De laatste dag

Dag 7 Johannesburg, Zuid-Afrika
Het is de laatste dag in Zuid-Afrika. Vannacht hebben we om 00:00 onze wekker gezet om online in te checken. Maar als we achter de computer zitten is er nog altijd geen 10 december beschikbaar. Dan maar weer slapen. Om 4 uur zijn we weer wakker en dan is eindelijk de 10de er wel. Maar ja ondertussen zijn er al veel mensen ons voor geweest want de eerste rij en de rij met meer beenruimte zijn al niet meer te krijgen. Dan maar helemaal achterin gaan zitten.

Om 8 uur zijn we, vanwege onze nachtelijke computeracties, nog altijd niet helemaal wakker. Wel maar opstaan want er moet nog veel gebeuren. Na ons ontbijt gaan we eerst naar de supermarkt. Tijd om wat dingen te kopen om dank je wel te zeggen. Voor Elize kopen we een doos wijn, voor Kobus een tray bier, voor Pierre een zak snoep en omdat Andre niet van snoepen houdt kopen we voor hem een T-bone. We zien nog een pot pickled unions staan, we denken aan Kobus en zijn verhaal dat hij op een braai zou eten wat ze te koop hadden en hij eindigde met vlees en pickled unions. Ook die nemen we dus mee.

Terug thuis gaan we de spullen inpakken. Dat is best nog wel een klus. Uiteindelijk krijgen we alles in de koffer geprakt wat we mee willen nemen. Eentje is 22 kg en de ander 20 kg. Dan nog een sporttas vol met spullen een rugzak met de documenten en we zijn klaar om te gaan. Het is echter nog geen tijd om te vertrekken dus dan maar eventjes met de hondjes spelen.

Zoals altijd willen Frons en Bella tegelijkertijd al mijn aandacht hebben. Pas na een tijdje worden ze rustiger en komen ze af en toe buurten voor een aai.

Na de lunch is het dan toch echt tijd om weg te gaan. We nemen van iedereen afscheid, hangen de koffers op de motor, de tent op een van de zijkoffers, Sander stapt op en ik stap achterop met een sporttas om mijn nek en 2 rugzakken op mijn rug. Afgeladen verlaten we Kobus zijn huis en rijden naar Feltra.

Bij Feltra rijden we meteen de loods in. Eventjes gedag zeggen tegen Rainer en Mark en dan gaan we aan de slag. De benzine moet uit de motor, de accu's moeten losgekoppeld worden, we willen de garmin houders meenemen en dan zijn we klaar. Ondertussen is het toch al weer 15 uur geweest. Even binnen betalen voor het verschepen en dan stappen we in Mark zijn auto en gaan we eerst even langs zijn huis. Daar doen we een auto wissel en dan gaan we door naar Sandton.

In Sandton is ook Rainer bij het afgesproken restaurant. Het laatste feestmaal begint, Sander neemt een T-bone, ik een Sirlion. Het eten smaakt uitstekend het bier vloeit rijkelijk en de avond is erg gezellig.

Na het eten dropt Mark ons nog af op het vliegveld. De service is buitengewoon, hij haalt een karretje, laat onze bagage erop en rijdt ermee naar binnen. Tijd om afscheid te nemen van de laatste zeer vriendelijke Zuid-Afrikaan.

Sander en ik gaan eerst naar de balie voor tax refund. Met onze gestempelde bonnetjes lopen we door naar de incheck balie. Afrikaanse duidelijkheid heerst hier alom. Op de borden staat balie 85 t/m 87 maar enkel bij balie 84 gaat iemand van Kenia Airways staan. Dan maar balie 84, we lopen naar de 2 vrouwen die willen de boardingpass zien. Geen probleem we geven de passen en zetten de koffers een voor een op de weegschaal. We mogen ze eraf halen en krijgen wat extra briefjes mee. We mogen door naar 10m verder naar de wrap service. Maar onze koffers zijn al gewrapt (dat heeft Feltra gedaan)! Er moet toch nog een laag omheen met de briefjes, daar staat handgeschreven op dat onze koffer van Johannesburg naar Amsterdam moet. Handgeschreven gaat dit goedkomen? Weer 10 meter verder komen we bij de 'echte' incheckbalie. Weer moeten onze koffers gewogen worden, weer de boardingspassen laten zien. Dan mogen de koffers er weer af, de band is stuk. Zet ze maar bij balie 79. Wij zeulen met de koffers naar balie 79 (het karretje mochten we vanaf de eerste halte al niet meer meenemen) en dumpen ze daar. Nu we in ieder geval ruim 40 kilo lichter zijn kunnen we door de douane. De man zoekt naar het entree stempeltje. Doe geen moeite meneer, dit zijn nieuwe paspoorten. Oh OK zegt de man van de douane en stempelt onze paspoorten. Dat ging soepel, door naar de tax refund. We krijgen een briefje mee dat we 264 rand terugkrijgen. Het geld kunnen we innen bij de bureau de change. Daar trekken ze er nog even 50 rand kosten vanaf en de overige 200 krijgen we uitbetaald.

Nu is het tijd om te gaan giftshoppen. We moeten snel zijn want alle gift shops gaan al dicht. Als alles dicht is rest ons niets anders dan wachten. Terwijl wij in de lounge zitten te wachten komt er een man aanlopen, gaat een paar stoelen verderop zitten en begint te snurken. Hij gaat toch niet naast ons zitten he?

Het boarden verloopt chaotisch, ze roepen om eerst gehandicapten en mensen met kinderen maar wachten is niet aan Afrikaners besteed, iedereen staat te dringen. Als Sander en ik eindelijk het vliegtuig in komen blijkt alle handbagage ruimte al vol te zitten. Sander duwt zijn spullen erbij waarop de buurman zegt (die de hele tijd heeft staan te kijken dat wij zoeken naar bagage plek) dat Sander niet kan duwen en dat hij ruimte maakt anders kreukt zijn colbertje. Jezus man had je dat dan niet eerder kunnen aanbieden?

Het vliegtuig zit vol en we vertrekken. In de lucht krijgen we een maaltijd met kip brood en kaas. Smaakt prima. Als we dat op hebben is het al weer bijna tijd om te dalen. Johannesburg – Nairobi is slechts 3 uur vliegen.

In Nairobi landen we in de regen, een harde landing. We stappen uit, stappen een bus in en worden bij de gate gedropt. De vraag is wat nu. Moeten we weer boardingtickets laten printen? Gaat het goed met onze bagage? Al die handgeschreven briefjes en stukke machines geven ons niet een erg positief gevoel.

We mogen weer inchecken, deze keer bij gate 7. We staan in de rij bij 7 met nog vele anderen, de x-ray doet het niet. Na lang wachten besluiten ze dat we dan maar naar gate 8 moeten. De hele stoet zet zich in beweging en we gaan naar gate 8. Boardingpass scannen, je spullen door de x-ray en dan binnendoor doorlopen naar gate 7. In de lounge wachten we en wachten we. Tot ze zeggen 'all passengers of flight KQ116 please board'. Wij staan op, er staat niemand, maar goed we lopen de slurf in. De schoonmakers zijn nog bezig. Na een tijdje komt iemand van Kenia Airways, you are not supposed to be here, go back to the lounge. Een man maakt een opmerking dat ze dan niet moeten omroepen dat we moeten boarden. We lopen allemaal terug en dan wordt er voor de tweede keer omgeroepen, board immediate please. Tot 4 keer aan toe roepen ze het om maar wij mogen niet boarden.

Uiteindelijk met een half uur vertraging mogen we boarden. Er wordt omgeroepen over 10 minuten vertrekken we, maar er zit nog bijna niemand in? We vragen het aan het personeel, die zeggen ja dit is alles, je kunt ergens anders gaan zitten als je wilt. Dat doen we dan maar, Sander neemt 3 stoelen en gaat languit liggen. Ik neem 3 stoelen en ga languit. Ik wordt wakker als het ontbijt wordt opgeruimd. Ik krijg een verlaat ontbijtje. Dan nog even een uurtje slapen, een filmpje kijken, nog een keer het filmpje starten, nog een keer starten (mijn film loopt steeds vast en is daarnaast ook in het japans ondertiteld). Nog een spelletje spelen. Wat naar buiten kijken en langzaam naderen we Nederland.