Eindelijk, mooi Turkije!

Van Goreme, Turkije naar Katha, Turkije

Deze keer worden we niet gewekt door een moskee maar door het geluid van stijgende luchtballonen. Als we de tent uit kruipen zien we overal luchtballonen. Het moet een gouden business zijn hier.

Je ziet nu ook overal waar je kijkt die dingen vliegen, en dan nog zien we zat lege bakjes op het parkeerterrein staan.

Als we ontbeten hebben en de tent aan het inpakken zijn worden ook onze overburen wakker. Ik heb hun motor reeds bekeken, ze komen uit Ukraine en doen een rondje zwarte zee. Mooie timing om op stap te zijn denk ik zo.

Ik loop naar het stel toe en begin een gesprekje. Zij is niet erg goed in Engels maar als haar man tevoorschijn komt blijkt die het iets beter te kunnen. Ze rijden samen op een transalp, zij kan wel rijden maar durft enkel op kleine cross motoren te rijden, daarmee rijden ze thuis veel offroad. Dit is hun eerste asfalt vakantie en ze gaan in 2 weken via Roemenie, Bulgarije, Turkije, Georgie, Rusland weer terug naar huis. Het is wel een aardig stel en misschien komen we elkaar nog eens tegen want hun rijden ook naar Nemrut Dagi, ze zwaaien ons uit en dan gaan we weer op pad.

Het eerste uur is de weg nog recht, vlak en saai. Maar dan gaan we de bergen in en begint de lol.

We lunchen op 1900 meter hoogte, de zon schijnt maar toch is het frisjes. Gelukkig ligt het dal voor ons dus hierna wordt het weer warmer.

Als we weer verder rijden zie ik ergens een bord met Kahramanmaras rechts af slaan. Maar onze Garmin zegt rechtdoor. Ik zoom uit en zie een weg naar rechts die inderdaad een stuk afkort. Prima die weg nemen we! Het is een weg die op geen van beide landkaarten staat, dat moet goed zijn! We rijden de weg op en moeten wel nog even 2 keer keren. Onze Garmin kent maar 1 weg dus we nemen 2 keer een foute weg, als die volledig van de paarse lijn afwijkt keren we om en proberen we de andere afslag. Zo komen we uiteindelijk weer op de hoofdweg uit, het was wel een mooie afkorting, heerlijk zonder asfalt. We draaien de hoofdweg op en gaan weer richting het zuiden.

Het is nog vroeg als we net voor Kahramanmaras aankomen, we besluiten niet naar de stad te gaan maar nog een afkorting te nemen en dan in een ruk door te rijden naar Katha. We stellen Garmin in op de camping in Katha en kiezen de snelste weg, volgens instructies slaan we af en komen weer op grind. Deze keer zijn ze soms echter een beetje te gortig met het grind. Sander en ik rijden voorzichtig de berg op en worden beloond met een prachtig uitzicht.

Garmin zegt steeds, max snelheid 90, dat kan wel wezen, maar harder dan 50 haal je hier echt niet! En in de bochten gaat het nog langzamer.

We komen op een kruispunt en Sander bekijkt de Garmin eens. Garmin zegt naar links en dan nog vele kilometers slingeren, als dat ook allemaal gravel is halen we dat vandaag echt niet. Dan maar naar rechts en terug naar de hoofdweg. We gaan rechts en komen al snel op asfalt. Dan zie ik achter me ook asfalt. We keren dus maar weer om en gaan toch, zoals Garmin aangaf, links af.

De weg die we nu rijden is prachtig, een smalle asfalt weg met soms stukjes grind. De weg gaat omhoog en omhoog en slingert erop los. Het schiet totaal niet op maar mooi is het wel!

Ondertussen loopt de verwachte aankomsttijd maar op en op maar dat maakt ons weinig uit. Naast de prachtige uitzichten komen we door kleine dorpjes. Iedereen gaapt ons weer met open mond aan. Wij kijken daarop verbaast terug naar de brommertjes met zijspan die hier rond rijden! Daarnaast zien we ook veel ezels, met zadeltassen die ladingen vracht de berg op of af sjouwen.

We worden gestopt die een militair die iets wil. Uiteraard geen idee wat want meneer spreekt enkel Turks. Sander komt er niet uit dus meng ik me ook maar in het gesprek. Ik zeg Golbasi (de plaats waar we de hoofdweg weer opgaan) en de militair wijst. Dank u wel meneer, wij starten en rijden weer door.

Als we in Golbasi de hoofdweg op draaien moeten we toch even opgelucht adem halen. De weg was veel langer dan we verwacht hadden en ik rijd al een eindje op de eerste reserve. Bij het eerste tankstation stoppen we dan ook meteen en gooien de motoren vol. Omdat het ondertussen 17 uur geweest is eten we ook maar even iets kleins, daarna willen we doorrijden om voor het donker in Katha te zijn. De man van het tankstation ziet ons snoep pakken en bied ons meteen thee aan. Bedankt meneer maar we blijven niet.

Om 19:30 terwijl nog maar net het laatste beetje van de gloed van de zon te zien is komen we aan in Katha op de camping. Snel zetten we onze tent neer, richten hem in en gaan dan naar het restaurant er tegenover. We krijgen een heerlijke portie kebab en kipvleugeltjes met een salade en daarbij een meter vers gebakken brood. Alles is heerlijk en al helemaal dat verse brood.

Na het eten lopen we nog een klein stukje de hoofdstraat op en neer, even kijken op wat voor plek we nu weer beland zijn, daarna duiken we, moe van de lange dag, ons bedje in.