Nigeriaans verkeer, en weer een vrachtwagen op zijn zij!

Van Shagamu, Nigeria naar Enugu, Nigeria
We hebben de luxe van een hotel met ontbijt. Denken we dan. We lopen naar het restaurant maar daar is geen ontbijt. Dan maar vragen bij de receptie. Die zeggen ontbijt wordt gebracht op de kamer, wil je 1 ontbijt of 2? Nou 2 uiteraard we zijn toch met zijn 2-en? Ja maar je krijgt maar 1 gratis de tweede moet je voor betalen. Ze laat zien wat het ontbijt in houd en wij besluiten, doe dan maar 1 ontbijt. We werken ieder 2 sneetjes sugarbread met ei weg. Ei vult gelukkig wel en de portie suiker in het sugarbread ook. Verder krijg je een zakje poedermelk, nescafe en een theezakje. Niet echt een super ontbijt dus.

We verlaten het hotel en moeten eerst maar eens geld pinnen. We rijden naar bank 1 en moeten stoppen voor het gesloten hek. Wat kom je hier doen? Geld pinnen meneer maar het hek, dat gaat niet open. We keren om en rijden naar een andere bank. Ook hier weer wat kom je doen? Geld pinnen meneer, maar deze maakt dan wel het hek open zodat we het terrein op kunnen rijden. We willen 35.000 pinnen maar de automaat vind 20.000 het max (ook al zit er een optie 30.000 op je kan niet meer dan 20.000 eruit krijgen). Dan doen we het met 20.000. Volgende halte is benzine. We stoppen bij het tankstation en mevrouw begint bij Sander. Full please, nou vol wordt het. We letten beide niet op tot we iemand achter ons hee hee hee horen schreeuwen. We kijken naar de motor en zien het benzine aan alle kanten over de tank stromen, 1492 voor Sander we zeggen de mijne ook maar eerst moet de slang terug. Komt de teller weer op 0 te staan. Vinden wij niet zo handig dat betekend namelijk zometeen optellen en rekenen dat kunnen Afrikaantjes niet zo goed. Maar goed ze tankt de mijne ook af, deze keer let mevrouw wel goed op en bij 1148 zeg ik dat het mooi is. Ik pak mijn boekje en schrijf voor ze op 1492 + 1148 = 2640. Ze stemt in. Ik pak mijn portomonee en pak een briefje van 1000. That is one. Ik pak er nog 1 that is 2 nu wil ik een 500 tje pakken en nog wat kleingeld maar mevrouw loopt weg. Ehh mevrouw? Yes wait a moment, en dan komt ze terug met 350. Het spijt haar maar 10 heeft ze niet. Maar mevrouw ik gaf 2000, ja dat weet ze maar ze heeft geen 10. Ik laat weer het boek zien dat ik 2640 moet betalen dus dat ik nog 1000 moet geven. Yes zegt ze you gave me 2000 but I don't have 10. Zucht. OK vooruit dan maar dan houden we die 1000 wel bij. Mevrouw is ondertussen ook al weggelopen. Meneer is ook nog komen kijken wat het probleem is en laat mij zien dat ik een briefje van 200, 100 en 50 terug heb gekregen en dat het hun zeer spijt ze hebben geen 10. We vertrekken dus maar en gaan voor de laatste stop in Shagamu, brood. Als we een butterbread gescoord hebben kunnen we opweg.

Het aantal stops is vandaag drastisch minder. Soms worden we nog wel gestopt en dan willen ze een praatje maken maar de meeste checkpoints wuiven ons door. Zo schieten we aardig op. Maar dan naderen we Benin-City. Het is nog geen 12 uur dus we willen net na Benin-City stoppen om te lunchen. We rijden nog even door dus en dan komen we terecht in een file. We rijden op een snelweg met gescheiden rijbanen. Maar ook hier kennen ze wegwerkzaamheden en dus is 1 rijrichting dicht. De snelwegen zijn 2 baans dus nu wordt het 1 baan voor ons en 1 baan voor de andere richting. Nu zou zoiets in Nederland ook file geven maar in Nigeria..... Voordat je van baan moet wisselen waaiert het verkeer eerst uit naar 3 soms zelfs 4 banen, het is maar 2 baans maar daar pas je dus echt met zijn 4-en naast elkaar op. Met je motor ertussen door is dus rampzalig. En dan opeens zie ik ook al mensen op de andere rijbaan rijden! Wat blijkt een stukje terug was er ook een gat in de afscheiding en kon je oversteken. Totale verstopping dus op het punt waar al het verkeer bij elkaar komt. De gemiddelde Nigeriaan is in de auto daarbij ook nog 100 maal zo associaal als de Nederlander. Het fenomeen ritsen daar hebben ze hier nog nooit van gehoord. De truk is de rest blokeren zodat jij je ertussen kan prakken. En dat dus 3 rijen dik. Het tegemoet komende verkeer is uiteraard net zo sociaal dus ook dat staat 2 rijen dik muur vast. We komen eindelijk aan bij het invoegpunt en dan komt er ook politie. Je dacht toch niet dat die het verkeer gingen regelen he? Meneer de agent begint een hele discussie met een buschauffeur die zijn bus ertussen probeert te prakken, daardoor komt de bus nergens, de truck die de bus blocked nergens en wij die erachter staan... ach een stukje achteruit, haakse bocht en wij komen ergens. Als we de trechter voorbij zijn wordt het alleen niet beter. Onze rijrichting probeert 2 baans te rijden, tegemoet komend verkeer probeert dat ook. Als ze eindelijk weer allemaal in 1 lange sliert staan is het gat in het midden breed zat. Ik verlaat mijn plek in de rij en begin tussen de file door te rijden. Dan hoor ik achter me, shit ik heb het achterlicht van de auto stuk gereden. Sander, heeft de bocht net iets te krap genomen. Ik weer terug achteruit. Sander ondertussen zich verontschuldigen bij de eigenaar van het busje (een OV busje). Nu hebben wij geen zin in gezeik dus je noemt het maar hoeveel wil je hebben. De man zegt 4000. Dat is iets minder dan 20 euro. Veel geld voor een klein stukje ontbrekend plastic (helemaal gezien de staat van de gemiddelde auto hier) maar we hebben 4000 en als daarmee de kous af is vinden we het goed. Ik geef 4000 we zeggen nogmaals sorry en dan komt toevallig al het verkeer ook weer in beweging. Een chauffeur van een ander busje wind zich wel nog enorm op, je moet niet 4000 betalen dat is veel te veel. Weten we meneer maar dat doet er nu even niet toe, laten we zorgen dat we wegkomen.

We rijden door tot het eerste beetje fatsoenlijke tankstation daar nemen we een plaspauze, lunchpauze en kunnen we meteen weer tanken. De eerste 200+ kilometers zitten erop. Na de lunch (met ongelofelijk smerig brood) gaan we verder. We mikken op Enugu nog iets van 250 kilometer. We rijden de weg weer op en dan zien we een vrachtwagen in de achteruit terug komen. En nog 1! Er rijden ook auto's door dus wij ook maar, misschien een verkeerde afrit genomen op de snelweg? We zijn tenslotte bij een knooppunt. Dan kijken we links en zien een vrachtwagen op zijn kant in de berm. 100 meter verder, nummer 2. Gaat lekker hier! Nummer 3 ligt ook vrolijk in de berm. En dan zien we in de verte weer een totale verstopping. Op onze baan in de verte ligt iets wat op een vrachtwagen lijkt, midden over de gehele weg heen. Daarom moet iedereen naar de andere rijbaan. Maar tussen de rijbanen is deze keer een greppel. Verklaart meteen de omgevallen vrachtauto's die hebben de greppel niet gehaald. Hoe meneer nummer 3 nog aan die greppel begonnen is terwijl hij al 2 heeft zien liggen is ons een raadsel maar misschien moet je daarvoor Nigeriaan zijn. Bij een vlak stuk steken we de snelweg over, net als vele andere. Maar ja dan sta je in de file en dat schiet natuurlijk niet op. Dus rijden er ook auto's en vrachtauto's door op onze baan en die proberen dan toch weer door de greppel te gaan.

Nu is op de andere baan ook iets gebeurd. In ieder geval staat er een tankwagen stil. Er doen wel wat mensen een poging verkeer te regelen omdat er nu dus nog maar 1 gat open is voor beide richtingen. Maar ja, die Nigeriaan, die luisterd niet, die wacht niet, die wil door. Alles staat dus muur vast. Als de ene richting rijd en er niemand aan de andere kant twijfeld dan blijft het rijden. Tot je je dus ervoor gooit en het verkeer terug dringt dan komt de andere richting op gang. Wij staan op een gegeven moment redelijk voor aan. Vrachtwagen voor me en daarna misschien nog een busje. Links van ons staan busjes, rechts auto's die de greppel zijn overgestoken. En dan begint er een vrachtwagen ook de greppel over te steken. Dood eng, want die greppel is schuin! Gelukkig stopt de vrachtwagen voordat hij omvalt. Of hij er uiteindelijk door is gekomen weten we niet want dan kan onze richting weer. Een totale gekkenhuis, 1 grote spurt iedereen wil tegelijk door het gat. Toeteren, klem rijden, ze halen alles uit de kast. Dan ben je klein hoor op je motortje!! We overleven de trechter en kunnen dan weer doorrijden. Hopelijk was het dit voor vandaag.

De rest van de dag gaat het beter. We komen wel nog wegwerkzaamheden tegen en soms weten we niet eens de reden maar opeens gaat al het verkeer oversteken naar de andere rijbaan. Wij volgen dan maar gewoon. Als de meeste weer teruggaan gaan wij ook weer terug. Aangegeven is er nooit iets maar het lijkt dat ze weten waar de minste gaten zijn en als die op de baan van tegemoet komend verkeer is dan ga je daar rijden. Zo simpel is het leven hier.

Het is 17:30 als we Enugu bereiken. Ondertussen hebben we al 3 keer getankt en ook al is de benzine hier omgerekend nog geen 50 cent per liter toch gaat het zo hard met onze 20.000. Eerst dus nog maar een keer pinnen. Vervolgens stoppen we bij een hotel en nemen we een kamer.

Onze kamer heeft geen douche maar een bad, dat is voor het eerst dat we dat tegenkomen. Maar prima dan nemen wij een bad. Jammer dat er geen stop is maar geen nood, die hebben we bij ons. Na een lekker dobberbadje (verfrissend willen we niet zeggen met al dat zand wat er al in de badkuip lag) schuiven we door naar het restaurant. Op het menu staat jollof met gefrituurde kip en salade. Dat lijkt ons prima. De jollof is wel zeer goed met piment bewerkt, hij brand zich een weg omlaag. Na het avondeten doen we nog een spelletje en dan is het wel weer bedtijd.