Baviaanskloof deel 2

Van Sandvlakte, Zuid Afrika naar Port Elizabeth, Zuid Afrika
In de ochtend doen we behalve inpakken en ontbijten ook nog even met de hondjes spelen. Eindelijk een hond in Afrika die een bal haalt en terug brengt! Al zijn we in de ochtend de bal kwijt en gooien we dan maar denneappeltjes. Die zoekt hij wel maar eet ze daarna op.

Als we afscheid hebben genomen gaan we op pad. Eerste halte is het toegangshek van de Baviaanskloof, daar kopen we een permit en gooit Sander alvast een van de jerricans in de tank van zijn motor.

Nog geen 100 meter verder is de eerste doorwading. Meteen eentje met keien. Gelukkig is hij niet al te diep dus komen we er zonder valpartijen doorheen.

De tweede doorwading gaat al minder soepel. Het eerste stuk zijn keien, enkel als je over de rechterzijkant gaat en dan nog even een bochtje maakt dan kom je op betonnen platen. Sander redt dit rijdend maar ik moet toch de voetjes erbij gebruiken. Maar uiteindelijk kom ook ik zonder vallen door de doorwading. Nummer 2 succesvol doorkruist.

Er volgen nog een aantal doorwadingen met betonnen platen. Tussendoor is de weg redelijk, soms stukken met grote losse stenen maar het is allemaal niet al te slecht.

Dan komen we bij de picknick plek, en een bord roadworks ahead. Welke road works? Hier werkt toch niet iemand aan de weg? Er naast staat nog een ander bemoedigend bord, Patensie (daar moeten we heen) 71 km, 3 uur en 10 minuten. Ehhh 3 uur? Wat ligt er voor ons? Nou dit dus.

De doorwading waarvan we ook al filmpjes hebben gezien (waaronder filmpjes van mensen die hun motor net als ik in de berm geparkeerd hebben). Sander gaat eerst and it ain't looking pretty! Hij komt uiteraard zonder vallen aan de andere kant. Voetjes aan de grond en vooral goed stuiteren over stenen. Dit wordt uiteraard helemaal niets met mij. Sander pakt de camera en begint met filmen. De eerste 10 meter gaan goed, dan komt er een stuk zand in plaats van dikke keien, het zand gaat echter een andere kant op. Ik krijg de motor niet meer op de keien teruggestuurd, stuntel even met steeds 1 kei vooruit komen en dan ligt de motor in het water.

Sander tilt de motor op en het water stroomt mijn koffer uit. Gegarandeerd alles nat wat erin zit. Hij rijdt de motor de plas door en ik stap weer op. Deel 2 van dezelfde doorwading. Sander gaat weer eerst, komt er uiteraard doorheen, ik volg, iets sneller dan Sander verwacht. Hij stapt af, zegt ooh ben je daar al, vervolgens raak ik uiteraard weer een dikke kei verkeerd. Ik hoor Sander nog zeggen niet daarheen! En plons, met een grote splash ligt de motor weer in het water. Gelukkig wel op dezelfde zijkant, die kant is toch al nat.

Ondertussen hebben we beide natte voeten. Sander zet de motor weer overeind, en rijdt hem de plas uit. Even bijkomen van deze twee valpartijen op onze droge 'weg'.

Is het geen mooi staaltje weg? De omgeving is trouwens wel erg mooi. Van de buffels en neushoorns die hier ook moeten zitten zien we enkel uitwerpselen. Bavianen zien we wel volop.

We vervolgen het pad door de Baviaanskloof. Als er geen doorwadingen zijn moeten we bergen beklimmen en afdalen. Een berg is toch ook een mooi staaltje wegdesign. Ze hebben 2 betonnen sporen gemaakt voor 4WD's, alleen hebben ze daarna die sporen nooit onderhouden waardoor er nu grote gaten in zitten. Voeg daaraan toe wat scherpe bochten, nog wat losse stenen en te hoge drempels (?!) en je krijgt een best spannend ritje. Bovendien lijkt er geen eind te komen aan de klim, je kunt nergens ff stoppen om bij te komen. Als we dan eindelijk boven zijn moeten we ook maar even stoppen. We genieten van het uitzicht en rijden dan over een soort hoogvlakte. De weg omlaag is makkelijker, enkel wat meer vervelende drempels, bij 2 raak ik de middenbok zelfs.

Toch komt de slagboom voor ons te vroeg. Het was moeilijk maar erg leuk die Baviaanskloof, zullen we als we getankt hebben teruggaan? Eerst maar even doorrijden naar het tankstation. Sander is ondertussen alweer op reserve terwijl ik nog altijd, zonder bij te vullen, op de tank doorrijd. Pas na 330 km moet ik naar reserve, een paar kilometer verder valt Sander stil. Jerrican en reserve is op. We gooien ook mijn jerrican in zijn motor (en een beetje in de mijne) en rijden de laatste 10 km naar het tankstation.

Na het tanken kijken we uit naar een geschikt lunchplekje. Die vinden we langs de kant van de weg. Ondertussen is het weer grauw en grijs geworden, het gaat toch niet regenen?

De laatste 50 km is het fris maar droog. We parkeren bij Bikegear voor de deur en worden begroet door Matthew terwijl we nog onze spullen aan het opbergen zijn. We volgen Matthew naar binnen en meteen wil hij van alles weten. Wat hebben we nodig? Wat kan hij allemaal maken? We krijgen nieuwe mondkapjes voor onze communicatie set, hij maakt de contacten grondig schoon, nieuwe laadsnoeren enz etc. Ook roept hij Harry (de eigenaar) van Bikegear erbij, die is net terug uit Duitsland. Met zijn allen maken we een studie van onze koffers. Een Globescout set wordt uit het magazijn erbij gehaald en eens kijken of dat op ons rek past. Helaas past het ophangsysteem voor een BMW 800 GS niet op ons rek. Geen probleem ze hebben nog een oude, handgemaakte demo Trax koffer staan. Die mogen we gratis hebben. Voor Sander zijn koffer moet ook nog ergens een nieuwe ophanging liggen (die is ook gescheurd).

We besluiten ook maar meteen bij Bikegear mijn koffer leeg te halen. Ze hebben genoeg ruimte om alle spullen en de koffer te drogen. We halen de koffer van de motor en inspecteren de schade.

Eindresultaat? Bijna alles is nat en een laag water in de koffer. Goh zegt Matthew, moeten we niet een foto maken en naar SW-Motech sturen van jongens moeten jullie deze koffer niet gewoon gratis vervangen? We spreken af morgen terug te komen naar Bikegear. We moeten uiteraard onze spullen ophalen en de nieuwe koffer klaar maken voor mijn motor. Daarnaast moeten we ook meteen maar eens kijken naar de nieuwe spiegels die ze hebben en nog wat andere kleine klusjes doen aan de motoren.

We verlaten Bikegear en rijden naar de backpackers. We zetten onze tent weer op in de tuin en haasten ons dan naar Spur. Het is al 19 uur, we hebben honger, en het is bottomless ribs en wings dag. Daarnaast is Sander zijn moeder jarig dus dat moeten we goed vieren. Dat lukt, met ieder een halve liter bier, Sander 2 extra ribs en wings porties en ik 1 verlaten we het restaurant weer goed gevuld. We mogen meteen ons eten verteren door terug te rennen want het regent. Gelukkig is de backpackers maar iets van 300 meter verderop.