Capedocie

Van Sultanhani, Turkije naar Goreme, Turkije

De lucht is blauw en we worden onze tent uit gebakken. Dat is voor het eerst! Erg veel zin in opstaan hebben we toch nog niet want om 5 uur zijn we bestookt door 5 door elkaar blerende moskees.

Als we dan toch eindelijk toegeven aan de hitte ga ik eerst het dorp in om brood te halen. Ik kom de engels sprekende meneer weer tegen en maak nog even een praatje met hem.

Na het ontbijt ruimen we alle spullen op en gaan op pad, ondertussen komt de bewolking dichterbij dus het is tijd om door te gaan. Op de hoofdweg zijn weer eens wegwerkzaamheden, we worden ingehaald door 2 malloten op een klein brommertje, beide zonder helm en scheuren ons met 90 voorbij. Dan zakken ze weer af en gaan achter ons en dan ons weer voorbij. Het liefst rijden ze zowat tegen ons aan of in onze reet. Om gek van te worden en dan ook nog eens geen helm op! We remmen eens flink en gebaren dat ze gewoon door moeten rijden.

Al snel komt er een eenzame hoge berg in beeld. Er ligt sneeuw op. Best een apart gezicht zo een eenzame berg in de verte.

We verlaten de hoofdweg en rijden binnendoor naar Guzzelyurt, daar zijn ondergrondse steden. Als we het dorp doorrijden zien we een paar van die huizen liggen, daar zijn nieuwe huizen op gebouwd. Na het dorp zien we meer van dat soort grotten.

Net voor Goreme begint de toeristische pret pas echt. Busladingen worden gedropt en overal zijn stalletjes met van alles te koop. Toch kan ik er nog niet heel erg van genieten, vanochten hebben we namelijk ook de tweede rits van de tent stuk getrokken en in mijn hoofd ben ik alleen maar bezig met boze mailtjes naar Vaude en met het vraagstuk wat we nu toch moeten.

In Goreme rijden we meteen door naar de camping, we lunchen en besluiten een mail te sturen naar MSR om hun om hulp te vragen met betrekking tot onze tent. Ook sturen we de foto met de kapotte rits naar Vaude. Tot op heden nog geen reactie van hun....

Daarna besluiten we de tent problematiek uit ons hoofd te zetten en te gaan wandelen. We gaan de ondergrondse steden eens bekijken. We lopen een pad op wat 3,5 km zou moeten zijn en ons langs grotten en kerken zou moeten voeren. We zien veel grotten en rare pilaren maar kerken die vinden we niet.

Het pad is trouwens ook lekker aangegeven. De eerste 2 borden staan er en daarna houd het op. We klauteren door rivier beddingen en als het gaat hagelen schuilen we onder een afdakje in de rotsen.

Het pad wat wij volgen eindigt uiteindelijk bij een hek waar aan de andere kant een bord zit. Als we door de kettingen heen stappen en ons omdraaien staat er op het bord iets in de trant van verboden toegang. Fijn dat aan de andere kant er gewoon een pad heen loopt!

We lopen verder op zoek naar de kerken. Tot we er genoeg van krijgen, dan besluiten we via een dal terug te lopen naar Goreme.

Dat valt nog niet mee, we beginnen met een trapje gemaakt in de rotsen. Daarna volgen we een pad en moeten soms wat klauteren. Tot het pad gewoon doodloopt in een afgrond. Dan maar weer dezelfde weg terug. De terugweg is alleen maar klimmen, kapot staan we weer boven op de berg. Dan maar via de hoofdweg terug naar Goreme. Ook dat pad blijkt niet zo voor de hand liggend en in Goreme moeten we alsnog de navigatie gebruiken om de weg terug te vinden naar de camping.

In het dorp komen we wel nog een omgebouwde VW bus tegen, met in het dak een kever gelast.

We lopen via de hoofdweg terug naar de camping. Daar pakken we de laptop erbij en lezen in de lonely planet wat hun aanrader is om te eten. Met die kennis op zak gaan we terug het dorp in en eten bij een van de aangeprezen restaurantjes. Beide nemen we een soort stoofschotel die erg lekker smaakt. Alleen jammer dat er maar zo weinig in onze aardewerke bakjes zit!