Blub, blub, blub

Van Ikom, Nigeria naar Bamenda, Kameroen
We worden gewekt door een haan en door de schoonmaakster die snoeihard de radio in de bar aanzet. We zijn nog altijd in het fawlty towers hotel en vandaag is D-day, we gaan naar Kameroen. We zijn al geradbraakt als we wakker worden en tot overmaat van ramp heeft het de hele nacht gezeken van de regen. We ontbijten met een portie overheerlijk Nigeriaans brood, daarna is het tijd om te vertrekken.

We moeten nog 20 km afleggen naar de grens. Die zijn mooi allemaal asfalt, we moeten wel nog even ergens stoppen om ons regenpak aan te trekken want het begint weer te regenen. We komen aan bij een hek en moeten onze motoren in de berm (en in de blub) parkeren. We mokken maar parkeren de motoren. Daarna begint het proces van Nigeria verlaten. Hier registreren, daar registreren, carnet afgeven en verschillende huisjes aflopen. Toch gaat het best soepel. Iedereen heeft zulke erge verhalen over 'bribes' in Nigeria. Nou wij hebben daar helemaal geen last van gehad! Er zijn wel mensen die dingen vragen, eten, je horloge of iets maar als je nee zegt vinden ze het ook prima.

We mogen de brug over naar Kameroen. We rijden de brug op en aan de andere kant daar ligt geen asfalt meer. Vanwege de regen liggen er wel grote plassen aan de andere zijde. We stoppen weer bij een hek en doorlopen het registratie proces weer. Daarna mogen we een stukje doorrijden tot een volgend hek. Daar mogen we ons paspoort en carnet in laten stempelen. Wat stempeltjes en geld wisselen later en dan staan we weer buiten. Nog altijd in de regen. Verhalen over de komende weg zijn wisselend. Van niet al te slecht tot slippery. Wel hebben ze allemaal goed nieuws, al voor Mamfe ligt asfalt. Met wat gezonde spanning verlaten we Ekok.

Al snel arriveren we bij poel nummer 1, niet doorheen te komen! Nou ja voor mij dan, Sander weet de motor er wel doorheen te zwalken. Gelukkig voor ons, betekent alleen wel dat Sander terug mag lopen door de modderpoel om daarna mijn motor er ook doorheen te rijden. Ik loop wel. Dat blijkt trouwens lastig zat want ook lopend glij is bijna uit. Direct na de poel is er een checkpoint. De mannen zeggen dat er nog 2 van dit soort poelen komen en dat het verder niet al te slecht is. We zijn benieuwd, tot nu toe hebben we al 2 hele kilometers afgelegd en dat betekent dus nog 69 te gaan tot Mamfe.

De weg is inderdaad niet altijd slecht. De modder is niet altijd glad en de plassen zijn niet altijd diep.

Als Garmin zegt nog 59 km tot de afslag hebben we een pauze verdient. Even een koekje wegwerken. De regen wordt nu ook minder dus dat maakt ons leven toch weer net even wat prettiger.

We zien onderweg tekenen van een nieuwe weg die ze aan het aanleggen zijn. Helaas is die nog niet af maar mooi wordt het zeker! Soms moeten we de nieuwe weg kruisen en vaak gaat dat gepaard met een mooie afdaling en daarna weer een berg beklimming. Bij een van deze kruisingen komen we terecht in een stuk modder.

Sander noemt het slush puppy, ik noem het gewoon onwijs smerig. In een drol stappen kan niet beter aanvoelen dan deze drap. Je schoenen zakken volledig weg (jaja ik weet het voetjes horen op de stepjes maar in deze gladde kliederboel steken we graag onze zijwieltjes uit). Als we ook deze poel doorkruisd hebben is het al weer lunch tijd.

We parkeren de motoren, zetten de koffers op de grond, pakken ons overheerlijke Nigeriaanse brood en beginnen te smeren. Ook hier trekken we aardig wat bekijks. Als onze magen weer gevuld zijn kunnen we door. De weg conditie blijft wisselvallig. We komen bij een controle post en daar zegt een man dat we het ergste gehad hebben. Man heeft die man het fout! We zijn de controle post nog niet voorbij of er komt een reeks van 5 plassen. Tussen de plassen ligt redelijk diep grind. Glibber, glij en schuif dus. Wel daarna mooie schone schoenen! Na de plassenreeks volgt nog een mooi modderricheltje en daarna nog een berg met een wasbordje. Groot feest meneer! Daarna wordt het wel echt beter. Ze hebben op de weg grind uitgestrooid, en gelukkig niet al te veel. We vervolgen onze weg over het grind. Soms zijn ze wel wat ruiger geweest en daar zwabbert ons voorwiel vrolijk van links naar rechts. Weer een stuk verder begint het dan echt, asfalt. En nog mooi asfalt ook. Wel weer op de typisch Afrikaanse manier aangelegt. Soms zijn ze een stukje vergeten. Dan heb je weer modderpoelen, grindbergjes en gaten.

Het is pas 14 uur als we al Mamfe bereiken. Dat hadden we nooit durven dromen dat we daar zo snel zouden zijn! Iedereen zegt dat de weg naar Bamenda volledig geasfalteerd is met nog mooi asfalt ook. Wij besluiten dus door te rijden naar Bamenda. Eerst even tanken en dan kunnen we verder. Mamfe heeft wel een paar mooie drempels. Zelfs Sander zijn motor haalt het niet eroverheen te komen zonder met zijn standaard over de drempel te schrapen. Over de mijne maar te zwijgen. Wie bedenkt deze ongelofelijke butt drempels?!

De weg naar Bamenda is inderdaad mooi. Omgeving is prachtig, groen, heuvelachtig met wolken die tegen de bergen aan plakken. Helaas ook regenachtig dus dat wordt weer ons regenpakje aantrekken.

Rond 17 uur bereiken we Bamenda. Nu we dit bereikt hebben verdienen we wel een kleine traktatie. We besluiten in een wat luxer hotel te gaan slapen, eentje met internet! Als we ingechecked hebben ook maar eens kijken of de koffers nu waterdicht zijn. We openen de koffers, beginnen uit te ruimen en je raad het vast al. Zwemmende inhoud! Die van Sander moeten we nog bekijken, eerst even moed verzamelen. De mijne zijn ondanks de halve bus siliconen kit nog altijd zo lek als een mandje.

We lopen nog een rondje door Bamenda, even geld pinnen en op zoek naar broodbeleg. Dat blijkt niet zo eenvoudig. Brood kennen ze wel maar beleg is weer eens lastiger. Lopen is hier trouwens ook best uitdagend. Een stoep is er niet en het verkeer raast weer eens overal. Goed opletten dus dat je niet wordt platgereden door een brommertje.

We eten bij het hotel, gewoon omdat het lekker makkelijk is. Bovendien had de kok magische woorden, steak, friet en champignon saus. Nou meneer de kok kan er inderdaad wat van. We krijgen een bord vol met friet, groenten en onze steak met champignon saus. Daarbij proberen we het Kameroense bier uit. Eerste indruk van Kameroen? Het bevalt ons hier uitstekend! Als de regen maar stopt, maar dat zal in het regenseizoen niet zo snel gebeuren.