Gids: 'wel even opschieten ik heb honger'.

Een dagje Wli, Ghana
We gaan de watervallen beklimmen. Katikka zei dat de upper falls zo een mooi uitzicht hadden dus wij gaan naar de upperfalls. Eerst maar even ontbijten en brood kopen zodat we brood kunnen smeren voor onderweg. Gisteren hebben we al geinformeerd en ze zeiden de lower falls is 45 minuten lopen en dan door naar de upper is nog 1,5 uur extra. Brood meenemen is dus essentieel anders verhongeren we misschien onderweg.

Als we bij het visitorcentrum zijn worden we weer welkom geheten en dan mogen we betalen en mee met onze gids. We lopen het eerste stuk over een vrij vlak pad. Net als ik zeg dat we enkel rechtvooruitgaan begint de pret. Het pad gaat omhoog.

Na inderdaad ongeveer 45 minuten lopen komen we bij een omgevallen boom. Daar moeten we stijl de berg op klimmen. We krijgen ieder een stok en dan mag ik voorop de berg omhoog. De gids gaat achteraan. We klimmen en kluiteren soms met handen en voeten maar constant stijl omhoog. Al snel drijven we in het zweet. Dit moeten we anderhalf uur volhouden? Het uitzicht is dan wel al snel mooi.

Na de nodige stops en uiteindelijk na ruim 2 uur klauteren bereiken we de upper falls. Wat blijkt? Het is er koud! Het waait enorm en daardoor stuift het water van de waterval alle kanten op. We besluiten dan ook maar om niet te gaan zwemmen hier. Wel jammer want terug daar hebben we eigenlijk ook nog geen zin in.

Na een kwartiertje moeten we er toch aan geloven, we gaan terug. Onze kuiten doen zeer en met knikkende knieen gaan we weer op pad. Sander zijn sandaal gaat ergens onderweg kapot gelukkig kan hij hem weer in elkaar zetten en dan gaan we verder terug omlaag. Omlaag is trouwens niet veel makkelijker dan omhoog. Je kuiten doen minder zeer maar we schuiven en slippen regelmatig.

Dan opeens wordt ook de gids minder vriendelijk, we moeten opschieten want hij heeft honger. Hij heeft de hele dag nog niet gegeten. We hopen maar dat hij toch niet serieus is? Niet gegeten dat had hij eerder moeten bedenken, het is inderdaad 13 uur (en wij hebben al wat van ons meegenomen brood op) maar hij weet toch zelf ook dat het ruim 2 uur lopen is? Waarom neem je dan niets mee of heb je op zijn minst ontbeten??

Na een lange moeizame afdaling komen we eindelijk uit op het hoofdpad. Daar slaan we rechtsaf naar de lower falls. We duiken daar het water in en dan komt de gids weer, of we klaar zijn om te gaan hij heeft honger. Nee zeggen we, we willen hier even blijven. Wat zwemmen wat uitrusten. Of het dan goed is dat hij weggaat terug naar het dorp. Ehhh ik dacht gids is verplicht? Maar goed wat ons betreft prima het hoofdpad is makkelijk te volgen dus verdwalen zullen we niet. De gids zegt nog dat er ook nog een andere groep aankomt en eventueel kunnen we met hun mee terug lopen. Prima meneer bedankt en tot ziens. Nou dat gaat niet zo maar, krijgt hij dan geen geld?? Ehh nee want overal in Ghana hangen borden dat de gidsen betaald worden van het geld wat je betaald voor toegang en dat ze dus niet geacht worden om extra geld te vragen. Dat is tot op heden ook nog nooit gebeurd dus wij zijn een beetje verbaasd. Bovendien hij had ook al gezegd dat we moesten opschieten want hij had honger en toen ik onderuit ging was er ook niet iets van sorry gaat het wel? Misschien handiger als de gids voorop gaat dan kan hij waarschuwen voor los liggende stenen of iets dergelijks? Maar goed het wordt een hele discussie en het eindigt met dat de gids mokkend op ons gaat zitten wachten, hij zal wel bewijzen dat hij geen geld krijgt. De lol is zo snel voorbij. Sander en ik gaan dus maar het water uit en lopen het laatste stuk terug naar het dorp. Onderweg knuppelt onze gids nog even demonstratief een baby slang dood, om aan te tonen hoe gevaarlijk het wel niet is. Waarom wij dan de hele tijd voorop hebben moeten lopen...

Terug bij het visitor centrum vragen de mensen hoe we het vonden. Nou wel een erg lange en moeilijke wandeling. Daarna komt de discussie geld. Wat blijkt? Het is geen officiele gids die we hadden, officiele gidsen staan op hun loonlijst maar die was er nog niet toen wij bij het visitorcentrum kwamen. Dan hadden we even daar moeten wachten tot ze er waren. Waarop wij dus maar zeggen van joh zeg dat dan even, we hadden rustig even kunnen wachten. De man van het visitor centrum wil onze gids niets geven en dus is de gids nu boos op ons. Een beetje kromme redenatie want wij hebben wel gewoon de volle mep betaald (en dat is dus al meer omdat geen Ghanees zijn, geen student zijn en geen vrijwilliger) die volle mep is dus inclusief salaris. We proberen uit te leggen dat de man van het visitor centrum fout is, fout omdat hij ons niet informeerde, fout omdat hij een gids meestuurt die hij niet wil betalen maar ja wij zijn blank dus wij zijn de gebeten hond. Ondertussen zijn wij er ook wel klaar mee. We verlaten het visitorcentrum en gaan naar de vrouw ernaast. Die zou pindakaas geregeld hebben voor Sander. Helaas was de defintie groundnut paste niet precies genoeg. We krijgen groundnuts in een flesje. Ach mevrouw heeft alle moeite gedaan dus we kopen maar het flesje met pindas. Kan Sander morgen hapje brood en handje pinda's in zijn mond gooien en dan heeft hij een boterham pindakaas.

We gaan terug naar onze camping, een beetje gepikeerd nog steeds. We vinden het wel sneu voor onze gids maar weten niet goed wat we ermee aan moeten. Maar eens kijken of we in de rest van ons dorp ons gezicht nog kunnen laten zien. We lopen een rondje en gaan even langs bij de grens. Kunnen we aan de Togo kant een visum krijgen? Nee is het antwoord. Ojee we hebben nog geen visum wat nu? We lopen even verder om daarover na te denken. Dat gaat beter met een biertje dus duiken we een spot in voor een biertje. Daar raken we aan de praat met een (dronken) douane meneer. Een heel verhaal over de stam waar meneer vandaan komt. Heel interessant, tenminste het deel wat we verstaan. Na het biertje regelen we vast ons avondeten. Tenminste dat is het plan maar dan komen we onze gids weer tegen. Hij is niet boos maar hij wenst ons al het slechte toe. Meneer lijkt ondertussen ook niet geheel nuchter meer en hij bazelt maar verder. De helft verstaan we niet en op een gegeven moment lopen we maar weg. We hebben al 10 keer uitgelegd dat niemand ons verteld heeft dat hij geen officiele gids is maar dat argument wordt genegeerd. We regelen ons diner en moeten dan weer terug, weer langs onze gids die weer begint te schreeuwen. Is goed gast erg gezellig zo.

Terug bij de camping betalen we voor nog een nacht maar enkel omdat we geen zin hebben om nu nog onze tent in te pakken blijven we niet omdat het dorp op dit moment zo gezellig is. Morgen gaan we naar Togo maar de vraag is, krijgen we een visum aan de grens hier in het (relatieve) noorden of moeten we terug naar de kust??