De rode weg naar de slavenroute

Van Cotonou, Benin naar Ouidah, Benin
We beginnen de dag weer met onze gebruikelijke speurtocht naar brood. We vinden de bakkerij en stappen naar binnen. Heeft u brood? Nee dat is nog niet klaar om 9:30 pas. Lekkere bakker is dat, dan zijn wij toch al verhongerd?! Gelukkig vinden we verderop wel brood bij een mevrouw. Hier in Benin kunnen ze het brood wel goed verstoppen. Een vrouwtje met een mand met daaroverheen een kleed, daaronder daar zit brood!

We ontbijten en vertrekken naar de ambassade van Congo. Ze zeiden wel 12 uur maar wie weet kunnen we onze paspoorten eerder ophalen. Helaas is dat niet het geval. De meneer laat ons niet eens tot 12 uur wachten hij zegt dat de visum persoon er niet is en dat we om 16 uur maar terug moeten komen. Wij besluiten dan Cotonou te verlaten en morgen onze paspoorten op te halen. We stoppen wel onderweg nog even bij de ambassade van Angola om daar te vragen of we een visum kunnen aanvragen maar dat kan niet in Cotonou pas weer in Abuja.

We zetten koers richting Ouidah. Michiel heeft ons reeds gewaarschuwd. Er is een weg langs de kust maar dat is zand. De hoofdweg, een rode weg op de Michelin kaart, wordt onderhanden genomen door een stel chinezen en die is een en al modder. Toch waren we hierop toch niet helemaal voorbereid....

De modder valt opzich wel mee, het is geen gladde modder in ieder geval. Maar de heuvels en kuilen en weer totale gekkenhuis van het overige verkeer. Ik haak ergens af, overal om me heen getoeter maar ze kunnen het heen en weer krijgen. Ik stop en Sander mag mijn motor hieruit rijden. Ik loop meteen door naar de wegwerkers, hoe lang gaat deze rotzooi door? Helemaal tot in Ouidah? Nee zegt de man tot Pauw (of iets wat hierop lijkt), we zoeken het op op Garmin en wat blijkt, ongeveer 15 km van de 30 hebben ze opengebroken. Gelukkig is de rest niet zo een maanlandschap en kunnen we daar wel fatsoenlijk op rijden. Als we morgen teruggaan moet ik maar de camera op mijn helm zetten, dit soort gekkenwerk moet op video vastgelegd worden!

We moeten onderweg nog even stoppen vanwege een regenbui. We vluchten een barretje in en drinken daar maar even een cola. Daarna is de regen voorbij getrokken en kunnen we verder. We rijden door naar een maquis hotel in Ouidah. Helaas lijkt dat gesloten te zijn. Dan maar naar de volgende keuze die ligt aan het eind van de slavenroute, 4 km zandpad. De 4 km leggen we niet op de motor af, ook hier is het zand blub geworden en we zijn al een ander hotel gepasseerd wat er ook wel aantrekkelijk uitziet. We keren om en checken in bij het hotel.

Na een douche en de lunch gaan we de slavenroute lopen. Onderweg staan veel beelden dus we kunnen leuk toeristje spelen.

De route loopt door een lagune heen, daar staan huisjes in het water. Hopelijk is dat enkel door de regen en staan ze niet altijd in het water...

Aan het eind van de zand / blub weg staat het gedenkmonument. The point of no return. Uiteraard moet ook die op de foto vastgelegd worden.

Verder staat er ook een monument voor het millenium en een point of return poort. Dat laatste is wel een beetje vergane glorie. Je kunt blijkbaar beter niet terugkomen?

We lopen het hele eind weer terug en zijn blij als we terug zijn bij het hotel. Het was toch wel een aardige wandeling. We rusten even uit met een spelletje en daarna is het alweer etenstijd. We zitten hier ook in een maquis hotel en op het menu staat yassa poulet. Mijn keuze is snel gemaakt. Sander heeft iets langer nodig voor hij ook maar de yassa bestelt. We geven door om 19 uur te willen eten en dat is geen probleem.

Het wordt 19 uur geen eten, het wordt 19:15 geen eten. En wij hadden dus om 17 uur al honger dus waren nog aan het twijfelen of we wel 19 uur zouden eten of eerder. 19:30 en je raad het al geen eten. Eindelijk om 19:50 komt het eten. Uitgehongerd vallen we aan en binnen 10 minuten hebben we onze portie yassa weggewerkt. Dan nog een biertje, een spelletje en nog wat bloggen en dan kunnen we alweer naar bed. Hopelijk dat we morgen ons paspoort met visum krijgen??