Horloge en Garmin reparatie

Dag 3 Accra, Ghana
In de ochtend gaan we het centrum van Accra maar eens ontdekken. In de mall hebben ze ons de naam van een horloge maker gegeven en die willen we opzoeken om een nieuwe batterij in mijn horloge te laten zetten. Die staat namelijk sinds ergens in Guinee al stil. We nemen ook meteen mijn Garmin mee, het scherm heeft definitief de geest gegeven en misschien hebben ze er tools om hem open te schroeven zodat Sander een poging kan doen het scherm te fixen.

We rijden naar het centrum maar kunnen niet een goede parkeerplek vinden voor de motor. Dan maar vragen of hij bij de bank mag staan. Dat mag niet maar de man vertelt ons de weg naar de car park. Daar willen we netjes een kaartje trekken maar de bewaker zegt dat is niet nodig rijdt met je motor maar langs de slagboom af. Dat is fijn, geen probleem, Sander zigzagt om de slagboom heen en we parkeren ook netjes niet in een vak maar langs een muur. Daar zitten ook wat bewakers dus eerst maar de weg naar de horloge boer vragen. Dat is niet ver hier vandaan en we lopen de aangegeven richting op.

Pokman zien we niet, wel hun reclame bord. We vragen en vragen en zien hem niet, wel een andere horloge zaak en daar kunnen ze ook batterijen vervangen. Ook prima als mijn horloge het maar weer doet. Ze hebben ook gereedschap voor de Garmin en dat mag Sander gebruiken. Helaas baadt het allemaal niet. Het touchscreen reageert nergens op. De man van de horlogewinkel zegt echter geen nood ik weet wel iemand die hem kan maken. Zijn collega loopt met ons mee en neemt ons mee naar een marktterrein die ook bushalte en laadstation lijkt te zijn. Daar zit een man in een berg van mobieltjes onderdelen.

Hij kijkt, hij meet en zegt tegen Sander loop mee. Ze gaan naar een ander hok en daar verteld hij, kijk in je Garmin is water geweest dat is niet goed. Hij kan hem maken maar dat kost 50 cedi. Dat is het ons helaas voor hem niet waard. We hebben al contact gehad met het reparatie bedrijf in Nederland en we kunnen mijn Garmin omruilen tegen bijbetaling voor een nieuwer model. Tot we hem omgeruild hebben kunnen we het wel met 1 Garmin af zolang de mijne wel gewoon kaarten blijft weergeven. Hoeveel willen we dan uitgeven aan de Garmin? Ik zeg 10 cedi max, OK hij kijkt wat hij voor ons kan doen. De man werkt aan onze Garmin en meet de contacten nog eens door. Van het bandkabeltje van nog geen halve centimeter breed doet 1 van de 4 draadjes het niet en dat is het probleem. Hij soldeert er een nieuw draadje op en wonderbaarlijk mijn touchscreen werkt weer!!! Eigenlijk wisten we al dat ze hier alles kunnen maken, moet je eens kijken naar deze batterijen lader:

Die zit gewoon vrolijk in het stopcontact hoor!

Met een werkende Garmin en horloge verlaten we het markt tereintje. We lopen nog een rondje door het centrum en daar wordt ik belaagd door een stel vrouwen. Ze willen me aanraken, vasthouden. Ik gein maar dat mijn arm toch echt aan mij vast zit dat vinden ze alleen maar leuk. Dan vinden ze opeens mijn spaghetti shirtje te kort. Een streepje blote buik dat kan niet hoor. Ik krijg een doek omgewikkeld. Dat wil die andere vrouw ook, doek weer af en haar doek om. Als een wentelteefje wentel ik rond. Ik wordt nog opgetilt en dan mag ik gaan. Dag mevrouwtjes, leuk u ontmoet te hebben!

We gaan terug naar de motor en terug naar het hotel. Daar lunchen we en dan stappen we weer op, was ophalen en op naar de ambassade van Zambia. Die vinden we maar helaas is hij dicht. We krijgen wel de visum vereiste te zien en te horen dat we morgen tussen 9:30 en 12 terug moeten komen. We rijden door naar de Nigeriaanse ambassade. Daar vormt zich een hele meute met mensen wachtend op hun paspoort. Ook de Nederlander die we er eerder troffen is er. Terwijl we wachten maken we een praatje. De man is in bijna alle Afrikaanse landen geweest dus we kunnen er aardig wat weetjes van krijgen. Hij is een zakenman en weet ook dingen ondertussen te regelen. De visum mevrouw komt namelijk speciaal voor hem naar buiten om zijn paspoort te geven met visum. Helaas is ze het paspoort van zijn vrouw vergeten dus moet ze die nog gaan zoeken. Wij gaan maar naar binnen voor ons visum. Dan hoor ik dat de blanke voor mij geweigerd is! Why vraagt de man? Because you're no resident. Oh boy dat zijn wij ook niet. Ik zie de bui al hangen. De vrouw roept mijn naam en ik meld me. You have to go to your embassy and get a letter of introduction. OK geen visum dus. Maar ook niet afgewezen. Wij hoeven enkel een letter of introduction te regelen. Helaas heb je hier niets aan de ambassade dus ik ben zeer benieuwd. We praten nog even met de Nederlandse man en die zegt dat het wel goed komt. Als ze nu deze brief vragen en wij regelen die dan krijgen we ons visum wel. Wij hopen het maar. We stappen op de motor en rijden naar de Nederlandse ambassade. Die is uiteraard al dicht. Ik vraag aan de guard hoe laat ze dicht gaan. 16 uur zegt de vrouw. Ik kijk naar de vrouw en naar mijn horloge. 15:55 maar uiteraard komen we er niet meer binnen.

We rijden nog even door naar een italiaans restaurant. Eens kijken of de eigenaar, Christian er is. Die hebben we in Kokrobite ontmoet. Christian is er niet dus we vertrekken maar weer. We halen het net om terug te komen bij het hotel en dan barst er een bui los. We schuilen in de kamer want ook de veranda houdt het niet droog. We mailen vast de Nederlandse ambassade dat we eraan komen morgen. Kunnen ze zich vast geestelijk voorbereiden.

Als het etenstijd is gaan we maar weer naar de mevrouw van het restaurant, kunnen we hier weer eten? Helaas is de diversiteit beperkt. Spaghetti met ei of rijst met ei. Rijst met ei lijkt mij een nogal rare combinatie (OK spaghetti met ei is niet veel beter) dus dan maar weer spaghetti met ei. Een uurtje later krijgen we die en kunnen we uitgehongerd aanvallen.