Terug naar Zuid-Afrika

Van Gabarone, Botswana naar Johannesburg, Zuid-Afrika
Eigenlijk willen we nog helemaal niet vertrekken. Als Hannah en Hans naar school zijn sturen we dan maar eerst Marcus een smsje. Heb je al kans gezien naar mijn motor te kijken? If not, dan blijven we hier nog een dagje, dan kan ik in ieder geval mijn boek uitlezen. Maar Marcus stuurt terug dat hij er tijd voor gehad heeft en dat het er niet best uitziet. Er zit dus niets anders op, wij gaan terug naar Zuid-Afrika.

We rijden terug een andere route, via een andere grens. Als het goed is alles via geasfalteerde wegen. Helaas weet garmin niet zo goed wat asfalt is want dat ligt er onderweg toch echt niet altijd! Omdat het de afgelopen dagen ook nog eens flink geregend heeft is het soms best lastig rijden. We glijden over de weg heen. Gelukkig weten we zonder valpartijen Johannesburg te bereiken.

Net voor Marcus vinden we een KFC waar we lunchen. Met een volle maag rijden we het laatste stukje. Marcus laat ons de foto's zien van de binnenkant van mijn motor. Net als een rontgenfoto moet je er verstand van hebben anders zie je er weinig op. Maar Marcus zijn eindconclusie is dat zowel de kleppen, als de zittinen verbrand zijn, daarnaast heb ik de zuigerveerringen kapot gekregen. Of de cilinder wand nog goed is kan hij pas zeggen als de motor uit elkaar ligt.

Na nog een korte les motor onderhoud besluiten we Sander zijn motor ook maar te brengen.

Marcus adviseert ons niet op Sander zijn motor te rijden. Dat kan lastig worden want vanaf vandaag slapen we niet meer bij Don maar gaan we verhuizen. We spreken af morgen in de namiddag met Sander zijn motor te komen en rijden door naar Don.

Don is niet thuis maar zijn zoon wel. We computeren wat terwijl we wachten. Tot zijn dochter, schoonzus en nog een stuk of wat andere vrouwen het huis binnen komen. Met niet mis te verstane woorden krijgen we te horen dat we moeten opzouten. We pakken onze spullen in en wachten verder buiten op Don.

Als Don arriveert zetten we onze spullen in de Vito en vertrekken we richting Woody (Kobus). Sander rijdt op de Alp en ik rijd mee in de Vito. Een uurtje later komen we in het donker bij Kobus aan. Ondertussen heb ik gehoord dat we niet meer teruggaan met Don. Zijn vrouw wil ook wel eens een weekje geen gasten over de vloer. Dat kan ik me wel voorstellen helemaal als je er nu 8 hebt! Bij Kobus maken we kennis met hem, zijn vrouw Lies en zoon Pier. We vertellen een beetje over onze reis en motor problemen en dan is het al snel bedtijd.