Vakantieman, lekker hoor!

Een weekje Limenaria, Griekenland

Morgen is de vakantie weer voorbij. Tijd om een kleine terugblik te doen op de afgelopen dagen.

Zondag zijn we eerst begonnen met een stukje wandelen, we willen de berg op lopen maar veel van de paden die hier lopen gaan enkel naar een huis. Het valt ons op dat in deze omgeving veel auto's en brommers gewoon staan weg te rotten. Deze brommer gaat in ieder geval nergens meer heen.

We wandelen langs ontelbare olijfbomen en een enkele kersenboom. Als we weer eens op een oprit eindigen waar deze keer 3 armoedige krotten staan vinden we het mooi geweest.

Het is ondertussen ook bijna lunchtijd dus we keren terug naar het hotel. Onderweg komen we nog een grappig bakbrommertje tegen.

Om niet in 1 dag in een stel kreeften te veranderen blijven we tot een uurtje of 15 in de schaduw op ons balkon. We spelen een spelletje rummikub en yatzee tot Sander vaak genoeg verloren heeft. Daarna eens kijken of het zwembad al opgewarmd is. Nee hoor, nog altijd ijskoud, doorbijten dus want eenmaal in het water koel je wel lekker af. Voor het avondeten vind Sander dat het tijd is voor vis. Dan moeten we maar eten bij de nummer 1 vistent van Limenaria (volgens tripadisor dan), we gaan naar Kostis. Sander kiest voor octopus dat stond nog altijd op zijn verlanglijstje om uit te testen. Omdat zwaardvis ook op dat lijstje staat en ook hier op het menu ga ik voor de zwaardvis. Helaas moeten we concluderen dat als dit de nummer 1 vistent is we geen vis meer eten. Het eten is niet vies maar ook niet echt super goed bovendien was het eerste deel van de zwaardvis verbrand. Maar goed, Sander kan 2 dingen van zijn lijstje afstrepen, en morgen is de keus een stuk makkelijker, vlees!

Maandag besluiten we dat het tijd is voor het strand. Wederom willen we niet in het heetst van de dag in de zon liggen dus die brengen we weer door met spelletjes en computeren. We besluiten richting het westen te lopen over het strand dan loop je het snelste het dorpje uit. Al snel houdt echter ook het strand op en kijken we naar een grote klif voor ons. Dan maar weer omkeren en teruglopen.

Bij een stukje zandstrand (veel is kiezel) en waar geen betonnenplaten vol met zee-egels in de zee liggen spreiden we onze handdoeken uit en rennen de zee in. Die is warmer dan het zwembad! We dobberen een tijdje rond tot we er genoeg van hebben, daarna nog even zonnebaden om weer droog te worden en weer terug naar het hotel. We kijken nog even naar het zwembad, daar in duiken? Maar nee veel te koud!

Dinsdag is het tijd om ook iets van het eiland te bekijken, we gaan met de motor het eiland rond rijden. We hebben gekeken in de Thassos guide en besloten dat we graag naar Giola en naar Vathi beach gaan. De eerste is een natural lake wat afgescheiden is van de zee door rotsen. Vathi beach schijnt het mooiste strand van Thassos te zijn. Na het ontbijt verzamelen we onze handdoeken en onze lunch en dan stappen we op de motor. Giola is niet ver, ongeveer 20 km, we hebben bij de motorrental een kaart gekregen en een aanwijzing, na de hotel strip moet je een stenen pad naar rechts nemen. Gelukkig is ook iemand zo vriendelijk geweest op een steen giola te schrijven met een pijl, dan weet je tenminste welk pad je in moet. Meteen komen we bij een car park maar er gaan ook bandensporen rechtdoor. Doorrijden dus, we volgen het pad een kilometer of 1,5 het is prima te rijden. Daar is weer een soort van parkeerplaatsje en ook hier staat weer een auto maar ook hier gaan er bandensporen door. Wij rijden ook weer door en komen nu in haarspeldbochten omlaag met los zand. Het irritante is nu dat de BMW's erg slecht remmen op de achterrem, en als je je voorrem ook maar iets te onvoorzichtig gebruikt lig je om. Toch komen we zonder vallen onder, Sander remt op de motor en de achterrem maar mij lukt het niet, ik moet ook de voorrem erbij gebruiken maar weet dat dus met genoeg beleid te doen. Als het nog een paar honderd meter is moeten wij de motoren ook parkeren, hierna is het echt niet meer te doen. We kleden ons om en lopen het laatste stuk over de rotsen naar het meertje.

Een beetje jammer is het wel je kan er niet echt in. Nou ja erin is geen probleem een kwestie van springen, maar het meer zit vol met zee-egels dus hoe kom je er weer uit zonder op de beestjes te gaan staan? Een ander stel springt wel het meer in en ze komen er ook weer uit geklauterd, het kan dus wel maar hij heeft wel waterschoenen aan. Wij hebben geen zin in het risico en besluiten het meer te laten voor wat het is, we lopen terug naar de motor. Bij de motoren worden we aangesproken door een Engels stel, hij wil ook een motorreis doen en ik moet even zijn vrouw vertellen dat het niet nodig is een fohn mee te nemen en het aantal paar schoenen wat ik bij me heb. Na een gezellig praatje kleden we ons weer om en stappen weer op de motor. De haarspeldbochten omhoog gaan een stuk beter dan omlaag, kwestie van gas erop en dan komt het wel goed. Terug op de hoofdweg volgen we de weg langs de oostkust van Thassos tot we weer van de weg af moeten naar Vathi. Vathi staat niet op de kaart en ook onze Garmin kent de weg ernaartoe niet, hij kent wel het begin van een offroad pad en dat volgen we dus maar tot Garmin geen weg meer tekend. Daar volgen we het pad. Soms is het pad goed maar er zitten ook een paar akelige stukken in met losse stenen. Sander rijdt omhoog en zegt al dat was een kut stuk, prima nu is het mijn beurt. Maar ook hier kom ik zonder vallen boven en ik vind het zelfs goed gaan, ik houd de motor onder controle en heb niet een keer het gevoel dat het mis kan gaan. Eenmaal boven geef ik mezelf dan ook een schouderklopje. Als we bij een splitsing komen stoppen we. Sander loopt omlaag om te kijken of hier een strandje is. Ja hoor hier is een strandje en er is niemand! Hij loopt omhoog en we besluiten de motoren omlaag te rijden en onder een boom te zetten. Als wij de berg aftokkelen komt er een boot aanvaren en hij gooit zijn anker uit in “onze” baai! Verdorie niet meer alleen!

Eerst maar even lunchen, misschien gaat de boot dan weg. Maar de mensen denken hetzelfde. Als er een tweede boot aankomt gaat de eerste weg. De middag brengen we door aan het strandje, we zwemmen in de kristalheldere zee (kouder dan bij Limenaria) en drogen weer op in de zon. Als we er genoeg van hebben stappen we weer op de motor en besluiten we de weg door te rijden. Volgens Garmin begint er over 1,5 km weer een weg. Dit pad blijkt veel beter te zijn als onze heenweg, en nog korter ook. Ze zijn duidelijk bezig met de weg nog beter te maken of verder door te trekken want er liggen grote hopen witte kiezels klaar. Als we terug zijn bij het hotel wil ik weer even boek lezen op de e-reader maar dan blijft de aan uit knop van de e-reader hangen. We proberen van alles maar helaas het ding gaat niet meer aan. Meteen maar even een mail sturen naar Icarus dat mijn e-reader van nog geen 3 maanden stuk is. We krijgen een mail terug dat het geen software matig iets is dus dat we een ticket moeten aanmaken en hem dan volgens de instructies die we dan krijgen moeten opsturen. Het ticket is aangemaakt maar tot op heden wachten we op instructies... In de mail stond ook dat we een backup moesten maken omdat hun dat niet doen, meteen maar een mail teruggestuurd hoe ze denken dat ik een backup kan maken als het apparaat niet aan gaat?

Woensdag doen we weer lekker helemaal niets, zwemmen in het zwembad, balen dat de e-reader stuk is, computeren en spelletjes.

Daarnaast zijn we de afgelopen week natuurlijk ook bezig geweest met de vraag wat nu? Van Peter en Leonie (2 Amsterdamse reizigers die nu in Afrika zitten) krijgen we een lieve mail om ons moed in te spreken. Verder heeft Sander ook hulp gevraagd op het Horizons Unlimeted forum. Maar ja hoe kan iemand zo eventjes een antwoord geven wat je moet doen om van je depressie af te komen? Dat gaat natuurlijk niet zo maar. Omdat Sander na deze dagen zon zee en strand nog altijd niet de wil heeft om door te reizen besluiten we een route te plannen die naar Italie gaat. We kiezen voor de nachtboot van Patra naar Brindisi omdat die om 17 uur vertrekt (de andere optie vertrekt om middernacht) en plannen een leuke route in Italie terug naar het noorden, ons doel? Een leuke meeting met Fred voor een dagje bier en pizza! Wat we erna gaan doen zien we dan wel weer.