Monday, March 31, 2014

And the story continuous

Van Eppstein, Duitsland naar Bettingen, Duitsland

Gisteren zijn we vroeg gaan slapen. Het was donker en het was koud dan maar vroeg het bedje in. We zijn dan ook weer vroeg wakker en moeten constateren dat het toch wel erg koud is geweest in ons tentje. Als de vogels lustig kwetteren stappen we onze tent uit. Met onze adem vormen we wolkjes het is dus echt koud.

Eerst maar een kopje koffie en thee maken. We pakken de brander erbij maar helaas die doet het niet meer. Het rubber van het pompje is kapot. Gelukkig hebben we die reserve bij ons maar als we dit eerder wisten hadden we meteen in Nederland nog een reserve gekocht. Sander vervangt het rubber en dan kunnen we eindelijk koffie en thee zetten.

Na het ontbijt maken we een route met Basecamp. Eerst naar de BMW garage, de koppen moeten nagetrokken worden en Sander is nog niet gelukkig met hoe zijn motor loopt. Dan maar langs wat outdoor zaken opzoek naar ons Coleman vervangings rubber. Als de route klaar is exporteren we die en kopieren hem naar de Garmin. Garmin opnieuw opstarten en geen route. Verdorie wat is dit? Na 3 keer opnieuw opstarten op alle plekken de GPX kopieren moeten we concluderen dat het niet meer werkt. Misschien hangt dit samen met de Garmin upgrade die we net voor vertrek gedaan hebben? Of met de gewiste Afrika kaarten waardoor we de Afrika routes niet meer van de Garmin kunnen wissen? Wat het is weten we niet maar uiteindelijk tik ik maar even alle coordinaten over in Garmin zodat we tenminste kunnen vertrekken.

Door al deze kleine tegenvallers is het al 11 uur als we eindelijk vertrekken. We rijden naar de BMW garage en daar moet eerst de motor afkoelen. Dan maar naar de Real om daar een rondje te lopen. We zien daar een goedkope Quadband telefoon liggen die via USB oplaad. Sander wil nog graag een tweede telefoon dus die nemen we mee. Terug bij de BMW hangen we die meteen aan de 12 volt. Sander kijkt, waarom laad het ding niet op? En dan zien we de rook uit de sigeretten plug opstijgen, in ieder geval is onze USB plug stuk. Dan maar met de tweede plug die we hebben op mijn motor opladen en even lunchen, daarna kan Sander aan de slag.

Als de kleppen van zijn motor gesteld zijn en de koppen zijn nagetrokken loopt de motor nog niet veel beter. Uiteindelijk zijn beide BMW mannen er een halve dag mee bezig. Pas om 16:30 verlaten we de garage. De ene man vind de motor nog niet optimaal, de andere is wel tevreden. Wat het nu precies was blijft een raadsel. Hij heeft een carborateur uit elkaar geschroeft, geconstateerd dat er niets mis mee was, maar toch heeft dat ons probleem verholpen. De motor heeft nu meer vermogen en loopt beter.
Ondertussen heeft Sander ook bij mijn motor de koppen nagetrokken en de kleppen gesteld. We bedanken de mannen en kleden ons weer aan. Dan gaat de rits van mijn protectievest stuk. Hoeveel pech kun je op een dag hebben? Na 3 pogingen geef ik het op, de protectievest laat ik open hangen.
We rijden naar de Globetrotter, de grootste outdoor zaak hier in de buurt. Daar vinden we ons Coleman rubber, opgelucht verlaten we de zaak en vergeten helemaal om naar een USB sigaretten plug te kijken.

Om 18:45 komen we op de camping aan, slechts 100 km van ons begin punt van de dag. Snel zetten we ons tentje neer, maken eten, wassen af, douchen en dan is het weer donker en koelt het rap af. Tijd om ons bedje weer op te zoeken.

Sunday, March 30, 2014

Vertrek Sander en Marianne 2014

Het is dan weer zover, Sander en Marianne zijn weer op pad. 
Hierbij de foto's van 30 maart 2014 van het vertrek.

De foto's zijn te downloaden/bekijken op: http://home.horsch.me/photo/#Albums 
Downloaden van meerdere foto's kan door een vinkje links boven in de foto te zetten en boven in het menu voor Download te kiezen. 

Een goede reis! En doe beide voorzichtig!

On the road again

Van Milheeze, Nederland naar Eppstein, Duitsland

We zijn vandaag weer vertrokken. Eerst maar even een korte terugblik van de afgelopen tijd. De laatste voorbereidingen hebben ons tot de laatste dag bezig gehouden. Sander ontdekte dat zijn middenbok rot was dus een week voor vertrek nog even een nieuwe middenbok gekocht. Op vrijdag ontdekte hij dat zijn Gerbing jas kwijt was dus van het pakken kwam weinig meer terecht. Zaterdag vond hij de jas terug (bij de Boxertoko) en konden we beginnen met pakken. Uiteraard veel te veel troep erbij gekocht en het past allemaal niet in de koffers. Na een halve dag passen en meten ben ik chaggie en besluit ik alles wat niet past gewoon in de topkoffer te gooien dan maar geen lege topkoffer in het begin.

Zaterdag avond geven we een afscheid / verjaardagsfeestje. Het gezelschap is zeer gemelleerd. Met ons kleine clubje houden we een BBQ met daarbij een gezellig kampvuurtje. Als het vlees op is maken we alles klaar wat we nog over hebben. Een paar frieten, wat aardappelkroketten, kroketten, frikandelen het wordt een gevarieerde maaltijd. Rond middernacht is het buiten toch wel afgekoeld, iedereen is ondertussen naar huis vertrokken en Sander en ik storten ook ons bedje in.

Zondag ochtend hangen we de koffers op de motoren, pakken de laatste spullen in en zijn zo goed als klaar wanneer Fred, Sander zijn ouders en Sjef met Quinten komen. Bijna exact hetzelfde uitzwaaicommitee als een jaar terug. Quinten moet ondertussen niets meer van de motoren hebben. Deze keer dus geen foto van mijn neefje op mijn motor.

Als alles in de auto's staat, de nodige foto's gemaakt zijn nemen we afscheid en rijden met Fred Milheeze uit. We komen tot ongeveer 20 km, dan ontdek ik dat we onze camelbags niet op onze rug hebben. We keren dus maar weer om. Iets voor 12 uur zijn we weer in Milheeze, Erik komt meteen met de rugzakken aanlopen. We geinen even dat we hier wel kunnen lunchen en de tent opslaan maar dat doen we maar niet. Gedrieen keren we weer om en gaan weer op pad.

Net over de grens met Duitsland lunchen we met Fred en daarna nemen we ook van hem afscheid, het is tijd om met zijn tweeen door te gaan. Als we in een stad verzeild raken besluiten we de snelweg op te gaan. Die blijven we volgen tot Eppstein. Onze camping hebben we al geboekt, vandaag hoeven we dus niet te zoeken. We rijden het terrein op en beginnen met het opzetten van ons nieuwe tentje.

Dat gaat voorspoedig. In een mum van tijd staat de tent en is hij ingericht. Precies mooi getimed want het is 18 uur. Tijd om naar der Waldgeist te gaan, het restaurant waar we gereserveerd hebben.

We bekijken de menukaart bij de Waldgeist en denken de schnitzel, 500g dat moet wel lukken toch?

Na veel ploeteren moeten we onze nederlaag erkennen, die 500g voelt aan, en ziet uit, als 1 kg en beide lukt het ons niet de lap weg te werken. Moeten we de rest morgen maar op brood eten? Is toch wel een erg stevig ontbijtje zo een centimeter dikke lap varken.


Wednesday, March 19, 2014

Foto's Nederland

Een beetje laat maar de foto's van Nederland zijn online. Het zijn er nog niet zo veel. Ze zijn bereikbaar via de link in het menu of de link hieronder: Foto's Nederland

Tuesday, March 11, 2014

Time flies

Nederland
Schaam, schaam, op reis ga ik echt weer elke dag schrijven hoor anders komt er helemaal niets van! Het is echt niet dat we niets doen, we regelen en doen van alles maar toch komt het bloggen er maar niet van.

Allereerst, op facebook reeds verschenen, onze nieuwste aanwinst:

De Vaude Mark XT, een 4 persoons all season tent. Wat dat all season nu precies inhoudt weten we niet, hij is echt niet dikker dan onze andere tent. Wil kun je bij deze enkel de binnentent opzetten, tenminste dat zie je in een Youtube filmpje, dat enkel de binnentent staat. Hoe je enkel de binnentent kan opzetten dat blijft echter een misterie. Sander en ik proberen het wel, we komen een eind, als we een deel van de stukken met een spanbandje vastmaken aan de andere stokken dan gaat het denk ik wel lukken maar of dit nu echt de bedoeling is? Over het waarom van een nieuwe tent kunnen we kort zijn, we hebben beide een zwak voor tenten. Hadden we echt een nieuwe tent nodig? Niet perse maar leuk is het wel! De tent heeft wel een aantal voordelen ten opzichte van de Monolith, hij kan zonder haringen staan, is in je uppie op te zetten (zonder vloekpartijen) en is beter bestand tegen de wind. Voeg daar aan toe dat nu beide matjes goed in de binnentent passen, we beide met het hoofd of voeten naar de deur kunnen liggen en ook een grotere voortent en dan is de keus snel gemaakt. En dat voor een tent die maar 800 gram zwaarder is!

Eind februari was de motorbeurs, iets wat we altijd leuk vinden. Maar omdat onze planning weer eens te vol bleek te zitten besluiten we dat enkel Sander naar de motorbeurs gaat. Hij kan daar nieuwe oordoppen laten aanmeten (van de nieuwe die hij in Zuid-Afrika heeft laten maken is hij een filter verloren) en langs de reissectie lopen. Dat levert qua visum informatie helaas weinig op. Wel spreekt Sander er met iemand van Hyperpro en die geven aan het nu rustig te hebben. Meteen na de beurs gaan wij dan ook maar Sander zijn motor naar Hyperpro brengen. Donderdag brengen en zaterdag klaar. Dat lijkt mooi maar dan moet wel de koerier zijn werk doen. Het wordt zaterdag en de voorvork veren komen niet binnen, maandag is het carnaval dus dan kun je ze helemaal op je buik schrijven. Omdat Pierre van Hyperpro direct na carnaval naar een beurs in Duitsland moet besluiten we de BMW op te halen en naar Erik te brengen, die is namelijk ondertussen klaar met het lassen van mijn motor. Sander rijdt zijn BMW erheen en komt met de mijne terug. Kunnen we beginnen met het volgende onderdeel, het aanleggen van de electra.

Om de electra te kunnen aanleggen hebben we wel de alpjes nodig. Die zijn inmiddels ook aangekomen. Na veel heen en weer mailen krijgen we te horen dat we maandag 3 maart naar Belgie kunnen vertrekken. Eerst moet ons carnet nog afgestempeld worden en daarna kunnen we de motoren ophalen. Zoals afgesproken zijn Sander en ik de bewuste maandag om 9:30 in het centrum van Antwerpen. Na een paar rondjes (een richtingsverkeer wat een ramp) vinden we het kantoor. Daar mogen we betalen voor het lossen van de motor en dan worden we doorgestuurd. We rijden naar de kade. Daar moeten we wachten tot iemand onze carnets komt ophalen. De man zegt dat we beter bij het wegrestaurant bij de total kunnen wachten. Zo zitten wij voor 11 uur bij de total, daar blijven we wachten tot de man onze carnets, mooi afgestempeld, komt terug brengen. Wacht hier tot 14 uur zegt hij, dan kun je bij de motoren. We lunchen dus maar bij het wegrestaurant en vertrekken om 14 uur terug naar de kade. De motoren zijn gelost maar nog niet gevrijwaard, nog even geduld. Het wordt 15 uur, nog even geduld. Het wordt 15:45 en om 16:00 gaan ze dicht. Wij vertrekken dus maar, de motoren staan hier ergens maar wij mogen er niet bij. Om 15:55 worden we gebeld, de motoren zijn gevrijwaard maar nu gaan we sluiten, kom morgen maar. Grrrrrrr de hele dag zitten wachten op niets. We rijden naar Roosendaal en eten en slapen daar.

De volgende dag brengt mijn vader ons naar Antwerpen, de Fiesta blijft in Roosendaal. Het krat wordt buiten gezet en dan blijkt dat we mazzel hebben. De motoren zijn helemaal niet uit elkaar gehaald!

Het blijkt ook dat we pech hebben, de motoren zijn ook niet goed vast gezet in het krat. De mijne is omgevallen en de kuip is gebarsten.
We slopen het krat, halen de motoren eruit, sluiten de accu aan, gooien er benzine in en kijken naar de olie. Feltra had gezegd dat die eruit was gehaald dus wij zijn hier aangekomen met 8 liter gebruikte olie. Maar we hebben nog eens mazzel, de olie zit er gewoon nog in. Nu het moment supreme.... doen ze het nog? Als ze het niet doen zit er niets anders op, dan moeten we nog een keer op en neer naar Roosendaal om een trailer te halen. We beginnen met de mijne, die startte in Zui-Afrika al erg slecht. We draaien de sleutel om, hoera de accu is nog vol! We starten en starten maar de alp wil niet aanslaan. Tot Sander een geniale ingeving heeft, laten we de benzine kraan open draaien. Weer starten en starten, even lijkt hij aan te willen slaan maar dan toch weer niet. Na, voor je gevoel wel 5 minuten, slaat de alp eindelijk aan. Om uiteraard meteen weer af te slaan. Choke open zetten en weer starten, met nog flink wat bijgassen blijft de motor eindelijk draaien. Dat is nummer 1 nu die van Sander nog. Bij hem lijken de zuigers vast te zitten dus het starten klinkt nog beroerder dan de mijne. Toch lukt het ons om de zijne uiteindelijk ook aan te krijgen. Nu beide motoren draaien nemen we afscheid van mijn vader. Snel nog wat spullen in de auto gooien en dan zijn we alleen met onze motoren en een lading troep. Met de nieuwe compressor (die heeft Feltra voor ons in onze topkoffer gestopt) pompen we de banden op. Dan verzamelen we alles, hangen we de 2 koffers die we nog mee moeten nemen aan de motor en we kunnen vertrekken.

We rijden met de alpjes naar Milheeze daar beginnen we meteen met alles van de motor af te halen. Al het electra, mijn handkappen en de reserve onderdelen worden verwijderd. Nu zijn de alpjes klaar voor de verkoop. We sturen een aantal mensen een mailtje en kunnen meteen een afspraak maken voor zaterdag.

Zaterdag komt Jaap voor de alp van Sander. Hij is snel klaar met kijken, Jaap heeft een nieuwe motor en wij gaan in 1 week van 2 naar 4 naar 3 motoren. Jaap neemt de motor meteen mee. Hoe? Nou achter in de camper. Sander en ik kunnen het niet geloven, we kijken naar de alp, naar de camper en weer naar de alp. Dat past niet! Jawel hoor, Jaap heeft al een alp en die past ook dus deze ook. Eerst wordt het ruitje verwijderd. Dan het stuur gekanteld. De voorkant wordt in de veren getrokken en dan gaat de alp zo het oprij plankje op en het zij luikje door.

Nu nog deurtje dicht. Deurtje gaat niet dicht. Deurtje moet dicht! Maar dat is makkelijk op te lossen, even wat spullen uit de tassen die aan de deur hangen en dan kan ook de deur dicht. Met toch een beetje weemoed zien we alp nummer 1 vertrekken. In de schuur staat mijn alp nog zielig in zijn uppie. Het lot van mijn alp zal minder gunstig zijn. De alp was al minder geliefd omdat hij verlaagd is en het blok er slechter aan toe is, nu er ook nog schade van het transport op zit wordt het er niet beter op. De kans dat de alp verkocht gaat worden wordt kleiner en kleiner, is de sloop dan de enige oplossing?

Deze week zijn we bezig met het monteren van alle electra op mijn BMW. Daarna kan die naar Hyperpro. Maar, zoals altijd, gaat klussen bij ons niet soepel. De kabeltjes zijn allemaal net te kort of net te lang. We hebben eigenlijk geen ruimte om de xenon in te bouwen en ook is het lastig een plek te vinden voor de gerbin, koso en garmin. Ook ontdekt Sander dat veel stroomdraden stuk zijn op de BMW. Al met al is het een heel gepuzzel. Sander besluit het zekeringen kastje wat we op de alp hadden niet op de BMW te gebruiken. Nu krijgen alle draden hun eigen zekering. Qua ruimte scheelt dat maar de spaghetti wordt er niet beter van. Uiteindelijk zit alles gemonteerd. Nu hoeft enkel de motor nog maar terug in elkaar. Dan ontdekt Sander dat de gerbin controler stuk is. Je hebt nu een heel grote vrije slag voordat deze pas aanslaat. Wat hiervan de consequenties zijn van hoe warm de kleding wordt die je erop aansluit weten we nog niet. Maar eens aan Gerbing vragen of ze dit stukje ook los verkopen, wij vrezen met grote vrees.

 
Design by Wordpress Theme | Bloggerized by Free Blogger Templates | free samples without surveys