And a warm welcome to overland travelers...

Van Hans Cottage Botel, Ghana naar Kokrobite, Ghana
Vannacht heeft het geonweerd. We hadden onze tent opgezet op het enige vlakke stuk van het terrein, helaas stond daar ook een metalen paal als enige in een verder kale omgeving. Wij dus maar onze tent uit op zoek naar een andere schuilplek. We hebben een uurtje half slapend bij de krokodillenvijver gezeten. Toen was de onweer voorbij en konden we terug ons bedje in.

Als we 's-ochtends wakker worden is het bloed heet, omdat we de douches nog niet gevonden hebben besluiten we af te koelen in het zwembad. We zwemmen een paar keer op en neer in het bad waar borden boven staan 'no drowning' en 'no diving shallow pool' nou zo ondiep is het niet, Sander kan er ook net niet in staan.

Als we ontbeten hebben en de tent ingepakt hebben dreigt het weer te gaan regenen. We besluiten dus nog even te blijven en gaan op het terras nog wat internetten. Als de bui voorbij is willen we vertrekken. Terwijl we onze kleren aandoen plenst er weer een krokodil in de vijver onder ons. We besluiten dus toch nog even te blijven en bij de krokodillen te gaan kijken.

We zijn zelfs zo dapper om vlak bij de krokodil te gaan staan voor een foto. Er is ook een service die een foto van je maakt terwijl je hem aanraakt maar de man zien we niet rondlopen, de krokodil ligt vandaag ook nog eens met zijn mond open naar ons toe dus we besluiten dat we hem ook niet zo nodig hoeven aan te raken.

Onze route leidt langs 3 forten. Er zijn er hier meer maar we hebben er 3 uitgekozen om langs te rijden. Deze forten zijn gemaakt door Nederlanders. De eerste staat op een heuvel met een heel dorp ervoor. We zien wel een geitenpad richting het fort lopen maar besluiten er niet heen te gaan. Het pad ziet er niet aantrekkelijk uit en de lucht is ook nog steeds grijs.

We rijden dus door naar het tweede fort. Op de plek van het vlaggetje in Garmin is echter geen fort. We slaan af richting Apam en vervolgen onze weg omdat ik dacht onthouden te hebben dat in Apam het fort is. We rijden steeds verder naar de kust toe, achter ons wordt het grijzer en grijzer. We zien dan een fort en een auto erbij geparkeerd. Een weg die ernaartoe leidt vinden we echter niet. Het dorpje bij het fort is weer eens hartstikke druk. Een begravenisstoet! En dat is niet de eerste van vandaag. Blijkbaar is het een goede dag om de doden onder de zoden te stoppen. Want het lijkt er op dat half Ghana onder de grond gestopt wordt. In bijna ieder dorp is wel een optocht of feest van in zwart en rood geklede mensen. We besluiten om te keren het dorp uit te rijden en dan te stoppen. Het is namelijk alweer lunchtijd.

We lunchen volgens plan langs de kant van de weg, maar de lucht is zeer grijs. Voor we gaan eten pakken we dus maar eerst onze tarp uit. Die maken we vast aan de motoren, 1 stok erbij en we kunnen op de koffers onder de tarp zitten. Voorbijkomende mensen vinden ons normaal al veel bekijks maar 2 blanken die onder een stuk zeil zitten tussen twee motoren terwijl het niet regent dat is helemaal leuk!

We houden het de hele lunch droog, dus de tarp wordt in de koffer gepropt en we kunnen weer door. Om bij fort nummer 3 te komen moeten we het asfalt verlaten. Kilometers dirt road volgen en de lucht begint weer grijzer en grijzer te worden. We hebben nog niet echt een plensbui onderweg gehad maar hij dreigt wel de hele dag al. Een plensbui op een dirt road daar hebben we niet veel behoefte aan. Na 10 kilometer besluiten we het derde fort dan ook maar te skippen. We volgen een ander pad richting Kokrobite. Daar willen we naar Big Milly's. Op internet hebben we gelezen dat er naar Kokrobite asfalt ligt en dat enkel de laatste 500 meter naar de lodge geen asfalt ligt. Wij komen uiteindelijk aan bij Big Milly's maar asfalt dat hebben we amper gezien. Enkel op het laatste stukje ligt er een klein beetje asfalt. De rest is gewoon aangestampte grond met gaten, kuilen, heuvels en wat plassen.

Op internet stond ook dat ze een special welcome for overlanders hebben. Nou dat is me een welkom hoor!! We lopen naar de receptie en worden meteen teruggestuurd om eerst de motoren te halen en het terrein op te rijden. Dat doen we en dan zitten ze te eten, we moeten eerst wachten tot ze klaar zijn met eten. We trekken onze motorkleding uit en wachten. Als ze klaar zijn met eten vragen we of we kunnen kamperen. Dat kan op de plek waar onze motoren nu staan. De kosten zijn echter hoger dan op internet staat, 11 cedi per persoon in plaats van 8. Als we zeggen dat dat wel erg veel is voor kamperen lacht de man enkel. We vragen wat een hostel kost, dat is 12 cedi per persoon. Nou voor 1 cedi gaan wij de tent niet neerzetten we kiezen de hostel. Dat is prima pak je spullen loop het terrein af, dan sla je links af en dan ga je vragen bij een van de buren of je daar kan slapen. Geen hostel hier dus. De man loopt meteen weg. We zijn lichtelijk geirriteerd en staan te bezinnen wat we gaan doen. Eigenlijk willen we weer vertrekken dus we beginnen met onze motorkleding weer aan te doen. Dan schiet een medegast te hulp en praat met een andere medewerker, wat blijkt? Binnen op de prijslijst staat ook gewoon dat kamperen voor 1 persoon 7 of 8 kost (vraag me niet het verschil er staan 2 bedragen) en voor 2 personen 9 of 10. Wij kunnen met ons tweeen voor 9 hier kamperen.

We zetten dus maar onze tent neer tussen de motoren en redden het net alle haringen de grond in te hebben als de regen begint. Als we de tent ingericht hebben lijkt het echter weer droog te zijn en dus lopen we met andere gasten richting een restaurant. Het blijkt een italiaan. Daar hebben we niet heel veel zin in dus we lopen weer terug naar de tent, het laatste stuk moeten we een sprintje trekken want dan barst er een bui los!! De tent in halen we niet, we vluchten naar een afdakje. Daar staan we een half uurtje tot het stortregenen over gaat en veel regen. Dan rennen we naar de tent en duiken naar binnen. We spelen maar even een spelletje terwijl we wachten. Als de bui voorbij is gaan we naar een lokale etenskot. Daar krijgen we pasta met kip. We krijgen het mee in een piepschuim bakje met een lepel en een servet. We nemen onze bakjes mee naar de tent en peuzelen daar onze maaltijd naar binnen. Daarna is het tijd voor een biertje in de bar. Eigenlijk willen we niet naar de bar van de lodge omdat we het personeel sinds vanmiddag niet zo leuk meer vinden maar uit angst voor een bui gaan we toch maar niet verder. We bestellen 2 biertjes en gaan ergens uit de drukte staan. Dan besluit een meneer op de kruk naast ons bankje om links naast zich zijn bier weg te gooien, dat spat over mij heen. Als ik roep hee joh watch out zwiert hij met armen wijd rechtsom om zijn as en gooit daarbij zo mijn bier om. Die zat nog bijna helemaal vol dus nu roepen Sander en ik tegelijk hee joh watch out! De man verontschuldigd zich en is wel heel netjes verder, hij geeft me geld om een nieuw biertje te kopen en hoopt dat ik hem vergeef. Dat doen we wel maar we zeggen wel dat hij de volgende keer toch niet zomaar met drank moet gooien en armen moet zwaaien.