Eindelijk weer een medereiziger

Een dagje Makhinjauri, Georgie

Wederom is de lucht grauw als we opstaan. Vanochtend was het heel even blauw maar dat is snel weggetrokken. We besluiten vandaag een dagje naar Batumi te gaan, met de bus. In de ochtend houdt Sander zich bezig met waar we heen willen in Batumi, hoe daar te komen terwijl ik de blog maar eens ga bijwerken. Als we daarmee klaar zijn is het alweer bijna lunchtijd.

Na de lunch vertrekken we, motorschoenen aan want het is best fris, jas mee, want het kan gaan regenen en dan lopen we naar het treinstation. Daar zijn ook busjes. De buschauffeur vindt ons eerder dan wij de juiste bus. Batumi roept hij? Wij knikken en hij wijst naar de juiste bus. Nu nog ontdekken wat de prijs is. Ik laat 5 Lari zien en daarop zegt hij enkel Lari. Waarschijnlijk kost de bus dus 1 Lari. Hij wijst naar binnen en daar probeer ik dan maar geld te wisselen. Als niemand dat blijkt te kunnen (of te willen) loop ik terug naar de man, ik laat weer de 5 Lari zien en haal mijn schouders maar op. We mogen instappen in het lege busje. Als het busje gaat vertrekken schieten er nog een aantal de bus in. Onderweg naar Batumi stopt het busje meerdere keren, tot we vol zitten. Een bushalte lijkt er niet te zijn, je gaat gewoon ergens langs de route staan en houdt je hand op, zo kan het dus ook dat het busje 2 keer binnen 10 meter stopt (waarom de mensen dan niet lopen richting de deur??!). Als de chauffeur beseft dat hij niet dichter het centrum in gaat rijden als dat hij nu is stopt hij weer en kijkt naar ons, Batumi zegt hij en wijst naar de deur. Ahh onze halte blijkbaar, wij stappen uit.

Het eerste wat we doen is het punt markeren in Garmin, hier rijdt busje 20 dus hier moeten we als we terug willen weer naar toe lopen. Daarna gaan we rondwandelen. Eerst lopen we door kleine drukke straatjes. De winkeltjes zijn allemaal open en zitten overal verspreidt tussen de woonhuizen, barretjes en kerkjes.

Daarna lopen we richting de boulevard, daar staat de bol en toren die we vanuit het hotel kunnen zien.

In de toren hangt een reuzenrad. Helaas draait het ding niet. De normale reuzenrad die ook op de boulevard staat draait wel.

We lopen kris kras soms langs de boulevard en soms door de kleine straatjes. We vinden de outdoor zaak die er volgens het internet is. Maar veel meer dan sportkleren heeft deze niet. Ook vinden we de Azerbeidjan ambassade.

Op de boulevard staan voornamelijk kunst objecten.

In de kleine straatjes zijn de winkeltjes en barretjes. We zien echter geen enkele bakkerij of een fatsoenlijke supermarkt. Wel komen we nog voorbij een vogelparkje.

Drie van de vier mannetjes pauwen hebben geen oog voor ons, ze zijn te druk bezig met vrouwtjes te imponeren.

Rond een uur of 17 doen onze voeten dan toch echt serieus zeer. Toch is het nog wat vroeg om te gaan eten. We lopen wat vertwijfeld rond op zoek naar een bankje als we opeens een motor zien staan. Ik besluit de straat over te steken en een praatje aan te knopen. Terry komt uit Engeland en is naar Rusland gereden (Moskou) nu is hij via Turkije van plan terug te gaan naar huis.

Na ruim een uur kletsen zegt hij dat hij net van plan was naar het hotel om de hoek te gaan. Als we even wachten zoekt hij een hotel en dan gaat hij met ons mee. Natuurlijk wachten we even. Als Terry zijn motor heeft geparkeerd, zijn spullen in de kamer heeft gegooid en zich snel heeft omgekleed staat hij weer buiten. Eerst gaan we op simkaart jacht want hij vertelde dat die hier zowat niets kosten en dan kunnen we daar morgen de ambassade van Rusland mee bellen. Als we de simkaart gevonden hebben gaan we met zijn drieen naar een restaurantje. We bestellen een biertje, wat te eten en wat sla en hebben een gezellige avond met verhalen uitwisselen. Terry heeft al meer reizen gemaakt en rijdt veel offroad. Ook is hij goede vrienden met Bas van Hyperpro in Nederland en ook Erik van Hotrodwelding kent hij. Wat is de wereld toch weer klein.

Na een zeer geslaagde avond nemen we afscheid, wij moeten ons busje nog terugvinden. We nemen afscheid en lopen naar het opgeslagen punt in Garmin. Ik geef aan welke buslijn we moeten hebben en de man wil net uitleggen waar we heen moeten lopen als een andere buschauffeur die zojuist wil vertrekken zegt dat we in moeten stappen. Ik heb namelijk ook gezegd dat we naar Makhinjauri moeten, blijkbaar komt dit busje er ook langs. We stappen in en het busje vertrekt. Na een paar lange stops zijn we in Makhinjauri. De chauffeur lijkt ons vergeten te zijn dus ik zeg tegen Sander maar dat hij gewoon even moet opstaan. Als hij dat doet kijkt de andere man die voorin zit om en zegt tegen de chauffeur iets in de trant van ohja je 2 toeristen moeten er hier uit. Het busje stopt en wij kunnen uitstappen.

In Makhinjauri nemen we nog even een brood mee, net als in Afrika krijgen we hier weer een mega brood met een klein stukje papier eromheen. Wat is toch het nut van het papier?

En wat denk je van deze mooie kassabon? Lekker leesbaar is het niet?