In de wolken

Van Bihac, Bosnie-Herzegovina naar Pale, Bosnie-Herzegovina

Het is droog!! Vol goede moed staan we op en gaan we eerst ontbijten in het hotel. Daarna trekken we toch maar onze regenpakken aan, het kan nu wel droog zijn maar er is regen voorspeld, zowel hier als waar we heen gaan. Volledig ingepakt gaan we op pad.

De man van het hotel had ons verteld over National Park Una, daar is de hoogste waterval van Bosnie, 25 meter en omdat het voorjaar is is de waterval nu op zijn best. Ondanks het enthousiasme van meneer waren we niet van plan er heen te gaan toch komen we door Nationaal Park Una, dat ligt langs onze weg, volledig in de wolken.

Met een zicht van een meter of 10 rijden we voorzichtig door de wolken heen. We zien het bord van het entree van het park maar rijden gewoon door. Aan de andere kant van de berg dalen we weer en kunnen we weer wat zien.

Een stuk verder zien we meerdere kleine watervalletjes, omdat het zonnetje zich ook een beetje laat zien stoppen we hier even om te kijken.

Als we uitgekeken zijn naar het water kijken we eens goed om ons heen, allemaal Durex doosjes, zijn we op de lokale afwerkplek?

Nog geen 5 kilometer verder komen we door Jajce, volgens de lonely planet een van de mooiste dorpjes van Bosnie. Als we het dorp inrijden zien we een bord met kandidaat voor de Unesco erfgoed lijst. We rijden door het dorpje maar dan blijkt toch maar weer, wij zijn meer natuur mensen dan gebouwen.

We zien gewoon niet waarom dit dorpje zo prachtig zou moeten zijn. Tijd om dus maar weer door te rijden.

Rond lunchtijd is het ook tijd om te tanken, dan zien we een tankstation met restaurant. Langs een snelweg zou ik snel doorrijden maar nu vraag ik de man van de pomp, het restaurant is dat goed? Yes zegt de man is good. Dan gaan we het restaurant eens uittesten. Met een volle tank parkeren we bij het restaurant om onze magen net zo vol te stoppen. We bestellen Cevapcici, de lokale gehakt rolletjes. We bestellen de giga plaat van 20 rolletjes en besluiten die te delen, daarbij nemen we 1 portie friet en 1 portie sla.

Wat zijn wij blij dat we van alles 1 portie genomen hebben. De friet alleen is al genoeg om je maag te vullen. De sla is ook niet klein en dan die gehakt rolletjes... daarbij ook nog eens een brood! Het wordt weer doorzetten geblazen. Sander vraagt zich vertwijfeld af of lijnen nog wel gaat gebeuren deze reis. Met magen voller dan de tank gaan we weer op pad.

We komen langs een serie meertjes, vooral van boven op de berg waren ze prachtig, helaas geen goed fotomoment kunnen vinden.

De weg slingert vrolijk langs het meertje af en terwijl we beneden ergens foto's maken worden we voorbij gereden door 5 of 6 Italianen op BMW's, de eerste motorrijders dien we zien in Bosnie.

De route gaat verder en Garmin stuurt ons door het centrum van Sarajevo.

Wij zijn eigenwijs en nemen een andere route een beetje buiten Sarajevo langs, het is ondertussen 17 uur en het is topdrukte op de hoofdweg. Op de parallelweg is het gelukkig een stuk rustiger dus komen we nog redelijk soepel voorbij de stad.

In Pale besluiten we dat het genoeg is geweest. Dit stadje heeft een stuk of 6 hotels. Campings zijn in Bosnie een zeldzaamheid, enkel op toeristische plekken kun je die vinden. We besluiten dus maar weer in een hotel te overnachten en gaan dan het dorpje in. Na een korte wandeling door het centrum keren we terug naar onze kamer het plan is, bij gebrek aan een douche lekker in bad te gaan zitten met een biertje. Als er echter enkel koud water uit de kraan komt is het met dat plan snel gedaan.