Welcome to Nigeria!

Van Porto Novo, Benin naar Shagamu, Nigeria
We ontwaken, nemen een douche en gaan dan op broodzoektocht. Gisteren stond er een vrouwtje buiten het hek brood te verkopen maar de mensen in Benin komen pas laat op gang. Nu staat er dus niemand. We lopen een stukje en vinden dan eindelijk een mevrouwtje met brood. Nu kunnen we terug naar het hotel en ontbijten.

Na het ontbijt lopen we naar de motoren om die te halen om de koffers eraan te hangen, dat mocht gisteren ook. We stappen op de motoren starten en rijden richting het hotel. Maar de security stopt ons. Wij mogen niet met onze motoren het terrein op. Maar meneer wij willen vertrekken enkel de koffers ophangen? Gisteren mocht het ook. Niets mee te maken het mag niet. Verderop ligt gewoon een parking en staat ook een auto maar wij mogen niet. De gemoederen raken verhit en ik wil gewoon doorrijden maar meneer pakt mijn stuur en trekt het naar zich toe. Eindresultaat is dus dat mijn motor op de grond ligt. Nu zijn we pas echt klaar. Ik loop naar het hotel en 3 medewerkers van het hotel lopen mee naar de security man. Wat is je probleem man? Deze mensen willen weg en enkel hun bagage opladen. De security man is niet te verwurmen, motoren mogen niet het terrein op. Hij wil ook niet voelen hoe zwaar onze koffers zijn. Gelukkig helpen de hotel medewerkers wel met tillen van onze spullen, ook zij vinden het belachelijk dat wij niet even onze spullen mogen opladen.

We verlaten centre Songhai, het hotel is aardig maar de rest daar is totaal onvriendelijk. Wij komen hier nooit meer terug en als we het kunnen zullen we iedereen afraden erheen te gaan. Op naar Nigeria dan maar. We rijden richting het noorden, het plan is om 40 km verderop de grens over te gaan. We moeten wel eerst nog even tanken. Dat is hier lastig. Benzine is er zat, maar dat is allemaal illegale benzine.

Rijdende bommen halen benzine uit Nigeria (en dat schijnt daar gewoon afgetapt uit de leidingen te worden) en verkopen de benzine hier. De markt is zo goed dat alle 'echte' tankstations ondertussen failliet zijn. Wij vinden er dus geen. Uiteindelijk rijden we helemaal door naar Ketou, in totaal betekent dat 100 km omrijden. Maar ook in Ketou is geen tankstation. Wel weer zal straatkraampjes met benzine. Wij hebben geen keus, Sander rijdt al een tijdje op reserve, we moeten tanken.

Mevrouw doet goede zaken, ze mag in totaal 25 liter in onze tankjes gooien. En dat voor 400 per liter (iets van 75 euro cent), we vullen ook meteen onze water voorraad aan want naast benzine verkoopt mevrouw ook diesel, sterke drank en water.

Nu we weer afgetankt zijn kunnen we de grens over. Die is nog maar 15 km van ons vandaan. Omdat Nigeria niet al te fijn schijnt te zijn lunchen we nog aan Benin zijde. Daarna rijden we door. Bij het grens dorpje zijn ze gek op drempels. Hele gemene drempels. Bij verscheidene knal ik met mijn standaard tegen de drempel aan. We rijden door en dan is er het bord Nigeria. Ehh leuk maar we moeten eerst toch Benin uit? Wij vragen aan de Nigeria man en hij wijst ons waar we de politie van Benin kunnen vinden, die zijn we dus gewoon straal voorbij gereden zonder dat ze iets zeiden. We keren om en gaan terug naar de politie, daar vraag ik waar de douane is. Het antwoord? In Ketou. Wij stappen dus maar weer op en rijden eerst weer 15 km terug. Daar vinden we de douane, de meneer van de douane is druk bezig met een simkaart te kopen, het juiste nummer uitkiezen is uiteraard uitermate belangrijk! Ik wacht rustig af en meneer weet tussen al zijn drukke bezigheden door onze carnets uit te stempelen. Nu kunnen we weer over de 15 km terug, weer over de K-drempels en dan naar de politie.

De politie van Benin, die heeft ons ruim een half uur gekost. Want in een boek moet ons naam, beroep en paspoort nummer komen te staan en dat is uiteraard geen eenvoudige taak. Allereerst moet het juiste boek gevonden worden. Daarna de juiste pagina. Vervolgens moet eerst de datum, dag, tijd van vandaag in het boek geschreven worden, dat moet met een rode balpen, een blauwe is niet goed. Daarna met een blauwe balpen moeten onze gegevens overgenomen worden maar ook dat is lastig. Na ruim een kwartier komt persoon nummer 4 en die lijkt wel te weten hoe het moet. Maar ja in het boek staan de lijntjes voor de kolommen maar tot halverwege de pagina, dat is niet goed, eerst moeten de lijnen tot onder doorgetrokken worden voor hij kan gaan invullen. Dat doet hij daarna wel snel. In ieder paspoort een stempeltje, datum van vandaag, krabbeltje erbij en we kunnen gaan. Ze kunnen ook geld wisselen dus dat doen we ook maar meteen.

Zo staan we bijna 2 uur later weer bij dezelfde Nigeriaanse post. Zo meneer wij zijn er klaar voor. We pakken onze paspoorten maar die mogen we bij ons houden, we moeten een brommertje volgen naar de politie van Nigeria. We stappen weer op de motor en volgen de brommer, we gaan over gravel, over asfalt en dan over een zanderig pad. Nog meer zand later, als ik al bijna wil afhaken, komen we eindelijk aan bij de politie. We stappen weer af en gaan naar binnen, kaartje invullen, stempeltje in het paspoort en klaar zijn we. De douane zit aan de overkant. Wij lopen erheen maar er zit niemand, we lopen een rondje langs alle gebouwen en praten daarbij luid. Of in ieder geval luid genoeg om de meneer van de douane wakker te maken, hij komt zijn bed uit heet ons welkom en stempelt onze carnets in. We mogen gaan.

We rijden terug naar de hoofdweg en zetten koers richting Shagamu, het is ondertussen iets van 14:30 of 15:00 en we moeten nog 120 km. Dat moet te doen zijn. Waar we echter geen rekening mee houden zijn al die checkpoints. Het begint bij iemand die we in eerste instantie niet eens zien zitten. Pas als hij begint te roepen en schreeuwen hebben we door dat we moeten stoppen. Meneer wil onze yellow fever kaart zien. Geen probleem meneer, excuses dat we doorreden maar 2 km na de politie en douane verwachtten wij gewoon geen stop. Meneer vindt het niet echt een probleem, hij schrijft wat gegevens over en vertelt ons dat we 2 huisjes verderop bij een mevrouw ook weer moeten stoppen. Wij gaan naar mevrouw, zij is van de Nigeriaanse FBI. We moeten een formulier invullen met naam, adres en geplande route. Sander en ik vullen het in en daarna gaat mevrouw het helemaal spellen. Ze begint met de mijne en terwijl iedereen zegt dat ik netjes schrijf heeft mevrouw er moeite mee. Nou wacht dan maar tot ze Sander zijn papiertje te zien krijgt! In mijn cijfer 8 mis ik iets van een millimeter inkt, is dat echt een 8? Nee dat kan toch niet dat moet ze corrigeren. Ook mijn 9-ens zijn totaal onduidelijk, het lijkt wel een g! Als ze de mijne eindelijk gespeld heeft zijn wij al door ons geduld heen. Ze begint aan die van Sander, hopeloos dus. Bij adres hebben we Banne Buikslootlaan gezet (dat staat ook op het carnet) als zij spelt B-U-I-K-S-L-E-R-T-L-O-O-N like that? Zeggen wij yes madam that is correct! Als ze ook Sander zijn formulier gespeld heeft mogen we door naar het volgende huisje, daar zit immigratie. Ze willen onze paspoorten zien maar zijn redelijk snel klaar. Wij mogen vertrekken. Nog 100 meter verder worden we weer gestopt, deze keer is het douane, ze willen onze carnets zien. Ik tover de carnet tevoorschijn en dan mogen we gaan. Nog geen kilometer verder, immigratie, ze willen paspoorten zien en een kopie houden. Weer een kilometer verder de Benin-Nigeriaanse grens politie. Dit gaat zo door en door en door tot we er moedeloos van worden. We vertellen ondertussen al dat we graag Shagamu zouden willen bereiken maar dat we niet zeker zijn of we het halen gezien het aantal stops.

Tijd voor een nieuwe tactiek, zodra iemand wuift dat ik moet stoppen rijd ik naar de persoon toe, stop voor zijn voeten en ga voor de tactiek please sir we are trying to reach Shagamu and would like to arrive before it is getting dark can we please continue? Werkt verbazingwekkend goed! Voeg er een Odabo (doei) aan toe aan het eind en ze zijn je grootste vriend. We hebben wel nog 1 vervelende stop gehad van mannen die ook in al onze koffers wilden kijken: 'I want to see everything one by one'. Waarop ik zei prima meneer ik open de koffer en alles wat je wil kijken pak je zelf maar uit de koffer, toen had meneer opeens geen behoeft meer om de bodem van mijn koffer te halen!

Ergens onderweg komen we nog langs een stad, daar is een volledige verkeerschaos. Zijn wij nu blij dat we niet via Lagos gegaan zijn. Dat schijnt de ergste plaats te zijn, nou erger dan dit kunnen wij niet aan hoor! We verlaten de stad en rijden door naar Shagamu. Op internet hebben we het Lek Greens Hotel gezien, die heeft betaalbare kamers. We vinden het Lek Greens maar helaas is er een feest aan de gang en zijn ze volgeboekt. Er tegenover zit gelukkig nog een hotel. Dat is ruim 2 keer zo duur en gelukkig nog niet vol. We nemen een kamer, laden onze spullen uit en ook al ruikt het eten heerlijk, toch maar eerst een douche nemen. Daarna werken we ieder een bord kip met friet weg en drinken we een biertje. Eerste etappe Nigeria gehaalt, hopelijk hebben we morgen minder checkpoints!