Waarom leren we het niet?

Dag 4 Centurion, Zuid Afrika
Als we vandaag wakker worden is het niet zoals normaal mooi blauw maar is het bewolkt en grauw. Eerst dan even wat computeren, op facebook lees ik dat Diederik (een Belgische reiziger die we in Afrika ontmoet hebben), 2 belgen op Transalpjes in Nepal is tegengekomen die ons kennen. En guess what? De alpjes van hun zijn ook stuk!

Na ons ontbijt halen we onze motorjas tevoorschijn die gooien we samen met de kappen en tank van Sander zijn motor in het busje en samen met Don vertrekken we naar Christo.

Christo vertelt ons dat de caborateur flink vuil was, 1 sproeier zat helemaal verstopt maar hij denkt dat de kans dat het vuil verder het blok in is gegaan nihil is. Daarnaast heeft hij de kleppen gesteld, die waren allemaal te klein. We moeten echt vaker kleppen stellen, iedere 12.000 km. Op welke waarde hij ze nu heeft afsgesteld wordt ons helaas maar niet duidelijk. Hij zegt according to spec, sommige motoren hebben een bandbreedte maar deze heb ik volgens spec gedaan. Als wij hem erop wijzen dat er ook een bandbreedte voor onze motor geldt zegt hij in het midden. Ik krijg de neiging dat ding thuis weer uit elkaar te halen en te kijken waar het nu op staat. Hij laat de motor nog even wassen en dan mogen wij hem hebben. Sander ziet nog wat kleine dingen, klemmen die nu anders vastzitten als voorheen, ons gevoel wordt er niet warmer van.

Na de poetsbeurt gaan we aan de slag. Tank erop, knipperlichten terug, zijkappen erop. Dan wil ik het zadel pakken, maar waar is het zadel? Ik vraag aan Sander of hij het gezien heeft. Dat heeft hij niet. Heb je het in het busje gelegd? Ehhh nee zegt Sander ik heb geen zadel gezien. Briljant staan wij hier dus bij een motor, Don is al vertrokken en we hebben geen zadel.

Ik bel Don om te vragen achter in het busje te kijken. Geen zadel zegt hij, maar geen nood hij is nog ergens in Pretoria, hij rijdt even langs huis en haalt het zadel op. Super service uiteraard maar best dom dat we het zadel vergeten zijn.

Ondertussen heeft Sander het nieuwe benzinefilter geinstalleerd op de motor. Hopelijk doet deze het beter. Christo zegt dat onze problemen door vervuilde benzine komt. Ook iets wat wij een beetje vreemd vinden. De benzine speelt vast en zeker een rol maar dan zouden toch zeker beide motoren even veel problemen moeten hebben? En mijne is er toch echt duidelijk slechter aan toe als die van Sander. Ook heeft Christo nog een compressietest gedaan, beide cilinders 7. En dat terwijl we hier 10 gemeten hebben. Is Don zijn meter zo optimistisch? Ik krijg ondertussen vooral veel prutswerk klaar, de tank die maar op 1 manier op de motor kan heb ik gepresteerd er scheef op te krijgen. Knipperlichten verkeerd om aangesloten (doet er niet heel veel toe maar toch). En als ik te hard vloek omdat ik een schroef niet los krijg kom ik opeens tot de conclusie dat ik de verkeerde schroef probeer los te draaien. Verder haal ik nog de moeren van het zadel los terwijl ik kappen wil vastzetten enz etc. Niet bepaald mijn klusdag dus.

Als Don het zadel gebracht heeft verlaten we Christo en rijden we eerst naar de printshop. We bestellen nieuwe visitekaartjes. Daarna gaan we naar de Midas om een nieuwe benzineslang te kopen. Mocht de filter problemen geven dan moet die namelijk er weer tussenuit. De volgende halte is de Honda, daar halen we 2 nieuwe pinnen op voor de achterrem. Ons todo lijstje gaat best rap zo. Volgende stop is de supermarkt. We doen boodschappen en lopen bij de kapper naar binnen. De ene kapper blijkt enkel mannen te knippen. De vrouwen kapper een stukje verder is echter belachelijk duur. Dan maar geen nieuw kapsel. Onze magen zijn ook leeg en er zit een indier in het centrum. We besluiten een tandori schotel voor 2 te nemen. De schotel is heerlijk maar veel te klein. We krijgen 2 kleine lams kebabjes, een groente iets, een chili bal en 2 soorten gemarineerde kip. Het voelt aan als een voorafje, hopelijk blijven onze magen tevreden tot aan het avondeten?

Terug thuis besluiten we Marcus te bellen, we vragen of hij ook een kijkoperatie op Sander zijn motor kan doen, het lijkt ons sterk als zijn caborateur zo vuil is dat er niets verder is gekomen. Omdat Marcus een ruimtegebrek heeft spreken we af de motor zolang bij Don te laten staan. Wellicht kunnen we maandag met de alp langskomen voor de kijkoperatie. Marcus geeft verder aan weinig tijd op dit moment te hebben. Begrijpbaar maar met de grote vakantie voor de deur (vanaf 15 december ligt hier alles een maand stil) is dat geen goed nieuws.

Het grauw en grijs wordt langzaam zwart, het begint te onweren. Naar buiten is dus geen optie. We gaan maar alternatieven bekijken voor onze motor issues. Een ander alternatief wat we hebben is terug naar Nederland gaan, de alpjes verkopen en iets anders kopen. Wat het andere is is al snel besloten, een BMW R100GS al dan niet Paris Dakar. We besluiten Mat van de BMW Boxer Toko te vragen wat onze mogelijkheden zijn. Uiteraard gaat deze optie ons veel geld kosten, daarnaast moeten de motoren dan ook terugverscheept worden naar Nederland. Maar als we erna minder vaak problemen hebben en als Sander dan wel de moed kan vinden kleppen te stellen zal dat ook weer wat fun in de reis terugbrengen. Het kleppenstellen van een transalp is namelijk een vreselijke klus. Het verpest Sander zijn humeur ongeveer 2 weken lang. Eerst 1 week en 6 dagen omdat hij er tegenop ziet en dan nog een dag vloeken om die dingen daadwerkelijk gesteld te krijgen. Ik zag vandaag op de rekening van Chriso dat hij ook 3 uur gefactureerd heeft voor kleppenstellen, dus Sander doet het met zijn 4 uur lang zo slecht nog niet.

Het weer is ons wel gunstig gezind. Rond etenstijd wordt het droog. Don heeft ons al verteld dat Marlies vandaag iets op haar werk heeft en dat we dus voor ons zelf moeten zorgen. Het is donderdag, we spelen met de gedachte om bottemless ribs and wings te eten maar besluiten uiteindelijk dat we iets op loopafstand willen. We lopen dan maar naar een centrumpje waar van alles zit. Eerst denken we naar Wimpies te gaan maar dan zien we de Barcelos. Daar hebben ze een family mail, 2 kipburgers, een hele kip, een grote friet en 2 milkshakes. En daar gaan we dus weer de fout in. We bestellen de meal. De milkshakes zijn super, ik heb een chocolade en Sander banaan. Beetje jammer dat ze voor het eten komen, erna zou lekkerder zijn. We slurpen eerst de milkshake op beginnen dan aan de kipburger, dan de friet (gelukkig niet al te groot) en dan heb je dus eigenlijk al genoeg op en dan moet je nog een hele kip.

Op de terugweg heeft Sander weer het gevoel dat zijn darmen zijn longen zijn lijf uit persen. Bij mij gaat het het eerste uur beter, daarna ploft de kip als een baksteen op mijn maag. Voor onze gezondheid zal het toch echt beter zijn als we Zuid-Afrika verlaten....