Fawlty towers

Van Enugu, Nigeria naar Ikom, Nigeria
Vandaag hoeven we niet zo heel ver meer. We beginnen de dag dan ook maar eerst met wat motoronderhoud. Kettingstellen en luchtfilter reinigen daarna kunnen we op pad.

De weg is vandaag lang niet zo mooi als gisteren. Sommige stukken zijn gatenkaas. Maar wat ons vooral blijft verbazen zijn de stukken weg waar afwisselend gloednieuw asfalt ligt en dan weer totaal niets. Er is geen teken van wegwerkzaamheden te bespeuren. Eerst knal je iets van 10 cm omlaag (op de tweede laag asfalt) en dat is je voorbode om maar even goed te remmen. Een paar meter verderop is dan het asfalt volledig verdwenen. Knal je weer 10 cm omhoog dan is dat het teken voor weer een stuk super mooi asfalt.

Als het 12 uur is wordt het toch wel tijd dat we nu eens iemand tegenkomen die brood verkoopt. Ik vraag het bij een winkeltje en die verwijst me door naar een ander dorp, daar is brood. En inderdaad meneer heeft gelijk bij dat dorp vinden we brood, meteen maar 2 kopen en dan door tot we ergens rustig kunnen lunchen. Jammer genoeg is ook dit brood niet te eten, Sander en ik kauwen dapper door nog maar 1 en een kwart brood te gaan en dan kunnen we over op Kameroens brood, hopelijk is dat beter.

Voor we bij Ikom zijn moeten we ook tanken. Het eerste tankstation ziet er niet best uit. Het tweede wat we zien oogt beter maar als we er stoppen blijkt het ook niet veel soeps. We moeten stoppen bij de pomp waar diesel op staat, daar zit benzine in. Als de man nog geen 4 liter getankt heeft (enkel de liters staan op de pomp niet het bedrag) gaat de pomp stuk.

De man doet wel alle moeite. Hij loopt naar een andere pomp en schroeft daar de vulpistool af, die heeft helaas een andere schroefdraad als de onze dus dat past niet. Dan maar bij een andere pomp daar ook het pistool afschroeven, maar ook die heeft weer een andere schroefdraad. De man loopt de shop in en komt terug met een soort waterpomptang. Hij draait de schroefdraad uit de stukke vulpistool en zet die in een van de andere. Nu kunnen we tanken. Bijna een half uur later zijn onze motoren eindelijk afgetankt. We worden wel een beetje afgezet bij betalen maar ja meneer heeft er hard voor moeten werken.

We rijden door naar Ikom en uiteraard zien we daar meerdere redelijk moderne pompen, hadden we ook hier kunnen tanken maar ja dat weet je natuurlijk van te voren niet. We stoppen bij een tankstation en vragen daar naar een goed maar betaalbaar hotel, de man zegt dat we naar Ausma moeten gaan. Wij rijden erheen en nemen een kamer. De kamer lijkt OK en met 5000 is hij maar 1000 duurder als gisteren. We checken in en gaan eerst de ketting smeren van de motoren. Daarna willen we een douche nemen maar de douchekop die bij het bad ligt is niet aangesloten op de kraan. Ik loop naar de receptie om hier melding van te maken en 2 mensen komen kijken wat er mis is, oh niet aangesloten, ze lopen weer weg en we zien ze niet meer terug. Dan wil Sander de handdoek pakken, hij pakt hem vast en trekt hem van het droogrek en dan komt het hele droogrek uit de muur zeilen. We stoppen hem terug in de muur maar de handdoek ophangen dat durven we niet meer.

Dan maar even een rondje dorp doen, we moeten nog nieuwe la vache qui ruit, pindakaas en als het even kan ook iets van jam en chocopasta. We vinden niets van dit alles. Wel heel veel motorolie maar ook al smeert dat prima, ik denk niet dat het brood er beter van gaat smaken. We vinden wel nog een ander hotel dat reclame maakt met een cyber cafe op het terrein. Zitten we toch weer in het verkeerde hotel?

Terug bij het hotel is er nog niets aan onze douchekop gedaan, dan maar bucketstyle douchen. Na de douche is het al weer 18 uur, dat is het tijdstip waarop het stroom aan zou moeten gaan. Wordt tijd ook want het wordt donker in de kamer. Maar om 18:15 is er nog altijd geen stroom, ik loop maar weer naar de receptie en dan krijg ik de vraag, waarom wil je stroom? Nou mevrouw om iets te kunnen zien? Ze gaat iemand bellen om de generator op te starten en ook al loopt mevrouw niet hard toch hebben we een kwartier later wel stroom.

Als ook Sander gedouched heeft is het etenstijd. We hebben reeds gevraagd of dat bij het hotel kan en dat kan zeiden ze. We lopen naar het restaurant en doen een poging de lichten aan te doen, op 1 na zijn ze allemaal stuk. We zetten ook maar de ventilator aan want net als in de rest van het hotel riekt het hier muf. Wat willen we eten? Nou wat staat er op het menu? We mogen alles kiezen. Doe ons dan maar fried rice met een salade en kip. Hoeveel is dat? Dat is 1000 naira. Dat vinden we prima en we bestellen. Heeft u ook bier? Ja dat heeft ze. Wat voor een bier heeft u? Jus. Dat is geen bier mevrouw. Nee bier heeft ze niet maar ze kan het wel ergens voor ons halen. Nou dat hoeft voor ons niet want het zeikt buiten van de regen, we wachten wel even tot de bui voorbij is.

We doen ondertussen een potje rummicub in het restaurant. Van enige activiteit in de keuken lijkt geen sprake, dus we maken ons enigszins zorgen wanneer ons eten op tafel zal komen. Een kwartier later komt mevrouw weer binnen, met in haar hand een plastic zakje en daarin 2 piepschuim bakjes. Sander en ik geinen nog hier komt ons eten ze doet het enkel op een bord en dan heeft het restaurant gekookt. Wat naief van ons, ze haalt het enkel uit het zakje, wij krijgen ieder een piepschuim bakje met een plastic lepeltje. Vol verwachting openen we het bakje en wat staart ons tegemoet? Salade! Als we graven vinden we ook rijst. Nu ga ik de kip maken zegt mevrouw. Ze loopt terug naar de keuken en trekt de vriezer open. Zitten wij dus met warme rijst en een salade en de kip moet nog ontdooien!

Wij eten ondertussen uit ons piepschuim bakje. Van zoiets moet je natuurlijk een foto maken. Sander loopt naar de kamer om de camera te halen maar als hij de kamer weer op slot wil draaien valt de hele cilinder uit de deur.

De mevrouw van de keuken trommelt wat mensen op om naar de deur te kijken terwijl wij verder eten. De manager wordt erbij gehaald en die zegt dat we naar een andere kamer moeten. We moeten kamers bekijken. Dat is prima meneer maar we zitten te eten. Blijkbaar kan de kamer keuze niet wachten tot na het eten ik moet komen kijken bij kamer 1. Meneer doet het licht aan en dan gebeurt er niets. Ik mag terug naar mijn eten terwijl meneer raast en tiert, is er een kamer waar wel alles werkt? Een tijdje later komt mevrouw met de kip voor ons ieder een poot met een stuk eraan, veel te snel eigenlijk en dat blijkt ook, de kip is nog rauw van binnen. Sander probeert mevrouw te vertellen dat de kip gaar moet zijn terwijl ik met meneer nog 3 kamers ga bekijken. Alle 3 de kamers zijn groter als wat we hadden. Ik maak daar een opmerking over en ik krijg als antwoord no worry, alles komt goed. Ik kies dus maar een kamer en dan zegt de man, deze is 10.000 maar als je 2.000 bij betaald is het prima. Ehh nou nee meneer, fix onze deur en we blijven in onze kamer. Ja dat kan niet, dat kan morgen pas maar goed dan mogen we voor 5.000 in de nieuwe kamer (en echt geloof ons deze kamer is echt lang niet dubbel zo goed als wat we hadden). We moeten wel meteen onze spullen verhuizen. Nou meneer mogen we eerst even eten??

Als we beide ons piepschuimen bakje leeg hebben verplaatsen we al onze spullen van de ene kamer naar de andere. Daarna komt onze kip terug, hij is wel gekrompen zeg, we krijgen ieder een klein bakje met daarin stukjes kippenvlees met bot, peesjes en veel piment. We vermoeden dat we van de 2 stukken die we terug stuurden uiteindelijk 1 stuk kaal geplukt terug hebben gekregen. Als ik wil afrekenen zegt mevrouw dat we 1000 voor het food moeten betalen en dan los voor het vlees. Wat blijkt? Het bakje fast food was 1000 en de kip is 500. Dat is totaal niet wat we afgesproken hebben en bovendien is 1500 voor deze redelijk kansloze maaltijd ook nog eens het duurste van alle maaltijden uit Nigeria. Zelfs bij het hotel in Shagamu, waar het hotel duur was maar ook veel netter, was een bord met kip en friet maar 1200. Ik vertel haar dat het dat zeker niet waard is maar ja je trekt toch altijd aan het kortste eind. 3000 Naira lichter verlaten we het hotel opzoek naar een barretje. Daar doen we een biertje en kunnen we even bijkomen van ons fawlty towers hotel. Bij deze dus ook meteen voor iedereen een waarschuwing, wil je van Nigeria naar Kameroen en is dan nog steeds Ikom de enige grens waar je veilig over kunt? Slaap dan niet bij Ausma suites!