Lake Togo

Van Lome, Togo naar Agbodrafo (Lac Togo), Togo
Poging 2 om Lome te verlaten. We pakken onze spullen weer in en rijden deze keer richting Benin. Het wordt weer een zware rit, helemaal naar de andere kant van het land, 30 hele kilometers. We rijden over de hoofdweg tot Garmin zegt sla hier links af. Links af ligt uiteraard geen asfalt. We rijden een zandweg op, het begin is nog mooi hard zand maar hoe verder je komt hoe zachter het wordt. Gelukkig bereiken we zonder valpartijen de auberge, om 11:30 komen we er al aan!

We kunnen ons tentje aan het meer opzetten, de motoren kunnen we erbij parkeren. We lopen via een omweg terug naar de motoren, even het pad verkennen. We stippelen een redelijk hard-zand route uit. Sander gaat voorop, keert de motor en rijd richting de palmbomen waartussen we de tent willen zetten. Ik zie hem zwabberen en zwalken en denk goh toch maar een ander pad nemen. Maar goed, eind van het liedje? Het maakt geen donder uit welk pad je neemt het harde zand is hier niet hard. Ook ik bereik zonder vallen de palmbomen, we parkeren de motoren en zetten de tent neer.

Als ons huisje voor de nacht is ingericht is het tijd voor de lunch. Twee stoeltjes erbij en daar zitten we dan, zon, meertje, palmboompjes en een stokbroodje. Wat wil een mens nog meer?

Na de lunch wandelen we terug naar de hoofdweg, eens kijken of er een restaurantje en barretje in de buurt zit. Helaas is dat niet het geval, dat wordt dus eten bij de auberge. Dat regelen we dan ook maar meteen als we terugkomen. De keuze is niet reuze, kip of vis en friet of rijst. Twee maal kip met friet dus.

Nu ook ons avondeten is veilig gestelt is het tijd voor wat ontspanning. Zwemkleding aan en het meer in. Het meer is verrassend ver ondiep. De ondergrond varieert wel, eerst zand en een stukje verder vieze blubber tussen je tenen. We zwemmen een klein stukje en dan keren we terug naar het strandje, tijd voor wat zonnebaden.

Toch moeten we vandaag ook wat zinnige dingen doen. Het lijkt ons handig mijn koffers in het meer te dompelen om te ontdekken waar die dingen nu precies lekken. We halen de koffers leeg en houden ze in het meer.

Na een tijdje vormt zich een plas in de koffer. Voorzijde koffer dus. De tweede koffer lekt op dezelfde plek. We zetten ze te drogen en terwijl de koffers drogen rest ons niets anders dan nog maar een duik in het meer te nemen en nog wat in de zon te gaan liggen. Wat is wereldreizen toch zwaar!

Op het meer is wel allerlei activiteiten, vooral bootjes met mensen varen langs, voortgeduwd door een man op de boot met een lange stok, Eentje komt voorbij en zijn stok blijft in de grond steken, hij moet dus het meer in duiken om zijn stok op te halen. Een tijdje later komen er een paar voorbij met een zeiltje, zij hebben een zeilboot van hun pirogue gemaakt! Ook wordt er gevist op het meer, maar dan niet met een hengel.

Twee mensen (of eerder op de dag 1) lopen met een soort mega vangnet rond in het meer en zo vangen ze vis.

Als de koffers droog zijn behandelen we ze nog met wat extra siliconen kit. Een klodder hier en een klodder daar, hopelijk lekken ze nu niet meer maar we beseffen wel dat na een valpartij het hele feest van plakken weer van voor af aan begint. Als het maar tijdelijk helpt zijn we al blij en uiteraard moet ik toch wat meer mijn best gaan doen om niet meer te vallen (met het vooruitzicht van de wegen in Kameroen en Congo een hopeloze onderneming).

's-Avonds schuiven we aan bij het restaurant voor onze portie kip met friet. Precies volgens specificaties wordt het opgeleverd, kip met friet, geen sla of niets. Maar de kip en de frietjes zijn dan wel erg goed gelukt! We drinken nog een biertje en dan zit onze zware dag er weer bijna op. Morgen wordt het pas echt afzien, ruim 150 km staan op het programma!