De gele wegen van meneer Michelin

Van Kloto, Togo naar Badou, Togo
We zitten rustig te ontbijten voor onze kamer en dan komt de eigenaar van het hotel aanlopen. Jullie nemen vanavond een andere kamer he, want het matras van jullie kamer is slecht. Fijn dat je dat nu pas zegt maar eigenlijk was met het matras niets mis hoor. Bovendien vertrekken we vandaag. Wat gaan we dan niet wandelen? We moeten wandelen! Nou wij moeten niets meneer wij vertrekken. We denken dat het komt door zijn gebrekkige Engels want hij zal toch niet echt bedoelen dat we moeten wandelen?? Dan ziet meneer mijn koffie, hij wil mijn koffie proeven, hij is gek op kofie. Is het koffie van hier? Nee meneer van Ivoorkust. Ik wil hem een schepje koffie geven en een filter maar nee meneer wil mijn koffie die al klaar is proeven. Hij komt met een beker en daar mag ik wat in gieten. Vooruit dan maar, meneer krijgt wat van mijn koffie. Zijn eindconclusie? Mijn koffie is OK.

We pakken onze spullen in en verlaten Kloto. In Kpalime moeten we even stoppen voor wat water en brood. Terwijl we dat staan te kopen vormt zich weer een menigte bij onze motoren. Het water wat je hier koopt zit in kleine zakjes van 500 ml. Die kleine zakjes kun je kopen in 1 grote zak met 30 kleine zakjes. Om niet om de haverklap water te hoeven kopen kopen wij dus 15 liter in 1 keer. Maar die zakjes lekken nog wel eens dus die gieten we over in grote 5 liter flessen. Dat betekend in dit geval dat we tussen de menigte ook nog eens 15 liter water moeten overgieten in onze camelbags en waterflessen. Ach de menigte vermaakt zich prima, de Garmin trekt veel bekijks net als de motor zelf en de koffers. Als wij eindelijk klaar zijn met het overgieten van het water staat er een man of 20 rond de motoren. Zelfs voorbijkomende kleine motortjes zijn gestopt en staan te kijken.

We vervolgen onze weg naar Atakpame, volgens de Michelin map is het een scenic route, mooi is de weg zeker maar ik denk niet dat meneer Michelin het zo bedoelde. Een grote gatenkaas waar we de hele tijd leuk over kunnen zichzaggen. Tijd om van het uitzicht te genieten heb je amper. Wel mooie termietenheuvels onderweg en daar stoppen we dan maar even voor.

In Atakpame willen we afslaan naar Badou, een klein probleempje, waar is de weg naar Badou?? We rijden Atakpame door en komen weer op de Garmin route uit, helaas wel de verkeerde kant op. Omkeren dus en dan komen we bij een heel wazig bord. Eerste bocht is Lome tweede bocht die er schuin achter ligt is Badou en dan nog wat andere pijlen. De eerste bocht rijden we dus voorbij en de tweede bocht? Die zien we niet. Stoppen dus en vragen. De man wijst ons de weg, hier achter afslaan en dan bij het kruispunt naar links en dan kruispunt rechts. Wij keren om en gaan de aangewezen weg in. Die weg is geen asfalt, geen gravel, geen gatenkaas. Het is een hele grote klinker straat met veel te brede voegen! Rijd verschrikkelijk! Aan het eind van de weg gaan we maar naar links en dan eerste weer naar rechts. Goh hier zijn we al geweest! We rijden Atakpame weer uit over dezelfde weg dat we het plaatsje ingereden zijn. Nog maar eens vragen is dit de weg naar Badou? Ja is het antwoord doorrijden tot de rotonde en daar ga je rechts. OK hoe ver is die rotonde? 4 kilometer. Wij rijden 4 kilometer door en geen rotonde. We kunnen ons ook geen rotonde herinneren van de heenweg. Gaan we echt wel goed? Nog maar even verder kijken want ze hebben hier een bijzonder slecht gevoel voor afstand (veel te optimistisch altijd). Na een kilometer of 6 nog maar eens vragen. En ja hoor zegt meneer doorrijden tot de rotonde en dan rechts. Zou er dan echt een rotonde zijn??? Uiteindelijk vinden we de 'rotonde', dat is eigenlijk een rechtdoorgaande weg maar aan de rechterkant een driehoekige pleintje en dan een zijstraat naar rechts. Wij slaan af en stoppen meteen weer. Toch maar even vragen is dit de weg naar Badou? Ja zeggen de mensen. Nou dat is fijn dan maar Garmin tekend de weg naar Badou echt op een heel andere plek.

We stoppen eerst maar eens om te lunchen en dan bedenken we ons ook, de weg die Garmin tekend dat is niet de gele weg van de Michelin kaart die wij willen rijden maar dat is de witte weg. Aangezien het feit we nu al de halve dag over een bizar slechte gele weg aan het rijden zijn hebben we weinig behoefte aan de witte weg. Badou is toch nog ruim 80 kilometer ver weg.

De gele weg naar Badou is niet veel beter dan de gele weg naar Atakpame. Gaten, heuvels, plasjes. Maar soms ook wel mooi asfalt en leuke haarspeldbochten. De rit schiet zo alleen niet heel erg op.

De laatste 40 kilometer doen we bijna aftellen we zijn er bijna joepie! Maar dan komen we bij de laatste 10 kilometer. En de weg die al een tijdje niet best was wordt dramatisch slecht. Gaten naar het centrum van de aardbol. Eentje wordt ik ook nog ingedwongen door een tegemoetkomende auto die van geen remmen of wijken weet. Verder nog wat geulen van weglopend water nog wat meer grote kraters en een paar jongens die met een touw de weg versperren. Ze hebben honger. Wij ondertussen ook! Gelukkig laten ze het touw wel snel vieren en kunnen we erdoor.

We bereiken Badou en gaan opzoek naar het hotel dat in de lonely planet staat. We moeten wel nog even stoppen om de weg te vragen maar dan vinden we het hotel, nog geen 100 meter verderop als dat we het vragen. We krijgen een kamer en we nemen eerst een douche, even afkoelen. De douche is heerlijk verkoelend (uiteraard wederom alleen koud water en goed opletten anders heb je de kraan in je handen) maar zodra je er onder uit stapt begin je weer weg te smelten. Het is bloedheet in de kamer. We vluchten dus maar naar buiten. Daar is het slechts 30 graden, een heel stuk beter. We lopen een rondje door het dorpje maar een restaurant vinden we niet. Dan maar bij het hotel vragen, kunnen we hier ook eten? Nee dat kan niet want het is zondag. Er volgt nog iets met 19 uur en 20 uur maar we kunnen de vrouw totaal niet volgen. Geen eten dus, dat wordt dan maar zelf koken.

We drinken eerst een biertje en beginnen dan maar met koken. Spaghetti, de enige maaltijd waarvan we altijd minstens 1 portie bij ons hebben naast ons noodrantsoen astronautenvoer.