hebben gereden hebben we het dan ook snel gezien. We slingeren weer omlaag en gaan naar het tweede klooster wat maar een paar kilometer verderop ligt, Montsemetsa.

Dit klooster vinden we leuker. Lekker klein, weinig mensen, hoewel we moeten wel doorlopen want we worden gevolgd door een busje vol met kinderen en hun moeder. We bekijken het klooster en gaan dan buiten op de parkeerplaats zitten lunchen.

Als we dan verder rijden richting Gori wordt het grijzer en grijzer. Als het begint te regenen trekken we snel onze regenpakken aan. Dat is maar goed ook want de regen gaat door en door. Zo'n 40 km voor Gori zijn we doorweekt en zeikt het nog altijd. We besluiten dat als het niet droog wordt we Gori voorbij rijden. Dat hoeft uiteindelijk niet want net voor Gori wordt het droog. We rijden de stad in en verwachten overal Stalin beelden te zien (Gori is de geboorteplaats van Stalin). Er wacht ons een teleurstelling, langs onze route vinden we er geen een, maar wel een ander kasteel met een standbeeld.

Na ons rondje Gori rijden we via wat kleinere wegen door naar Tbilisi. De bewolking breekt open en voorzichtig zien we weer wat blauwe lucht.

In Tbilisi rijden we naar de coordinaten van het hotel, daar zien we niets. We zoeken het adres op en blijken in een heel andere straat te moeten zijn. We rijden naar de juiste straat en vinden nummer 109 en nummer 113, maar geen 111. Ik bel maar aan bij het eerste hek in de zijstraat, zal dat nummer 111 zijn? Niemand doet open, dan maar toeteren, nog altijd geen respons. We pakken de laptop er maar weer bij en zoeken het nummer op, wat goed dat we een simkaart hebben! Ik bel het hotel en het blijkt dat het verderop in de zijstraat is, de hoofdweg en alle zijstraten hebben hier dezelfde naam! Dat wist onze Garmin niet.

We zitten vanavond in een hostel, we zetten onze spullen neer, trekken de natte regenkleren aan en kunnen dan aan tafel, het hotel is namelijk inclusief diner. Ik dacht dat het een tikfout was dat ze ontbijt bedoelden maar nee hoor, de pasta en pasta saus staat klaar. Een kwestie van opscheppen, even opwarmen in de magnetron en we kunnen eten, daarbij krijgen we een huiswijn, ook die gaat prima naar binnen. In het hostel zit nog een Canadees die veel gereisd heeft. Ja zegt hij, iedereen doet de oost kant van Afrika maar dat is voor watjes, ik niet, ik heb de west kust gedaan. Nou zeggen we, wij ook! Blijkt dat hij net voor ons ongeveer dezelfde route heeft afgelegd maar dan backpackend.