De laatste loodjes, wat wegen ze zwaar!

Van Kumbo, Kameroen naar Bafoussam, Kameroen
Vanochtend stond er niemand op onze deur te bonken maar nu werden de kerk klokken om 5 uur geluid. Weer niet uitslapen dus. We staan maar op, ontbijten en willen vertrekken. We moeten echter nog betalen voor ons geweldige diner van gisteren. Julius is echter nergens te vinden. Een schoonmaakster komt de rekening brengen, 2000 voor de friet en geit en 100 voor het kloddertje mayo wat Sander erbij kreeg. Daar gaan wij uiteraard niet mee akkoord, we hadden gisteren al gezegd dat we een soort van compensatie verwachten voor het internet. Ik weiger dus te betalen en zeg tegen de schoonmaakster dat ze Julius maar moet halen. Nog een andere vrouw komt proberen ons 2100 CFA te ontfutselen. Nee mevrouw zeggen we, we hebben met Julius afspraken gemaakt en nu is hij gevlucht dat is niet eerlijk, haal Julius maar.

Na ruim een kwartier wachten komt Julius, weer leg ik uit dat er geen internet was en dat we enkel een kamer van 2000 CFA duurder genomen hadden omdat daar internet bij zou zitten. Nu wil ik dus 2000 CFA korting op het eten dus hier is 100. Nu weet Julius opeens weer dat wij gisteren gezegd hadden doe maar 2 bier, die was hij gisteren komen brengen maar toen sliepen wij al. Tuurlijk Julius en die 2 keer dat je eerder binnen kwam lopen zonder bier? Maar goed wij hebben inderdaad gezegd 2 bier, 1 bier is 600 dus dat betekend 1200 van de rekening af. Mokkend gaat Julius akkoord. Uiteraard heeft hij geen wisselgeld dus ik mag eerst bij een boutique geld wisselen. Dan zijn we eindelijk klaar en kunnen we vertrekken.

Vandaag moeten we nog een klein stukje offroad. Tenminste dat ligt eraan wie je spreekt, maar volgens iemand was de weg tot Jakiri onverhard en werd het daarna asfalt. We zijn benieuwd. We rijden door Kumbo en al gauw is het asfalt weg. Omdat het gisteren de hele dag geregend heeft is het nu weer 1 grote doffe ellende.

Auto's gaan overdwars over de weg, brommertjes passeren ons met ook hun voetjes uitgestoken. De weg naar Jakiri is iets van 25 km en het lijkt erop dat Sander die hele 25 km in zijn uppie heeft gereden op 2 motoren.

Het meest irritante aan alles is als je een tegenligger vraagt hoe lang gaat het nog zo door krijg je te horen: 'niet lang' of '1 uur' of '20 tot 30 km' of '2 km' geen peil op te trekken dus. Ook op de vraag wanneer asfalt begint zijn er verschillende antwoorden mogelijk. Eigenlijk heb je er dus niets aan.

Terwijl ik weer aan het wandelen ben en Sander 2 motoren naar voren schaatst zie ik een brommertje aankomen, achterop zit iemand met een TV onder zijn arm geklemt. Die durft op deze modderbaan. Ik zeg tegen Sander moet je zo opletten komt een brommer aan met TV achterop en pats daar ligt meneer de tv ligt ook in de modder. Stukje verderop gaat een brommertje met 3 passagiers onderuit. Busjes schuiven overdwars en auto's staan vast. Dan spreek ik weer iemand en die zegt tot Jakiri gaat het zo door maar in Jakiri na de Total daar zit een stuk daar staat iedereen stil en komt er niet door. Hij zelf was ook gaan lopen met zijn brommertje.

Sander en ik ploeteren voort. Soms rijd ik een stukje, soms glijden we samen een stukje en soms is lopen al heel lastig. Eigenlijk willen we niet meer maar ja terug is ook geen optie. Tanden op elkaar dus en doorzetten maar, ooit zal deze dag een mooie herinnering worden!

Net voor Jakiri komen we bij het volgende stuk:

Auto's hebben hier veel problemen maar Sander is ondertussen al geroutineerd zat om de motoren (die soms tot aan de koffers in de modder muren belanden) door het veld te ploegen. Pas veel later realiseer ik me dat dit het stuk was waar meneer het over het, het stuk na de Total want hij kwam ons tegemoet en voor hem was het na de Total maar voor ons dus ervoor. Als de motoren aan de andere kant staan hebben we nog 1 modderbad en daarna wordt het gelukkig droger. Eindelijk kan ik zelf ook wat kilometers afleggen.

We zijn dolblij als we asfalt zien, maar juichen dat durven we niet. Asfalt ligt er namelijk wel vaker, ongeveer een metertje of 100 en dan houdt het weer op. Deze keer hebben we echter mazzel. Het asfalt blijft. Soms is het wel gatenkaas maar alles is beter dan die modderbende die we net achter ons hebben gelaten. Van de poetsbeurt zie je ondertussen weinig meer.

We komen door een dorp en daar is het asfalt meer weg dan aanwezig. Diepe kuilen is het gevolg. Het verkeer kruipt door de gaten, wij proberen overeind te blijven en te volgen maar dan zien we links een mooie asfalt weg. Even Garmin raadplegen, die zegt dat het een korte omweg is naar Bamenda, omkeren dus en die mooie, gat-loze, verkeersloze, asfalt weg op! We crossen door de bergen, grijze lucht hangt boven ons dus we moeten doorrijden. Iets van 14 km voor Bafoussam zien we de eerste flitsen en donderklappen. Stoppen dus en toch maar regenkleding aan. We hebben ons pakje nog niet aan of het begint te zeiken. Binnen no-time zijn we doorweekt. Het onweert nog altijd flink en door de regen moeten we langzaam rijden. Als we bij Bafoussam aankomen is de bui wel voorbij dus we kunnen droog een hotel zoeken. Bij hotel nummer 1 zeggen ze dat ze internet hebben maar dat het nu stuk is, die kennen we we bedanken de man en rijden terug naar een hotel buiten de stad die we zagen met een uithangbord internet. We krijgen onderweg nog even een laatste bui over ons heen.

Bij het hotel blijken de kamers wel heel duur te zijn. Als we zeggen dat we normaal niet zoveel uitgeven aan een kamer halveert de vrouw bijna de kamerprijs. Voor 15.000 CFA mogen we overnachten. Uiteraard gaan we op het aanbod in. Eerst de natte troep uit, dan een heerlijke warme douche en dan het internet op. Dat heeft nog wel wat voeten in de aarde want in eerste instantie werkt het niet maar Sander weet het internet aan de praat te krijgen en dus kunnen we eindelijk weer, mailen, bloggen, foto's uploaden.

Het hotel heeft ook een restaurant met een uitgebreid menu, eindelijk weer eens een echte maaltijd! We bestellen kip curry met rijst en genieten van een heerlijk smakende en voldoende grote portie. Met een gevulde maag nog een biertje erna drinken en dan kan deze dag toch niet meer stuk.