Een Australische Ier, Een Iraneese Engelsman en een Nederlander

Van Samsun, Turkije naar Akcakoca, Turkije

We hebben het weer voor elkaar we staan de tent in te richten en er begint me toch een imam te schreeuwen. Ik speur om me heen, ik zie geen moskee. Ik speur verder en dan zie ik op het huis tegenover ons een mega luidspreker staan. Helaas is meneer imam ook nog onwijs vals. Als hij eindelijk zijn gemekker staakt beginnen nummer 2 en 3. Gelukkig zijn die iets minder hard. We weten dus nu al dat we om 5 uur recht overeind in onze tent zitten als meneer 1 begint.

Als het donker wordt kunnen we onszelf nogmaals feliciteren. Op de hele camping staan kleine zacht brandende lampjes. Behalve boven ons tent, daar staat een mega voetbalveld verlichtende schijnwerper. De enige van de hele camping en wij hebben onze tent eronder gezet. Het ding brand zo fel dat we om 23 uur in onze tent liggen en ik mijn e-reader zonder achtergrond verlichting kan lezen.

Zoals verwacht zijn we de volgende dag vroeg wakker, uitgeslapen niet echt maar dan toch maar inpakken, ontbijten (1 brood blijkt inderdaad wat veel maar we eten wel meer dan een halve) en koers zetten richting Akcakoca. Ook deze rit is ruim 500 kilometer dus je kan beter vroeg beginnen.

Een weinig opwindende maar wel kont pijnigende vijf honderd zoveel kilometer verder rijden we meteen de berg af de Tezel camp op. Wat zien we daar? Motoren staan op “onze” plek! We zien een Iers kenteken, een Engelse en een Nederlandse.

Al snel staan we dus te kletsen. Gelukkig vertragen we de andere ook ruim, niemand is snel met zijn tent op te zetten maar we hebben lol. De Ier, Tom, komt uit Australie en rijdt op een Transalp 650. De Engelsman, Xerxes, komt uit Iran en heeft een BMW R1200GS en tot slot Noel uit Nederland op zijn Africa Twin (Honda). Ze hebben elkaar via horizons unlimited ontmoet en gaan samen naar Mongolie. We plagen elkaar met de motor keuze (Honda versus BMW) en Xerxes heeft een tent bij zich van maatje grafkist, iets wat niet alleen onze maar ook Toms en Noels hilariteit trekt. De mannen zijn pas vanaf vandaag samen op pad en kennen elkaar dus ook nog niet echt goed. We delen een biertje en vele verhalen.

We ontdekken ook onder andere dat we best een multiple entry Rusland visum hadden kunnen krijgen in Nederland. Noel heeft er eentje gekregen via een ander bureau. Dat is flink balen voor ons. De mannen moedigen ons aan niet op te geven en ook naar Mongolie te gaan, al moeten we dan wel via een andere weg want wij hebben geen Iran, Turkmenistan, Uzbekistan, Tadjikistan visum en tegen de tijd dat we daar zijn is onze Kazachstan ook niet meer geldig.