De spaghetti van Italie

Van Brindisi, Italie naar Seiano, Italie

Na een heerlijke nacht slapen gaan we vandaag weer verder, we willen wel nog een rustdagje om onder andere een goede wegenkaart te kopen maar vinden deze camping niet super. Op naar de volgende dus. Eerst rijden we door rijen met olijfboomgaarden.

In het eerste stadje stoppen we om te tanken en een kaart te kopen. Maar bij de boekwinkel hebben ze enkel een kaart van deze regio. Die hebben we al dus dat helpt niet. Dan maar weer verder en kijken bij tankstations.

In de streek waar we nu rijden staan opeens allemaal kleine huisjes met torentjes.

Deze huisjes worden nog altijd in stand gehouden want er staan nieuwbouw torentjes en ook oude vervallen torentjes. De huisjes blijken ook maar in een klein deel van de regio zo gebouwd te worden want zo plots als ze verschenen, verdwijnen ze ook weer.

Het eerste deel van de dag is de weg redelijk recht, we kunnen dus aardig doorrijden. Ook de kleine stadjes waar we doorheen komen zijn zeer goed te doen. We luchen ergens in de middle of nergens en vanaf dan gaan we een andere regio in. De slingerweg regio.

We slingeren ons de bergen op en af. De dorpjes worden spaarzamer.

Dan opeens slingert de weg ons een bosgebied in. Het word donkerder en donkerder....

Na kilometers in het bos komen we opeens uit bij een dorp! En ook bij een stuk bizar slechte weg maar dat hebben we vandaag al vaker gezien. Een bord pas op de weg wordt slecht, nou zeg maar rustig de weg verdwijnt dan hoor!

Als we het bos uit rijden zijn we bijna bij de Amalfi kust. We stoppen bij een self-service tankstation, de kans op een kaart is hier 0 maar in ieder geval is de benzine 'slechts' 1.70. Het is een pin tankstation, in het engels staat boven de automaat voer uw pas in en volg de instrusties. Dat doe ik dus, maar de automaat praat helaas alleen Italiaans. De pincode invoeren enzo snap ik allemaal wel maar wat het ding daarna van me wil is ons een raadsel. Als er dan ook nog eens geen benzine komt snappen we het helemaal niet meer. Wat had dat ding nu over 100 euro? Na 3 minuten dubben slaat opeens de pomp aan en kunnen we tanken! Dat hadden we dus helemaal niet verwacht meer, wat als we weggereden waren? Maar goed eind goed al goed de tanks zijn vol.

We rijden door naar de attractie van de dag, de Amalfi kust. We zijn gewaarschuwd dat het ding vanwege de grote bekendheid een verschrikking is geworden om te rijden. Teveel verkeer. Daarom proberen wij het op een doordeweekse dag rond een uur of 18. Het is dan wel spits maar veel toeristen zullen er nu toch niet zijn? En inderdaad onze strategie lijkt te werken. We kunnen redelijk doorrijden langs de kust. Alleen de stop plekken, die zijn er amper en allemaal druk bezet. We stoppen dus soms ook maar op zijn Italiaans, gewoon daar waar we willen en de rest van het verkeer zoekt het maar lekker uit.

Er rijden ook openbaar vervoer bussen hier en die hebben soms de hele weg nodig om de krappe bochten te kunnen maken. Als je een toeter hoort moet je oppassen, hoewel dat ook heel andere dingen kan betekenen. Terwijl wij vrolijk verder slingeren komt er een man met een sportauto. Hij kan uiteraard veel harder dan wij, eerst perst hij zich tussen Sander en mij in en vervolgens haalt hij mij met veel herrie in een haarspeldbocht in, zicht heeft de man totaal niet. Met zo een roekeloos gedrag verwachten wij hem ergens in een afgrond tegen te komen maar als dat vandaag niet gebeurt dan zal het vast wel morgen mis gaan.

Vandaag hebben we ook geleerd hoe we op zijn Italiaans moeten rijden. De brommers en motorscooters rijden het verkeer links en rechts voorbij. Als je in een dorp muurvast staat doen wij dat nu ook, gewoon links ervoorbij rijden. Sander was in het begin bang dat wij niet passen met onze bagage maar niet passen dat is iets wat Italianen niet kennen, als 2 scooters naast elkaar passen dan passen wij ook. En als niet, dan schuiven ze maar een stukje op. Zo komen we veel sneller de steden door.

Na de Amalfi kust moeten we nog een klein stukje verder, ondertussen is het 19:30 we hebben honger, zijn het geslinger ook wel weer zat maar campings zijn hier niet in overvloed. Uiteindelijk rijden we om 20:15 het terrein van de camping op. Een camping die echt veel minder is dat de camping die we vanochtend verlaten hebben. We krijgen precies te horen waar we de tent en de motoren moeten zetten. Aan het andere eind van het terrein als de WC's. Het WC gebouw is trouwens ook hard aan een opknapbeurt toe. We hebben de tent nog niet staan en moeten nu al tot onze spijt concluderen dat we morgen weer verder gaan. En dat terwijl we zo hard toe zijn aan een dagje rust om een kaart te kopen (die we nog altijd niet hebben) en rustig een route te maken. Ook internet zal best wel fijn zijn, dan kunnen we de blog bijwerken, foto's uploaden, campings bekijken enz. Maar goed, eerst de tent even opzetten en dan snel ergens gaan eten. Omdat we zoveel spaghetti bochten gereden hebben willen we spaghetti eten. Dat wordt dan maar een portie tagliatelle bolognese en een bord penne met aubergine en mozzerella. De portie lijkt klein als die voor ons komt te staan maar vult enorm, ik krijg mijn bord niet eens leeg. Na het eten hebben we niet veel puf meer om iets te doen. Eventjes een route voor morgen maken en dan snel naar bed.