De wokkels van Griekenland

Van Kastraki, Griekenland naar Igoumenitsa, Griekenland

Het wordt een lange dag, dat weten we van te voren al dus staan we op tijd op. Onze Duitse buren vragen zich af of we voor iets op de vlucht zijn. Nee hoor meneer we zijn altijd zo fanatiek 's-ochtends!

Als eerste gaan we de kloosters van Meteora bekijken, gisteren zijn we er al langs gereden maar vanwege de regen zijn we toen niet gestopt. Er zijn een stuk of 5 kloosters te bekijken, allen gebouwd op een grote rots.

We beginnen bij de verste, we parkeren de motoren (nou ja Sander parkeert beide want ze willen ons een akelig stoeprandje op hebben) en beginnen te lopen. Eerst een massa trappen af, dan een massa trappen op. Zegt Sander nog, zul je zien als je boven bent vragen ze entree. En jahoor, we komen in een mega rij terecht die ontstaat omdat je een onduidelijk bedrag entree moeten betalen. Als we teruglopen vertelt een groep Nederlanders ons dat de entree voor de kloosters 3 of 6 euro is afhankelijk van het klooster. Dan mogen ze dat klooster van ons houden, we gingen er enkel in omdat deze achter een patiotje heeft en daarvandaan zou het uitzicht best nog wel eens mooi kunnen zijn. We lopen weer alle trappen af en aan de andere kant weer naar boven en komen uiteindelijk met de tong op onze schoenen weer bij de motor aan. Die andere kloosters beslissen we al gauw bekijken we wel vanaf ons motorzadel.

Omdat onze benzine bijna op is en ons geld nog verder op is zoeken we eerst even een pinautomaat en dan rijden we weer verder, we rijden over leuke slinger wegen tot we bij een bord komen road closed, wat nu? Garmin zegt hier in. Er komen een stel fietsers aan en die spreken we aan. Kunnen jullie Engels? Jazeker, en ze zijn van hier. We vragen naar de weg, en de mannen vertellen ons dat hij niet echt dicht is maar er is nu een snelweg aangelegd en dat is de hoofdroute, deze weg wordt niet meer onderhouden maar voor de motor is dat geen probleem. Wij gaan dus de weg op en hebben die helemaal voor ons zelf. De slingerbochten kunnen we dus heerlijk ruim nemen. De weg klimt en klimt en de temperatuur daalt en daalt. Tot we besluiten even te stoppen om onze winterhandschoenen maar eens aan te trekken. We stoppen voor een gebouwtje.

Wisselen handschoenen en kijken even naar de temperatuur op de koso, 6,4 graden, ik wist wel dat het fris was! We slingeren verder en verder, ook na de afgesloten weg gaat het zo door. Onze hersenen weten op een gegeven moment alle draaiingen niet meer bol te werken en zelfs stil staand tollen we nog na.

Onderweg naar de Vikos kloof komen we door allerlei kleine leuke dorpjes. Zoals deze, hier zijn ook de daken van stenen gemaakt.

We kronkelen langs de dorpjes terug naar de hoofdweg, vandaar is het nog een klein stukje tot Oxxia, het uitzichtpunt voor de Vikos kloof. Het laatste stukje regent het dus we nemen niet de moeite onze helm af te zetten of de spullen op te ruimen, we lopen zo naar de kloof en hebben daar de mazzel dat het droog wordt. We worden met een mooie regenboog beloond.

De kloof is een van de diepste ter wereld, helemaal in de diepte zien we nog net wat water stromen van de Vikos rivier. Na de kloof besluiten we, omdat het al laat wordt in een keer door te rijden naar Zitsa voor de wijn.

Vrienden van mijn ouders hebben ons verteld dat in Zitsa de beste rode wijn ter wereld gemaakt wordt die moeten we proeven! We rijden het dorp in en vinden een wijn boerderij, wij vragen naar de Glynavos maar dat hebben ze hier niet. Verkeerde wijn boerderij dus! Terug naar Zitsa (de boerderij lag er een stukje buiten) en daar vragen bij een soort barretje. De man tekent ons een kaartje waar we het juiste bedrijf kunnen vinden. We wachten even tot de regen weer over gewaaid is en doen dan nog 1 poging. Deze keer vinden we de juiste boerderij. We parkeren en lopen naar binnen. We vertellen de man dat we hier rode wijn moeten hebben. Ja zegt de man dat kunnen die vrienden wel zeggen maar wat wil je zelf? Hier proef deze witte eens. En we krijgen een heerlijke witte wijn te proeven. Maar meneer rood moeten we hebben, we krijgen een rode ingeschonken maar die vinden Sander en ik te zwaar. Gelukkig maken ze hier ongeveer 6 soorten rode wijn dus we kunnen een andere kiezen. Teveel proeven zie ik echter niet zitten. We krijgen een bordje kaas en worst en proeven daarna nog een speciale soort raki. Ondertussen probeert de man zijn best om ons in het Engels iets te vertellen over de dranken die hij verkoopt. We vertrekken uiteindelijk met een fles rode wijn (een andere dan die we geproeft hebben) en een flesje raki.

Het proeven en het eten was van het huis. Super vriendelijke mensen hier die het ook duidelijk leuk vonden buitenlandse motorrijders over de vloer te krijgen. Omdat we ook hier weer langer zijn blijven plakken dan gedacht is het ondertussen al 17:30. Dan maar naar de camping om onze tent neer te zetten.

Onder het rijden (wederom een weg vol met kronkels, het zou toch echt super zijn als je een dag hebt met kronkels en soms wat recht in plaats van een dag enkel recht en een dag enkel kronkels) hebben we het over de camping. Sander wil eigenlijk niet, hij wil eigenlijk naar Italie Maar ik wil niet naar Italie als we alle sights voorbij rijden en dat gebeurd als je geen van de steden bezoekt. We komen tot een compromis, we gaan naar de toren van Pisa maar skippen het coloseum. Dan maar naar de haven in plaats van de camping. Daar kopen we een ticket voor de ferry die om 1 uur vannacht naar Brindisi vaart.

Met het kaartje op zaak maken we nog een praatje met 4 Italianen, we krijgen alvast een voorproefje van het Engels van de Italianen (slecht!) daarna gaan we een stukje rijden om naar een restaurant te gaan. We zijn net klaar met eten als een groep van een stuk of 15 motorrijders bij onze motoren stoppen en de koffers beginnen te lezen, ze besluiten ook hier te gaan eten. Zijn wij niet goede reclame voor het restaurant? We maken een praatje, nou ja we proberen, van deze hele groep spreekt 1 iemand Engels! Ze vertaald voor ons. Ze zijn een motorclub en we krijgen in ruil voor ons visitekaartje een sticker van de motorclub. Die moeten we natuurlijk onder grote belangstelling meteen op de motor plakken.

De groep vaart vanavond ook naar Brindise dus die zullen we nog wel tegenkomen. Wij gaan nog even naar het tankstation om de motoren af te tanken. Denken we, want het tankstation is nu dicht, dan maar naar de haven en daar begint het lange wachten op de boot. Om middernacht mogen we de boot op, om 1 uur varen we weg en dan zijn we morgen om 8:30 waarschijnlijk total-los in Brindisi. De camping daar hebben we al uitgezocht, 23 km van de haven een camping met een zwembad. Lekker een dagje bijkomen want slapen dat zal niet veel worden op de boot.