Mijn motor is ook niet zo best

Dag 1 Centurion, Zuid Afrika
Midden in de nacht wordt Sander wakker. Er zitten hier muggen. Plok licht aan en Sander gaat op muggen jacht. Na 3 muggen naar de eeuwige slaap te hebben geholpen kunnen wij ook weer doorslapen.

Na het ontbijt zetten we Sander zijn motor op de trailer van Don en gaan we op stap naar een garage. Daar zeggen ze ons toe dat ze morgen aan de motor zullen werken en ons zullen bellen als hij uit elkaar ligt. We gaan verder naar een laser cutter waar ze onze topkofferplaat moeten uitsnijden. Dat bedrijf is iets minder meewerkend. Ze willen enkel DFX formaat en kunnen niets met de autocad tekening die Don heeft gemaakt.

Terug thuis beginnen Sander en ik aan mijn motor te sleutelen. Stap 1 de compressietest. In Kinshasa was die al niet best met 10 voor en 8 achter. Nu is het helemaal dramatisch, 7 voor en 5 achter. Als mijn motor zo door gaat haal ik Egypte niet eens meer. Nu dacht ik de laatste tijd al wel te merken dat hij niet echt meer hard wil optrekken maar ja, ik ben ook niet echt een racer dus ik nam aan dat het aan mij lag.

De compressie kan worden beinvloed door de klepspeling. Laten we die dus maar controleren. Ook de kleppen stellen ons voor een raadsel. Kleppenspeling, hebben we geleerd, wordt altijd kleiner. Nou niet op Marianne haar motor hoor! De inlaat kleppenspeling is nu te klein, maar de uitlaat is te groot! En dat bij beide cilinders! We staan voor raadsels.

Sander begint aan de vreselijke taak, kleppenstellen. Veel gevloek, nog meer gevloek, een aantal depressieve momenten en uiteindelijk 3 uur later zijn de kleppen gesteld. Dat was 1 motor, misschien moet Chris die andere maar doen? Tijdens het kleppenstellen ging ook nog eens onze tork ratel stuk, voor het eerst in onze wereldreis carriere sloopt Sander iets en weet ik het te maken! Maar goed we vragen ons wel af, hoe lang blijft ons rateltje werken?

Na het kleppenstellen nog eens de compressie meten, weer 5 en 7. Bedroevend dus.

Ondertussen is Don ook druk voor ons bezig. Hij is quotes aan het opvragen om onze motoren naar Beunos Aires te verschepen. Daarnaast heeft hij nog een laser cutter om een offerte gevraagd. Nu hebben we 2 offertes binnen een van 456 rand en een van 50 rand. De eerste heeft namelijk een minimum van 400 rand en die telt de 56 rand gewoon op bij de 400 minimum en dus moet je 456 betalen. We gaan dus maar voor de tweede.

Na het kleppenstellen maken we de remmen nog eens grondig schoon en dan is het toch wel welletjes voor vandaag. We willen nog even snel boodschappen doen maar het regent, dan maar eerst computeren. Als het droog is en we willen gaan lopen maakt Don ons duidelijk dat lopen not done is hier. Hier zijn de sleutels van zijn bakkie, en als we niet willen autorijden nemen we de BMW 1200, de 800 of de 650 dakar maar. Hij kan ons ook wel even rijden anders? We nemen dan maar het bakkie en gaan op pad.

Sander laat het rijden aan mij over, een stuur aan de rechterkant van de auto dat kan niet goed gaan. Nu heb ik in Jamaica ook al rechtszijdige autos gereden dus dat moet goedkomen. Wat mij alleen een beetje dwarszit is het feit dat ik dus al ruim 8,5 maanden geen auto heb gereden. We stappen in en ontdekken dat de auto geen stuurbekrachtiging heeft en man wat is die koppeling zwaar!

Met gierende motor rijden we achteruit de oprit af. De halve weg naar de supermarkt leggen we af in de 1, gelukkig rijdt het bakkie prima 50 in de 1. Bij de spar aangekomen krijgen we een parkeervak aangewezen en parkeren we. Eerst de liquor store maar. Als we daar klaar zijn ziet Sander dat ik de lichten van het bakkie niet uit het gedaan. Als ik die wil uitdoen kom ik de auto niet in, blijken er 2 auto sleutels aan de bos te zitten. Met de andere kom ik de auto in en kan ik de lichten uitdoen.

Na ons rondje supermarkt moeten we dus weer terug. Zal de auto nog starten? Ik worstel met de portier, krijg hem uiteindelijk weer open, ik open Sander zijn portier, we stappen in. Sleutel in contact en draaien maar. Geen beweging in de sleutel en geen motor die aanslaat. Na 2 minuten pogen ontdekken we dat de ene autosleutel aan de bos voor het portier is, en de andere om de motor te starten! Jahoor we zijn in Africa. Nu de motor loopt komt de volgende taak, in de achteruit, vak uit, en wegrijden. Met redelijk fatsoen (dus geen gierende motor) lukt ons dat. Terug naar huis halen we zelfs de derde versnelling! Het bakkie parkeer ik wel maar midden op de oprit, inparkeren dat mag Don doen.

Ondertussen zit het hele gezin op ons te wachten, het is etenstijd. We leggen uit dat we enige onenigheid met het bakkie hadden en ze kunnen er wel om lachen. Twee sleutels dat waren ze vergeten uit te leggen. En Don zijn vrouw zegt ook dat je een soort van hero moet zijn om met het bakkie te kunnen rijden. Zelf rijdt ze een nieuwe mercedes en die heeft uiteraard stuurbekrachtiging, soepele koppeling etc.

Als avondeten krijgen we een curry. Wat een service toch dat er ook voor ons gekookt wordt! Het smaakt prima en eten dan ook maar 2 borden. Hopelijk vinden ze ons geen veelvraten. Na het eten laten we Don onze foto's zien van de reis. Een avondje verhalen uitwisselen volgt.