Deceptie

Van Igoumenitsa, Griekenland naar Brindisi, Italie

Nadat ik gisteren gestopt was met bloggen zijn we naar de terminals gereden om te wachten op de boot. Als we aankomen staan er al een stuk of 30 motoren klaar. Wat een groep!

Na een lange tijd wachten hebben we eens geteld, wij zijn de enige niet Italianen. Bij een andere boot staan 3 Duitsers te wachten waarvan er eentje een R100GS heeft en de andere een Transalp 600. Ook zij staan lang te wachten dus we maken een praatje met hun. Onze boot moet om 1 uur vertrekken en om 12 uur moeten we aan boord. Ongeveer kwart voor twaalf gaat echter de laadklep van de boot die voor onze neus ligt dicht en vertrekt! Wat is dit nu? Rond een uur of 1 komt de boot terug, is de kapitein vertrokken en dacht onderweg naar Italie ik mis iets? Oh ja passagiers! We hebben geen idee, de superfast ferrie van onze Duitse vrienden heeft net zo veel vertraging als de onze alleen hebben zij hun boot nog helemaal niet gezien.

Als om 1 uur de boot eindelijk aanlegt gaan ze eerst rustig kaartjes controleren, daarna, na voor je gevoel weer een uur mogen de motoren als eerste aan boord. We moeten 2 hellingen op en dan onder een plafond waar Sander zijn hoofd tegen stoot parkeren. Daarna is het zoeken naar een slaapplek. Overal zijn cabines maar nergens stoelen. Uiteindelijk gaan we maar in het restaurant zitten, daar is het nog rustig. We pakken onze nep haribo beertjes, onze fles ouzo en een spel kaarten en willen net beginnen als een man komt en zegt, I don't know why you are here and the doors were open but the restaurant is closed, please leave. Ehh prima man maar waar moeten we dan zitten? Ik besluit het eens te vragen, het antwoord luid, ga 1 dek omhoog dan door de nooduitgang het dek op, dan door een andere nooduitgang naar binnen en daar is de zit ruimte. Tuurlijk joh, nooduitgang waarom zijn wij daar niet op gekomen? Met ons nog vele andere niet want als we de mega zitruimte eindelijk vinden blijkt die zo goed als leeg. We nemen ieder een rijtje met 4 vliegtuigstoelen en terwijl de vrachtwagens nog geladen worden (het is ondertussen 2 uur geweest) proberen wij te slapen.

Erg lekker slaap ik niet en rond een uur of 3:30 maak ik Sander wakker, het is hier koud kom laten we een andere slaapplek zoeken. Uiteindelijk vinden we een bank waar we ons samen op weten te wurmen.

Als we een paar uur later wakker worden is het ochtend, tijd om de bank te verlaten en het dek eens op te gaan.

We zien dat de hele boot vol staat met vrachtwagens! We lopen ook nog een rondje naar het restaurant, daar is een crepe met nutella of een croissant te krijgen. In de naastgelegen bar is het trouwens super druk, waarschijnlijk heeft het hier vannacht stampels vol gelegen met ook mensen die dek 9 en het doolhof van nooduitgangen niet gevonden hebben.

Als we aanleggen is het al bijna 10 uur, meer dan een uur vertraging maar dat klopt wel met de vertrek vertraging. Ze kondigen aan dat dek 3 en 5 naar hun voertuig mag. Sander en ik hebben geen idee op welk dek we staan dus beginnen ook alvast aan de zoektocht naar onze motoren. Als we die gevonden hebben kleden we ons rustig om en wachten tot we van boord mogen.

Eenmaal in Italie is het maar een klein stukje naar de camping. Omdat we beide doodmoe zijn rijden we rustig. Ook dan nog leidt het tot enige frustratie, vooral omdat we moe zijn. We doen een paar pogingen een kaart van Italie te kopen maar als dat bij de eerste 3 tankstations niet lukt geven we het op.

Eenmaal bij onze camping aangekomen verdwalen we op het terrein, ze hebben een bewegwijzering van lik me vesje. De kleine plaatsen die ze hebben zijn zo klein dat er enkel een motor op kan, never nooit niet dat daar onze 2 motoren en tent op passen. We gaan dus naar de grotere plekken en leggen daar het grondzeil neer. Tegenvaller nummer 2 is dat de bodem 1 grote rotsblok is. Geen haring in te krijgen dus. Als Sander het WC gebouw inspecteerd ontdekt hij dat deze voor ons luxe camping 3 soort van chemische Wcs met tuinslang als normale wcs heeft en daarnaast nog een 6 tal po's. WC papier is nergens net als zeep. We lunchen op het grondzeil en gaan daarna verder met de tent maken. Van onze Nederlandse achterburen krijgen we een omloopstekker te leen want onze laptop kan ook niet in het stopcontact hier. Als de tent eenmaal staat gaan we doen waarvoor we deze luxe camping uitgekozen hebben. Bijkomen aan het zwembad. We kleden ons om en lopen erheen. Eerst voetjes wassen, dan een bedje uitkiezen, dat valt niet mee want het personeel wat hier rond loopt heeft net alle bedjes nat gesproeid. We leggen onze kleren even op de rand van de plantenbak en gaan eerst zwemmen. Ook dat duurt weer even voor we erin liggen want man is dat koud! Als we eindelijk het lef hebben onder water te gaan roept de man van het zwembad. Zonder bad muts mag je niet zwemmen! Hij geeft ons 2 badmutsen. Waarom de man die ons niet eerder gaf terwijl al lang duidelijk was dat we het water in gingen is ons een raadsel. Dan de glijbaan af nu we toch nat zijn. Ik loop de trap op, Sander staat beneden met de camera en weer worden we toegesproken, de glijbaan is enkel open vanaf 16 uur. Ach man krijg nu het heen en weer. Nog even een duik het zwembad in.

En dan gaan we op de stoelen liggen. We liggen nog geen minuut en dan komt de volgende man, het zwembad sluit over 3 minuten. Echt gast are you kidding me?! Nee hoor, hij meent het serieus. Drijfnat druipen wij dus af, dan maar bij de tent in de zon liggen op onze rotsblok. Ondertussen weten we 1 ding zeker, morgen gaan we verder hier blijven we niet nog een dag!

Als we droog zijn duiken we de tent in om even wat te slapen. Rond een uur of 17 ben ik weer wakker en ga ik douchen. De eerste douche heeft geen slot, de tweede deur moet je dicht en open trappen zo hard klemt hij. Ik ga onder de douche staan en wordt getrakteerd op een deels ijskoude douche en op zijn warmst een pieslauwe douche. Dat is de druppel, wat is dit voor een luxe camping?

Als we beide gedouched zijn gaan we naar het restaurant, het is pas 18 uur maar we hebben honger, zijn moe en willen vroeg naar bed. We lopen het restaurant in en krijgen te horen dat we weer rechtsomkeert kunnen maken, gaat pas om 19:30 open. Dan maar naar de supermarkt (die gelukkig wel open is) en een zak chips en fles frisdrank halen. De tijd tot 19:30 maken we vol met een route maken voor morgen. Daarna kunnen we eindelijk aan de pizza met een halve liter wijn. De vrouw van het restaurant spreekt geen Engels, de man wel een beetje, en dat op een camping waar tot grotendeels buitenlanders komen! De pizza smaakt heerlijk en de wijn is ook goed weg te krijgen. We rekenen af en duiken daarna moe en een beetje gedesillusioneerd de tent in. Zal de rest van Italie ook zo zijn?