Gift shopping, niet makkelijk

Dag 5 Johannesburg, Zuid-Afrika
Het is zaterdag en blijkbaar is iedereen in dit huishouden voor optijd opstaan. We ontbijten met zijn allen, Kobus en zijn vrouw met Afrikaanse pap, de jongens met vlees van de braai van gisteren, Sander sluit zich aan bij Andre en Pierre en neemt ook nog wat braai vlees (maar dan op brood). Ik ben de enige die het houd bij een oud vertrouwd boterhammetje met kaas en daarna met chocopasta.

Na ons ontbijt gaan we, geheel on-Afrikaans, lopen naar het winkelcentrum. Lopen dat doen Afrikanen niet. Voor iedere poep en een scheet pakt de (blanke) Afrikaan de auto of de motor. In het centrum gaan we eerst langs het flight centrum, een dubbel checken hoe het nu zit met die regels van Kenia airways. We hebben geluk, onze helm mogen we los meenemen, dan ieder 1 koffer inchecken (hoe vaak zullen ze al motorkoffers aangenomen hebben??) en dan ieder nog 1 stuk handbagage. Dat gaat helemaal goed komen. We gaan toch nog maar even shoppen voor een sport tas zodat we iets meer handbagage mee kunnen nemen. Kunnen we ook gelijk gift-shoppen.

We lopen het hele centrum af maar gift shoppen valt niet mee. Wat geef je 2 schattige neefjes die al veel hebben en als jij ruimte gebrek hebt. Dit?

We zien ook nog de loop-motor. Sander en ik vinden die prachtig maar ja beide neefjes hebben al een loopauto van ons gekregen dus eigenlijk hebben ze zoiets al. Knuffels zijn schattig maar ook die hebben ze. We willen iets orgineels, iets Afrikaans, iets wat niet in dit centrum te krijgen is.

We verlaten het centrum dan ook enkel met een nieuwe sporttas. We lopen terug naar huis en gaan lunchen. Na de lunch besluiten we even te relaxen. We gaan buiten zitten om rummicub te spelen. Best een lastige bezigheid met 3 honden. Frons loopt dwars door ons spel heen, Bella probeert stenen op te eten en allemaal willen ze aandacht. Na 3 rondjes houden we het voor gezien. Het spel is nog compleet en dat willen we graag zo houden.

Het is tijd voor nog een wandelingetje. Deze keer richting de liquor store. We halen genoeg bier om het weekend door te komen en keren huiswaarts. Dan nog maar wat computeren, er moeten nog wat mailtjes getikt worden, de transalp moet te koop worden aangeboden en misschien moeten we ook weer tijdelijk woonruimte zoeken in Nederland.

De middag kruipt traag voorbij, hij gaat traag omdat we in het vooruitzicht Indiaase curry hebben voor avond eten. Sinds 1 uur is Elize ermee bezig en het ruikt heerlijk. Eindelijk is het 18 uur en kunnen we het eindresultaat proeven. Hij smaakt net zo als hij ruikt en we eten dan ook met smaak. Wat een zwaar leven hebben we toch, morgen gaan we weer braaien is ons verteld.

Na het eten kijken we nog wat foto's van Kobus. Behalve dat ze 5 jaar in Nederland gewoond hebben is Kobus ook 14 maanden op een eilandje geweest tussen Zuid-Afrika en Antartica. We krijgen prachtige foto's te zien van Albatrossen, ontelbaar verschillende soorten pinguins, zeehonden, orka's enz. Wat een ervaring moet dat geweest zijn!

Read more / Nederlandse versie »

Doet ie het of doet ie het niet?

Dag 4 Johannesburg, Zuid-Afrika
We staan vandaag vroeg op. Na het ontbijt verlaten we het huis en rijden we naar Marcus met 1 volledige set koffers. Bij Marcus zetten we mijn motor in elkaar, jerrican terug monteren, topkofferplaat erop, zijkap en valbeugel terug en dan kunnen we gaan. Tenminste als mijn motor zou willen starten. We moeten 2 minuten volhouden dan eindelijk springt de motor aan. Zodra je echter het gas loslaat slaat de motor weer af. Simpelweg te weinig toeren om stationair te draaien.

We verlaten Marcus en moeten nu 36 km rijden naar Feltra. Als de motor warm gedraaid is loopt hij weer stationair. Bovendien kan ik met mijn brakke motor nog altijd harder optrekken dan Sander (die wel alle bagage op zijn motor heeft). We zoeven zonder veel problemen over de snelweg naar Feltra. Behalve dat mijn motor niet zo snel meer is als vroeger merk je weinig van de problemen.

Bij Feltra parkeren we en gaan we eerst wat andere dingen regelen. Nog even snel de compressor van Bikegear kopen. Een kleine pomp met veel kracht. Onze pomp is stuk. We hebben hem niet gekocht toen we er waren omdat we geen extra kilo in onze koffer wilden hebben. Maar nu we toch terug gaan en de BMW's genoeg ruimte hebben onder het zadel kunnen we de pomp daar vastmaken. Rainer helpt ons graag, wij betalen hem en hij betaalt Bikegear. De pomp wordt verstuurd en gaat naar Feltra, dan kan hij mee in de topkoffer in het krat.

Nu de pomp geregeld is beginnen we aan het echte werk. De carnets worden overgedragen, een kopie van onze paspoorten en de motorsleutels van mijn motor.

We parkeren de motoren in de loods, halen alle benzine uit mijn motor (en gooien dat in die van Sander) en dan zijn we klaar.

We hebben geen slechte timing het is 13:45 en om 14:00 begint het kerstfeest van Feltra. Mark en Rainer vragen of we niet willen blijven. Ze hebben meer dan genoeg te eten en te drinken. Nou ja, we hebben toch niets te doen. We schuiven aan bij de koelboxen en nemen een biertje. Aan het spit hangen een stuk rund, varken en lam. Na een speech, nog wat meer drankjes en chips kunnen we eten. Er gaan wat zelfgemaakte cocktails in de rondte (gecondenseerde melk met wodka en kaneel) en de christmas cracker knallen. De sfeer is gezellig en soms wat uitbundig. Na het eten is het cadeautjes tijd. Ze hebben een soort van suprise, ze hebben lootjes getrokken en iedereen heeft iets gekocht voor de persoon op zijn lootje.

Er zijn mensen die verwend worden met bier en chocola maar er is ook een collega die een borrelglaasje met discoverlichting en een penis erin krijgt. Een mollige dame krijgt een sportset en Mark krijgt een monster op een motor.

We moeten dansen en kletsen een beetje met iedereen, de tijd vliegt en ik schrik opeens op, het is 17:35 we moeten rennen want om 18:00 is het etenstijd. We pakken onze spullen zwaaien en verlaten Feltra. Maandag komen we terug om de tweede motor te brengen. We rijden naar huis en komen daar 17:59 aan. Kobus staat achter de braai. Rustig aan je hebt alle tijd. Ik sprint nog even naar de liquor store voor nog wat bier te halen en dan gaan we met zijn allen (zijn oudste zoon is ook langsgekomen) op het terras zitten. Sander en ik verwennen de honden.

We leren nu ook eindelijk de namen kennen, we hebben Sjors (de oude zwarte tekkel), Bella (de bruine tekkel) en Frons een Shar-pei. De tekkels reageren nog best goed op hun namen ook. Frons niet, die doet wat hij wil.

Het feest diner wordt afgesloten met een ijsje met perzikken en amarula. Daarna is het toch echt wel tijd voor nog wat belangrijke dingen. De mail hebben we vandaag nog niet beantwoord en ook onze blog moeten we nodig bijwerken.

Read more / Nederlandse versie »

Tickets geboekt

Dag 3 Johannesburg, Zuid-Afrika
In de ochtend ontdekken we dat de shippingquote die we gehad hebben via Antwerpen gaat. We vragen Feltra te kijken of het dan niet goedkoper is om onze motoren in Antwerpen op te halen. Kelly gaat ermee aan de slag voor ons en een tijdje later krijgen we een nieuwe quote binnen. Via Antwerpen is wel degelijk goedkoper. We besluiten dan maar onze motoren daarheen te verschepen.

Nu we een knoop gehakt hebben gaan we naar het winkelcentrum. We hebben op internet naar tickets gezocht maar willen ook eens kijken wat het flightcenter in de aanbieding heeft. We krijgen de keuze de 9de met Egypt air voor 6300 rand, de 10de t/m 13de met Kenia airways voor 6400 rand of de 14de met een andere maatschappij voor 5000 rand. We zitten de dubben, de laatste is veel goedkoper maar het is wel 27 uur vliegen (8 uur wachten op de Seichellen en nog eens in Abu Dabi) we besluiten voor de 9de te gaan, het is wel wat snel maar goed we regelen het wel. Blijkt echter dat we te lang getwijfeld hebben, de Egypt air is reeds door andere geboekt.

Dan maar Kenia airways. We besluiten de eerste dag te nemen die 15 uur vliegen is (Kenia airways vertrekt 3 keer per dag vanuit Johannesburg maar 1 keer vanaf Nairobi je moet dus of 2 uur wachten op Nairobi of 8 uur of 10 uur). De tickets worden geboekt, dinsdag 10 december om 00:40 vertrekken we en dan komen we dinsdag om 15:20 aan in Schiphol. We moeten in Nairobi overstappen.

Met de tickets op zak gaan we terug naar huis. Het wordt tijd om onze spullen uit te zoeken. We mogen 1 stuk bagage per persoon en 1 stuk handbagage meenemen. Dat betekent 1 van de motorkoffers per persoon en onze helm in een sporttas als handbaggage? Nu moeten we dus kiezen, wat gaat met de boot en wat nemen we mee. We besluiten onze kleren en slaapspullen mee te nemen en het voedsel en gereedschap met de boot te sturen. De 2 grootste koffers gaan mee in het vliegtuig en de rest gaat dan in het krat. Onze helm moeten we nog even navragen bij Kenia airways, hij is net (3cm) groter dan de afmeting restricties van Kenya airways. Maar als we onze helm in de koffer moeten stoppen kan er eigenlijk niets anders meer bij. Onze protectievesten en kniebeschermers weten we in een koffer te prakken dat scheelt dan weer losse items bij het verschepen.

Als Kobus thuis komt van zijn werk besluit hij ons zijn tent te laten zien. We krijgen een demo tent opzetten in de voortuin. Men opent de zak, haalt het band eraf. Schut een paar keer en voila tent staat.

Volgens de specificaties is het een 4 persoons tent. Kobus geeft toe, hij heeft graag ruimte. De tent weegt 8 kilo en heeft nogal een pakmaat maar ja hij heeft gelijk op zijn 1200 Yamaha heeft hij alle ruimte. Ook laat hij zijn cruise control zien. Een soort grote wasknijper op zijn gashandel die hij tegen de rem aan duwt en het gas blijft op die stand staan. Geniale uitvinding. Blij dat hij is met zijn nieuwe 3D printer besluiten Sander en Kobus meteen te proberen om er nog een te maken met zijn printer. Ze maken foto's van het stuk plastic zetten de printer aan en 7 minuten later is de tweede cruise control klaar en hij werkt ook nog!

Na het eten vraagt de vrouw van Kobus of hij nog wat hout wil uitsnijden. Ze maakt sieraden en ze wil nu een paar sets oorbellen maken. Het sjabloon staat al op de computer. Kobus zet de laser printer aan en wij krijgen een demo.

De laser brand zich een weg door het hout en nog geen half uur later zijn 4 nieuwe sets hangers geboren.

Read more / Nederlandse versie »

Eindelijk rijbewijzen

Dag 2 Johannesburg, Zuid-Afrika
We beginnen de dag met het maken van een matrix. Wat zijn onze opties nu allemaal? We komen tot repareren en hier blijven, repareren en in de tussentijd naar Nederland gaan, verschepen naar Nederland en daar verkopen. Voor alles maken we een kosten inschatting en de voor en nadelen. Rond een uur of 10 is onze matrix wel klaar. Een beslissing is er nog niet maar we moeten nu eerst naar Pretoria om ons paspoort op te halen.

We stappen op de motor en gaan opweg. Eerst naar de ambassade voor ons paspoort. We vragen de secetaresse om in de postbus te kijken naar ons rijbewijs. En daar vinden ze gelukkig onze rijbewijzen. We krijgen beide mee zonder ons noodpaspoort in te leveren. We krijgen een adres mee waar we een nieuwe entry stempel kunnen halen voor ons Zuid-Afrikaans visum. Dat gaat soepel, we tikken de locatie in in Garmin en gaan weer opweg. Zes kilometer verderop staan we bij het gebouw waar we onze stempel moeten halen. Denken we dan. Als we eindelijk binnen zijn zegt de vrouw, entry stempel? Nee dan moet je niet hier zijn dan moet je naar... Weer krijgen we een blaadje met een ander adres.

We tikken het volgende adres in en gaan weer 7 kilometer verder. We komen bij een ander gebouw met een mega rij. Ik sluit aan in de rij en als ik aan de beurt ben zegt de vrouw, entry stempel nee dat is niet hier dat is.... en weer een briefje. Ondertussen worden we er een beetje moedeloos van. De volgende locatie is 18 kilometer verderop. We besluiten nog een laatste poging te wagen. We rijden erheen gaan het gebouw binnen en de man zegt dit is car registration, gelukkig is de home affairs op loopafstand. We lopen erheen en weer kom ik in een rij. De vrouw achter de balie die me uiteindelijk helpt is alles behalve vriendelijk. Na een discussie sta ik weer buiten zonder stempel en nu met de wetenschap dat we 17 januari het land uit moeten zijn. Ondertussen is het al na 14 uur en we zijn 64 km van ons huis. We stappen op de motor en rijden terug.

Thuis aangekomen droppen we onze spullen, kleden ons om en lopen naar de supermarkt voor wat bier en brood. Nu we er toch zijn nemen we ook wat spekjes mee en dan lopen we weer terug.

Terug thuis delen we spekjes uit aan de kinderen (Pier en zijn 2 vriendjes) en ook aan Kobus die ondertussen thuis is.

Eindelijk zien we het konijntje wat hij gisteren met zijn nieuwe 3D printer aan het maken was. Het nieuwe project van vandaag is een armband. Gewoon omdat het leuk is. De printer zoeft en het armbandje vormt zich.

Na het eten laten we onze foto's zien en Kobus zijn kleine werkplaats. Naast de 3D printer heeft hij een lasersnijder en een houtsnij machine waarmee hij hele mooie kunstwerken kan maken (gegraveerd hout, modelbouw dinosaurus van hout en hij gaat nu een viool maken). Aparte hobbies hebben sommige mensen toch. Deze hobby, of bijverdienste, staat nog naast het motorrijden, want ook Kobus heeft 2 motoren in de garage staan. Hij oppert ook dat hij een van de alpen van ons wil kopen voor zijn dochter. Morgen moeten we dus maar even uitzoeken of importeren toch een optie is.

Read more / Nederlandse versie »

Sander zijn motor is ook stuk

Dag 1 Johannesburg, Zuid-Afrika
We hebben niet geslapen, we hebben in een coma gelegen. Het is al 7:30 als we eindelijk wakker worden en ook dan nog worden we enkel wakker omdat er iemand aan de deur staat. We nemen een douche (de voordeur kunnen we niet openen want we hebben geen sleutel) en bel gaat door en door. Het is 8 uur als Pier eindelijk wakker wordt en door heeft dat zijn vriendje aan de deur staat.

Na het ontbijt computeren we wat en dan gaan we op stap. Eerste halte van de dag is Feltra. We zoeken Rainer en Mark op en maken met hun een praatje over de motoren. Ze gaan uitzoeken wat het verschepen van de motoren naar Rotterdam gaat kosten. Mark moet daarna weg naar het vliegveld om familie op te halen maar Rainer besluit met ons mee op stap te gaan. Samen rijden we door naar de bakkerij de molen, een Nederlands restaurant in Johannesburg. In de bakkerij hebben ze chocoladeletters, pepernoten, roggebrood en nog veel meer Nederlandse dingen, we zagen zelfs een taaitaai pop!

Kobus heeft ons over deze plek verteld, hier kun je namelijk ook kroketten krijgen. Sander is dan voor de verandering ook als eerste klaar met de keuze wat hij wil hebben.

Sander neemt de kroket met brood en huzarensalade, en ik ga voor een omelet met kaas. Rainer heeft al gegeten dus doet enkel mee met een kop koffie. We kleten over reizen met de motor, BMW's versus Honda, de toekomst van Zuid-Afrika en ga maar door. De tijd vliegt voorbij en Rainer heeft niet dezelfde luxe als wij, hij moet wel nog werken voor de kost. Als onze lunch op is moeten we dan ook maar afscheid nemen.

Terwijl Rainer terug naar Feltra gaat rijden Sander en ik door naar Marcus. Tijd om ook zijn motor te laten onderzoeken. Marcus begint met een compressietest, die komt uit op 9, volgens Marcus het minimum van wat nog acceptabel is. Als de motor is afgekoeld wordt de camera erbij gehaald.

Marcus zegt dat die van Sander er duidelijk beter uitziet dan mijn motor. Maar beter of niet, ook Sander zijn kleppen zijn aan het verbranden, de zittingen zijn verbrand en ook zijn zuigerveerringen zijn aan vervanging toe, enkel nog niet zo erg als die van mij.

Nu beide motoren hetzelfde euvel hebben gaan we een bestellijstje maken. Welke onderdelen moeten we van de Honda hebben. Als we het lijstje met hulp van Marcus hebben opgesteld nemen we afscheid en stappen weer op de transalp. We rijden het onweer tegemoet als we naar de Honda gaan. Uiteindelijk hebben we nog best mazzel, we zijn niet totaal doorweekt als we aankomen, enkel goed nat. Bij Honda vragen we de kosten op van alle onderdelen en de levertijd. Ze hebben geen voorraad dus dat betekent een levertijd van 3 weken. Maar omdat vanaf 16 december hier alles tot half januari plat ligt kun je aannemen dat we de spullen half januari kunnen krijgen. Tellen we erbij op wat Marcus zijn inschatting is van het aantal uren werk en wat hij moet uitbesteden dan komen we uit op een kosten post van minimaal 3000 euro. En dan gaan we ervan uit dat de cilinderwanden nog prima zijn en dat er verder niets stuk is. Daarnaast moeten we dus tot iets van eind januari hier gaan zitten wachten.

We rijden snel door, nog even langs de liquor store voor wat bier en dan terug naar huis. Kobus heeft ons verteld dat we om 18 uur thuis moeten zijn voor het avondeten. We halen het 17:58 drukken we op de bel. Snel parkeren, en aanschuiven aan tafel. We krijgen een heerlijke biltong pasta voorgeschoteld. Met volle magen kunnen we verder aan het werk.

De afweging is simpel, kosten reparatie tegen verschepen. Nieuwe motoren zullen uiteraard duurder zijn maar dan hebben we misschien daarna wel meer plezier. Ondertussen hebben we ook van Arie het advies de motoren te dumpen en op iets anders verder te gaan. Dat is niet echt mogelijk want we hebben nu al een aantal keer gehoord dat het importeren van onze motor hier op zijn minst een maand gaat duren en ook aardig wat geld gaat kosten. Knopen moeten dus gehakt worden, gaan we terug naar Nederland?

Read more / Nederlandse versie »

Terug naar Zuid-Afrika

Van Gabarone, Botswana naar Johannesburg, Zuid-Afrika
Eigenlijk willen we nog helemaal niet vertrekken. Als Hannah en Hans naar school zijn sturen we dan maar eerst Marcus een smsje. Heb je al kans gezien naar mijn motor te kijken? If not, dan blijven we hier nog een dagje, dan kan ik in ieder geval mijn boek uitlezen. Maar Marcus stuurt terug dat hij er tijd voor gehad heeft en dat het er niet best uitziet. Er zit dus niets anders op, wij gaan terug naar Zuid-Afrika.

We rijden terug een andere route, via een andere grens. Als het goed is alles via geasfalteerde wegen. Helaas weet garmin niet zo goed wat asfalt is want dat ligt er onderweg toch echt niet altijd! Omdat het de afgelopen dagen ook nog eens flink geregend heeft is het soms best lastig rijden. We glijden over de weg heen. Gelukkig weten we zonder valpartijen Johannesburg te bereiken.

Net voor Marcus vinden we een KFC waar we lunchen. Met een volle maag rijden we het laatste stukje. Marcus laat ons de foto's zien van de binnenkant van mijn motor. Net als een rontgenfoto moet je er verstand van hebben anders zie je er weinig op. Maar Marcus zijn eindconclusie is dat zowel de kleppen, als de zittinen verbrand zijn, daarnaast heb ik de zuigerveerringen kapot gekregen. Of de cilinder wand nog goed is kan hij pas zeggen als de motor uit elkaar ligt.

Na nog een korte les motor onderhoud besluiten we Sander zijn motor ook maar te brengen.

Marcus adviseert ons niet op Sander zijn motor te rijden. Dat kan lastig worden want vanaf vandaag slapen we niet meer bij Don maar gaan we verhuizen. We spreken af morgen in de namiddag met Sander zijn motor te komen en rijden door naar Don.

Don is niet thuis maar zijn zoon wel. We computeren wat terwijl we wachten. Tot zijn dochter, schoonzus en nog een stuk of wat andere vrouwen het huis binnen komen. Met niet mis te verstane woorden krijgen we te horen dat we moeten opzouten. We pakken onze spullen in en wachten verder buiten op Don.

Als Don arriveert zetten we onze spullen in de Vito en vertrekken we richting Woody (Kobus). Sander rijdt op de Alp en ik rijd mee in de Vito. Een uurtje later komen we in het donker bij Kobus aan. Ondertussen heb ik gehoord dat we niet meer teruggaan met Don. Zijn vrouw wil ook wel eens een weekje geen gasten over de vloer. Dat kan ik me wel voorstellen helemaal als je er nu 8 hebt! Bij Kobus maken we kennis met hem, zijn vrouw Lies en zoon Pier. We vertellen een beetje over onze reis en motor problemen en dan is het al snel bedtijd.

Read more / Nederlandse versie »

Hannah's verjaardag

Dag 2 Gabarone, Botswana
Vandaag is het dan zo ver, we gaan van feest naar feest maar vandaag is Hannah echt jarig en wordt ze 9! We beginnen de dag dan ook met het uitpakken van de cadeautjes. Vooral de Ipad mini valt natuurlijk in goede aarde. Hij wordt meteen uitgepakt en dan begint ze met het maken van foto's van haar andere cadeautjes. Als de cadeautjes bewonderd zijn stappen we met zijn allen in 1 auto (lekker knus) en rijden naar Sanitas. Kent moet werken vandaag en is daar al.

Bij Sanitas aangekomen krijgt Hannah nog meer cadeautjes. Daarna nemen we plaats in de tea garden en krijgen we een brunch. Helaas voel ik me niet zo lekker, eigen schuld in de auto teveel naar de Ipad gekeken en te weinig naar buiten. Gelukkig doet het ontbijt wel goed. Het laat lang op zich wachten maar als het er is vallen we allemaal aan. Sander heeft een sandwich met friet besteld voor zijn brunch! De rest doet het wat gematigder, friet op onze nuchtere maag vinden we niet zo een plan.

Als we ons ontbijt op hebben krijgen we een rondleiding door het bedrijf.

Vannacht is de bliksem ingeslagen in een palm boom en Kent laat ons de schade zien. De boom is verbrand, net als de boom ernaast en verder zijn er veel netten die de planten beschermen verbrand. Toch mogen ze nog van geluk spreken dat niet ook die planten in brand zijn gevlogen.

Na onze rondleiding stappen Sander en ik op de motor en volgen we de rest weer terug naar huis. Vandaag is het Hannah d'r verjaardag, dus als zij galgje met ons wil spelen doen Sander en ik dat graag. Het wordt wel de engelse galgje want ook al spreken Hannah en Hans Nederlands, ze zijn beter in Engels. Na een stuk of 6 rondjes galgje vinden we het wel genoeg geweest, Hannah ook, ze trekt haar nieuwe zwempak aan en duikt het zwembad in.

Ze weet Sander zover te krijgen ook het water in te gaan. Ik verdiep me in de tussentijd in het boek wat Katja me geleend heeft. Het vlinderkistje is inderdaad een erg goed boek. Jammer dat het ruim 500 pagina's is. Dat haal ik niet in de tijd dat we hier zijn. Maar hee, onze motoren zijn stuk dus de kans bestaat dat we terugkomen en dan kan ik weer verder lezen.

Als avondeten krijgen we een pasta schotel met een salade, spinazie en mais. Onze jarige job geniet er duidelijk van want we moeten haar ervan weerhouden ook de portie voor Kent op te eten. Als iedereen genoeg heeft krijgen we nog een ijsje als toetje en dan is het feest toch echt voorbij (voor vandaag dan want morgen is het natuurlijk nog feest op school). De kinderen moeten naar bed. De ouderen gaan op de bank zitten voor een filmpje en dat geeft mij heerlijk de gelegenheid nog een stuk te lezen.

Read more / Nederlandse versie »