Bus, trein en blaren

Van Tan Tan Plage (El Ouatia), Marokko naar Rabat, Marokko
We beginnen vroeg vandaag. Om 00:00 zitten we te wachten op de bus en om 00:30 vertrekken we. Daar zit je dan in het midden van de nacht te wachten op de bus samen met nog een paar andere.

De bus brengt ons naar Marrakesh, we stappen in en de bus lijkt al helemaal vol. We vinden nog 2 lege plekken nog relatief dicht bij elkaar, enkel een gangpad scheidt ons. We gaan maar proberen te slapen. Echt slapen wordt het niet, iedere 2 uur stopt de bus en ook de chauffeur wordt regelmatig gewisseld maar ze hebben allemaal 1 ding gemeen. Bij iedere stop gaan alle lichten aan, slapen is dan uiteraard onmogelijk. Sander zijn buurman heeft daarnaast ook een erg zwakke blaas. Iedere 2 uur wil hij er ook uit om te plassen. Ach houdt je wel in beweging. Mijn buurman lijkt de hele tijd te slapen. Voor de laatste 2 uur kunnen we naast elkaar zitten, de aardige chauffeur die na iedere stop koppen telt vertelt ons dat er mensen de bus hebben verlaten en dat we naast elkaar kunnen zitten. Gezellig hoor dan verhuizen we even.

Om 9:30 komen we aan in Marrakesh. De trein van 9 uur kunnen we dus op onze buik schrijven. Eerst maar eens vragen voor de bus terug, volgens de vrouw bij de balie gaat er maar 1, om 15:30 maar volgens het bord gaan er 3... Ook voor de trein zegt ze je gaat naar buiten en slaat links af en dan kom je er, terwijl schuin achter haar ook een bord staat met Aux le train (ofzoiets).... We gaan eerst maar even brood halen, best nog wel een uitdaging want de kleine supermarktjes en de bakker waar wij nu al zo aan gewend zijn, zijn hier niet. Enkel grote cafes en moderne winkels, we lopen wat rond en vinden dan onze oud en vertrouwde krakkemikkige supermarkt, daar ligt op de balie brood, prima doe er meteen maar 4 voor ontbijt en lunch.

We ontbijten voor het station daarna is het tijd om de trein te gaan opzoeken. Die staat te wachten op perron 5, alle andere treinen op andere tijden vertrekken volgens het bord ook van perron 5.

Wat ziet de trein eruit! Volgens lonely planet is de trein de beste manier van reizen en de site van de maatschappij ziet er ook goed uit. Maar deze trein is weer een gevalletje afgeschreven in Europa doet het prima in Marokko. De trein, die zou moeten vertrekken om 11 uur staat maar te staan en te staan. Wij hebben 2 goede plekjes gevonden, veel beenruimte en niemand tegen over je. En we zitten en zitten. Om 11:45 vertrekt de trein, er wordt wel iets omgeroepen met sorry voor de vertraging maar verstaan doen we het niet echt. We rijden met de deur open, dat is wel lekker want de trein wordt een sauna. En toen kwam de conducteur en deed de deur dicht. Jammer zeg! Dan nog een medepassagier die ook de tussendeur dicht doet, OK het is nu stiller maar de sauna begint nu echt op stoom te raken. Er zijn een paar raampjes die open (lijken te) kunnen maar niet bij ons raam. Later zie ik iemand aan een raam trekken en die gaat ook niet open dus misschien kunnen ze niet open. Om 15:50 rollen we stomend en wel het station binnen. Volledig gaar gebakken stappen we uit. Waar we moesten uitstappen was trouwens ook nog wel lastig want je verstaat er niets van wat ze in het Arabisch en Frans omroepen want het geluid staat veel te zacht. Verder stopt de trein regelmatig op plekken waar niet eens een perron is en dan springen mensen eruit (blijkbaar toch een station??) en de echte stations hebben niet altijd borden met waar je bent. Zeer duidelijk dus allemaal!

Na al die uren zitten zijn we wel toe aan een wandeling. Eerst de ambassade dan maar opzoeken zodat we die kunnen vinden en daar in de buurt een hotel kunnen zoeken. We lopen de ongeveer 5 km naar de ambassade en beginnen daar met zoeken. Eten in overvloed, de ene snack na de andere. Verder wat moskees, een badhuis en supermarktjes. Eigenlijk alles wel, behalve een hotel uiteraard. Wij vragen de politie agent en die zegt hotel? Nee dat is hier niet. We vragen nog iemand en die zegt nee dat is hier niet. Medina of Ville Nouvelle daar wel. Ja dat snappen we maar dat is meer dan 5 km lopen. Uiteindelijk besluiten we dan maar in het Ibis hotel te gaan zitten bij het station. Dan maar duur maar dat redden we nog net met lopen. Het is ondertussen 19 uur dus we zijn toch al 3 uur lang aan het rond lopen. Eerst maar even een pizza eten bij het enige restaurant in de buurt van waar we ondertussen zijn (weer teruglopen naar alle snacks hebben we geen zin meer in). De pizza's zijn goed, en de prijs, 2 voor de prijs van 1 is helemaal goed. Alleen jammer dat we niet de pizza's kregen die we besteld hadden. 1 van de 2 was goed de andere, die van Sander ging fout. We kregen in plaats van de bestelde Capricioza een Quattro Formaggi. Verdorie daar gaat mijn peperoni (salami!!!) dan eet ik de kaas pizza wel, die smaakt overigens uitstekend!

In het restaurant hebben ze ook wifi dus meteen boeken we het Ibis hotel. Na het eten lopen we erheen. Na de conclusie dat Sander een blaar onder zijn voet heeft gelopen nemen we een douche en gaan we slapen.

Read more / Nederlandse versie »

Ken je die van die 2 Nederlanders die met de bus willen???

Nog een dagje Tan Tan Plage (El Ouatia), Marokko
Vandaag staat in het teken van wachten op de bus. We slapen uit en gaan daarna eerst mijn verlengsnoer maken, deze doet het namelijk niet meer. Daarbij maken we wel een klein foutje en daardoor brand ook de zekering door. Geen nood we hebben reserve bij ons. Sander maakt het verlengsnoer en nu kan ik weer in mijn tanktas spullen opladen, enkel het lampje dat aangeeft of de stekker werkt is er uit. Daarna nog even een nieuwe zekering plaatsen en dan zien we bij het terugzetten van de kap dat ook het dopje weer is afgebroken, die plakken we ook maar meteen.

Nu onze huishoudelijke klussen erop zitten kunnen we relaxen, we doen wat spelletjes en maken gebruik van het internet door nieuwe spelletjes op de mobieltjes te installeren en nog even te skypen met het thuisfront.

Om 17 uur moeten we ons melden bij de kaartjes verkoop van de bus. We hebben pech, de bus naar Marrakesh zit vol. We hebben twee opties. De eerste is met de taxi of iets naar Tan Tan gaan en daar proberen een bus te vinden of we moeten wachten tot 21 uur en kijken of we met de bus van 00:30 mee kunnen. We kiezen het laatste want naar Tan Tan gaan is ook een grote gok al gaan daar wel meer bussen. Als we deze optie eerder hadden begrepen (deze man gebruikte google translate voor zijn uitleg en dat hielp enorm) waren we al 2 dagen geleden naar Tan Tan vertrokken en hadden we daar een camping gezocht. Maar goed nog maar even wachten dus. In de tussentijd regelen we vast ons avondeten, dat kun je het beste van te voren regelen want dan kun je couscous en tajine krijgen. We gaan naar het zelfde tentje als gisteren en bestellen een tajine en een vis schotel. Deze keer vragen we niet van te voren wat het kost en dat zullen we weten ook. De rekening is 2 uur later bijna 2 keer zo hoog als gisteren....

Om 21 uur gaan we weer terug naar de kaartjes verkoop. Het wordt 21 uur en er is niemand, 5 over 21 komt er iemand aan om de tent te openen, ik zie de bui al hangen zal de bus uit Laayoune al weg zijn? Weten we nu nog niet of we plek hebben? Soepel gaat het allerminst. Maar om 21:45 komt het verlossende woord, we hebben geluk we kunnen mee... Pff geluk? Misschien wel maar nu nog de tent inpakken en om 00:00 weer daar te staan klinkt allerminst aantrekkelijk.

We pakken de tent in en raken erbij een haring kwijt. Een kwartier koortsachtig zoeken in het donker en dan vind Sander hem, 5 meter van de tent vandaan. Hoe die daar is gekomen mag Joost weten. De motoren zetten we achter het gebouw. Alles op slot en onze tent en motorspullen veilig achter slot en grendel van de pacsafes die we gekocht hebben, gebruiken we die ook een keer :).

Dan is het alweer bijna middernacht, nog even dit artikel schrijven en dan gaan we zo naar de bus waar we vervolgens een uur of 9 in moeten zitten. We kunnen in Marrakesh de trein van 9 of van 11 uur halen en dat betekend dat we om 13:00 of om 15:00 aankomen in Rabat Agdal. Daar willen we eerst naar de supermarkt en daarna naar de ambassade lopen en daar in de buurt een hotel zoeken om te overnachten tot we maandag om 8 uur op de stoep van de ambassade kunnen gaan staan.

Read more / Nederlandse versie »

Hoe laat komt hier de bus?

Een dagje Tan Tan Plage (El Ouatia), Marokko
Vandaag ben ik jarig! En dat zal iedereen weten want mijn broer heeft een leuke post gemaakt op onze blog.

We gaan eerst maar eens brood halen. Het boulangerie concept bevalt goed, we gaan dus op zoek naar een vierkant hok waar buiten een stapel hout ligt. Daar zal vast weer een heerlijke bakkerij in zitten. Ja hoor we vinden de bakker en halen brood samen met Ken, een nieuw zeelander die naast ons op de camping stond. Daarna gaan we meteen maar even supratours zoeken, de bus operator die busreizen naar Marrakesh aanbied. Vanuit Marrakesh kunnen we dan met de trein door naar Rabat. We vragen een paar straatvegers naar supratours. Of de man uberhaupt een taal spreekt ontgaat ons volledig maar hij snapt dat we supratours zoeken en loopt een stuk met ons mee. Hij moet ons bijna tot voor het gebouw brengen eer we eindelijk het naambordje zien van het bedrijf. Supratours is nog dicht dus we moeten later terugkomen. Openingstijden staan er (uiteraard) niet bij maar om 10 uur gaat een bus dus we gaan gewoon rond 10 uur er zijn.

Samen met Ken en de twee Roemeense mannen ontbijten we op de camping. Daarna vertrekken de andere en enkel wij blijven over. We gaan maar weer terug naar supratours. Ondertussen zijn ze open. De enige medewerker spreekt nauwelijks Engels maar we zijn het volgende wijzer geworden. Er gaan 2 bussen zondag naar Marrakesh, de tijden komen niet overeen met wat op internet staat. We moeten zondag om 17 uur terugkomen dan belt hij naar Laayoune om te kijken of er plek is op de bus. Reserveren is niet mogelijk en er bestaat een kans dat hij vol zit. De eerste bus gaat om 21 en de twede om middernacht.

We lopen terug naar de camping en moeten nu dus kiezen, nemen we het risico dat de bus vol zit? En op de terugweg heb je uiteraard dezelfde ellende. Rijden is echter ook een teringeind, bovendien lopen we dan ook het risico zuid Afrika niet te halen met de banden die nu op de motor zitten en bovendien alle onderdelen en het onderhoud van de motor komen dan sneller dichterbij, we hebben het toch weer over bijna 1800 km die we extra moeten afleggen. En het voordeel van hier met de bus gaan is dat we, hopen we, onze motoren op de camping kunnen laten staan.

We gaan eerst het laatste maar uitzoeken, mogen onze motoren blijven staan? Maar natuurlijk geen probleem ruimte zat. Het kost wel 60 dirham per nacht (en dat kost kamperen inclusief stroom, douches, voor 2 personen ook) dat vinden we nogal duur. 50 dirham dan, om 2 motoren te parkeren? We vonden de camping toch al niet super, we gaan het bij de buren vragen. De andere camping waar we ook al gestaan hebben een paar dagen terug. Ook daar geen probleem voor 20 dirham mogen ze er blijven staan. Prima dat doen we en we verhuizen dan ook maar meteen. Dan kunnen we in de tent internetten en hebben we tenminste meer dan 1 werkende wc voor de gehele camping en een lekkere douche.

We lopen terug naar de andere camping en pakken onze spullen snel in. Helaas gaat dan bij het oprollen 1 van onze exped matjes stuk. Je kan er wel nog op slapen maar de naad van een tussenschot heeft deels los gelaten zodat je nu een mooie bult erin hebt zitten.

Als we verhuisd zijn ook maar meteen exped mailen want onze matjes zijn nog geen 2 jaar oud.

We verhuizen naar hetzelfde stekje als we de vorige keer stonden en genieten van een heerlijk middagje zon, zee, strand en internet!

We vinden nog een andere bakker (weer op basis van de stapel hout gevonden) die eveneens erg goed brood heeft. We eten hier per maaltijd per persoon 1 brood en vers zijn ze echt wel het lekkerste dus iedere maaltijd is het lopen voor brood, gelukkig is het overal te koop. We willen bij de lunch ons laatste beetje sinasappelsap opdrinken, nieuwe kopen heeft geen zin, als we niet rijden wordt die veel te warm en dat is toch echt niet lekker. Ik draai de fles met sap open en hoor een plof geluid, ik neem een slok en het is echt heel vies geworden. De sinasappelsap is gaan gisten in de fles, we kunnen hem laten staan en wachten tot het grand marnier is geworden of we gooien hem weg. Ik kies toch maar voor het laatste...

's-Avonds gaan we uiteten, omdat ik jarig ben mag ik kiezen waar we gaan eten. Ik kies het enige enkel restaurantje (de rest is cafe en restaurant en dat beviel gisteren niet zo goed). Daar is echter niemand aanwezig dus we gaan maar weer weg. Dan naar een cafe restaurant waar ze volgens het bord vis en kip, 2 verschillende tajines en couscous hebben. De man komt naar buiten oh wil je eten kom hier eten. Ja is goed, maar ehh wat willen we, een couscous en een tajine? Nee dat kan niet ze hebben geen tajine en geen couscous. OK dan maar weer omdraaien, wat heb je wel? Nou ze hebben gegrilde kip (die hadden we al zien hangen) met friet en salade en ze hebben vis, gegrild of op een stokje. Vis tajine is niet mogelijk. Nou dan nemen we 2 keer kip, een gegrild haantje is ook zeker zo slecht nog niet. We gaan zitten en binnen 5 minuten staat onze tafel vol. Salade, mandje brood, kruiden, soepje, bordje friet en een stukje klein (bijna) half haantje. De salade en friet zijn heerlijk, de kip helaas heeft toch echt wel wat te lang in de grill gezeten die daarbij ondertussen ook al te lang uit staat. Net wat te gaar en koud geworden. Maar we krijgen in ieder geval geen salmonella vergiftiging! De soep laten we voor wat het is, die maken ze met witte bonen en dat vind ik sowieso niet te eten. Wel bestellen we nog wat extra friet, zulke goede friet krijg je hier zelden!

Read more / Nederlandse versie »

Happy Birthday Marianne

Hiep, hiep, hoera er is er eentje jarig! We zullen maar niet verklappen hoe oud je alweer bent, maar hopelijk kan je er vandaag wel nog een beetje van genieten!
Een hele fijne verjaardag en een dikke knuffel van het thuisfront en in het bijzonder van Vlekkie en Quinten

Read more / Nederlandse versie »

The other way around...

Van Laayoune, Westelijke Sahara naar Tan Tan Plage (El Ouatia), Marokko
Vandaag gaan we dan toch maar eens uitzoeken of we zo Mauritanie in komen. Eerste halte het politiebureau. Dit gaat niet om 8 open zoals de man gisteren zei maar om 8:30. We wachten dus maar een half uurtje buiten voor de deur. Het blijkt dat de man waar we mee praten iemand is die Marokaanse visas kan verlengen. Mauritaanse visa kun je er niet krijgen (hadden we ook niet verwacht) en hij twijfelt eraan of je ze aan de grens kunt kopen. Dan gaan we maar bellen. Ik bel de ambassade van Mauritanie in Rabat. Parlez anglais? No. OK dan probeer ik het in het frans. Dus ik mijn beste doen we zijn in Laayoune en hebben nog geen visum, frontiere?? Ik krijg als antwoord Rabat en hij hangt op. (En dan als antwoord dat betekend eigenlijk ik krijg een snauw Rabat enkel dat woord en hij hing op, nou ja scheelt wel telefoonkosten zo een kort antwoord). Dan toch maar terug naar Rabat. Eerst even op internet zoeken of we anders naar Rabat kunnen vliegen want Rabat is 1200 km naar het noorden. Vliegen levert niets op, tenminste niet de zoektocht op het internet. Ik bel wel nog even het Nederlandse consulaat in Senegal waar ook de vertegenwoordiging voor Mauritanie zit maar die meneer twijfelt er ook aan of het visum aan de grens te koop is.

We besluiten het hotel te verlaten en naar het vliegveld te rijden. Eerst de motoren weer buiten krijgen. Dat gaat relatief makkelijk. Vervolgens naar het vliegveld. Daar vertrekken enkel vliegtuigen en verkopen ze geen tickets. Dan maar naar Royal Air Maroc. Die hebben wel tickets maar dat kost 1600 dirham per persoon enkele reis. Zo een 150 euro. Dat is duurder dan rijden naar Rabat. Dan gaan we maar rijden.

Eerste etappe terug naar Tan Tan Plage, kunnen we vandaag die andere camping uitproberen Uiteraard worden we weer gestopt door de politie, bonjour monsieur, nous ici hier.... Oui oui direction Rabat pour la visum.. Het gaat nu wel een stuk sneller want ze hebben onze gegevens van gisteren nog. Een agent zegt nog dat zei ik gisteren toch al, hij wil nu een cappuccino van ons, maar meneer u denkt toch niet dat ik een cappuccino hier ergens uit mijn motor vandaar kan toveren??? We rijden dus maar weer door.

We komen aan op de andere camping en vinden een mooi stukje zand om de tent op te zetten. Dat is beter dan de andere camping. Daar heb je dan ook meteen alles mee gehad. Geen WiFi vanuit je tent (wel bij de receptie) en de WC's en de douches zijn een heel stuk minder. Wat wel leuk is dat als we net klaar zijn met tent opzetten er 2 motoren aan komen rijden. Twee Roemeense mannen die ook onderweg zijn naar Senegal. Wij vragen meteen heb je een visum? Ja hebben we. Later die avond komt er ook nog een nieuw zeelander aan in een jeep. Heb je een visum, ja die heeft hij maar hij is vanaf Agadir teruggegaan naar Rabat om een visum te halen, dat is 300 km noordelijker als waar we nu zitten maar alsnog moest hij 600 km terug naar het noorden en weer omlaag. Gelukkig zijn we niet de enige....

Als het etenstijd is lopen we eerst naar een restaurant een stukje het dorp uit. Daar is de keus vis op een stokje of gegrilde vis. Hmmm ik ben niet wild van vis, dan maar de stad in. De eerste tent die we zien ziet er van buiten best goed uit ziet. Van binnen is dat echter een heel stuk minder. Ze hebben rund op een stukje, steak of tajine kefta (gehakt) hmm dan maar iets runderigs? We gaan zitten en dat doen we dan nog wel ff. De bediening is zeer traag, maar dan vooral omdat er voetbal op tv is. Na een half uur staan onze broodjes op de bar. En daar staan ze nog een minuut of 10, ik ben ondertussen in staat ze zelf te gaan halen. Eindelijk is de wedstrijd afgelopen en dan gaat het ook opeens snel. We krijgen ons brood, we krijgen bestek (het mes is een aardappelschilmesje en servetten is een stuk papier) en een paar minuten later krijgen we ook het hoofdgerecht. Het smaakt prima alleen de tajine bevat weer geen enkele groente. We besluiten dus maar de gok te wagen en de salade op te eten, de tomaten zijn gepeld dus hopelijk heeft het deze keer minder gevolgen.

Read more / Nederlandse versie »

Nog een keer, nog een keer

Van Tan Tan Plage (El Ouatia), Marokko naar Laayoune, Westelijke Sahara
We worden wakker in een grauw maar warm Tan Tan plage. We pakken onze spullen in en vertrekken, betalen gaat niet van harte je moet lang zoeken voor je iemand vind om de camping te betalen...

We willen vandaag een aardig stuk doorrijden, de weg is toch heel saai. We willen omdat de weg saai is maar onze muziek opzetten maar we hebben geen zin om te stoppen. Gelukkig brengt de politie de oplossing. Controle en wij zijn weer eens aan de beurt. Kunnen we meteen onze kabel aansluiten. We rijden verder maar helaas als je je muziek op een andere SD kaart zet als je Garmin kaarten dan heb je uiteraard geen muziek. Via de telefoon werkt ook niet want dat snoer pakt hij niet als kop telefoon. We rijden dus maar weer verder over de saaie weg tot we dromedarissen zien. Daar moeten we natuurlijk even voor stoppen en naar kijken.

Een stukje verderop is het weer raak, politie controle. Terwijl wij wachten op onze paspoorten (ze schrijven je halve paspoort over dus dat duurt altijd even) stoppen achter ons twee fietsers die ook aangehouden zijn voor controle. We hebben ze gisteren ook al gezien! Dat betekent dat ze toch ook aardig doorgepeddeld hebben. Terwijl we wachten maken we dus maar een praatje met de twee Zweedse fietsers. Ze zijn 7 maanden geleden van huis vertrokken en hebben als (tijdelijke) eind bestemming Senegal. Misschien als ze doorfietsen dat we elkaar nog eens tegenkomen?? Ze hebben een mooi MSR tentje bij zich, wij willen wel ruilen hoor!

Direct na de politie controle is een tankstation, wij stoppen daar maar even want nu we zo dicht bij de Westelijke Sahara zijn weten we niet precies hoe vaak je kunt tanken. De benzine is hier al wel een stuk goedkoper geworden! We betalen nu nog maar 9 dirham nog iets voor een liter benzine en dat is minder dan een euro. Volgetankt tuffen we verder naar een uiterst vriendelijk dorpje. Ik loop er de bakker binnen (denk nu niet aan een bakker in Nederland maar het is gewoon een vierkante ruimte waar een oven staat en een lange tafel waar brood op ligt dat is de bakker) en koop 2 net afgebakken broden. Nu zijn we klaar voor de lunch enkel nog een mooi plekje uitzoeken.

Na de lunch tuffen we weer verder, de weg blijft saai al is de omgeving mooi. Her en der een mooie zandduin.

Afgewisseld met een aantal zoutvlaktes, een aantal kuddes dromedarissen (we hebben nog geen kameel gezien) en het nieuwe verkeersbord pas op dromedaris (ook daarop staat de een bult afgebeeld en niet de kameel, hebben ze die niet in Marokko???)

Net voor Laayoune is het weer raak, politie controle. We zien de volgende ook al staan maar die is vast en zeker voor tegemoet komend verkeer. Nou niet dus, we rijden weg bij de eerste en ja hoor mogen stoppen bij de tweede nog geen 100 meter verder op. Verdorie het is warm jongens. Tot overmaat van ramp zegt de tweede opeens ga je naar Mauritanie waar is je visum? Die kun je niet aan de grens kopen! Nou daar over hadden we al lichte stress (we lezen op internet ja je kunt hem aan de grens kopen en nee dat kun je niet dat kan enkel in Rabat) maar we mogen wel doorrijden. In Laayoune stoppen we bij een hotel. Ik vraag er naar een camping want onze motoren hier in de stad laten staan vertrouw ik niet zo. Pas de probleme zet ze maar in de gang. Ehhh OK doen we.

Ik geloof dat de eigenaar zich ook iets verkeken heeft in de grote van onze motoren, de mijne staat achter het muurtje, maar we staan beide binnen.

We willen maar het Maurtaanse consulaat gaan bellen om erachter te komen of we een visum aan de grens kunnen kopen. Die is alleen dicht lezen we in de lonely planet (tot 15 uur open) dan bellen we het consulaat in Belgie, keuze 1 voor arabisch, 2 voor frans en 3 voor engels. Nummer 3 dus. Moet je een minuut wachten en komt het bandje weer met talen opties. Na 3 rondjes ben ik klaar en hang ik op. Het nummer van het Nederlandse consulaat in Mauritanie klopt niet. Hopeloos dus dit allemaal. We gaan wel naar het politie bureau en vragen eens daar of ze iets weten. Na een half uur rondlopen door Laayoune en ongeveer een 10 tal militairen gevraagd te hebben (het lijkt of heel Laayoune enkel bevolkt wordt door militairen) vinden we het politie bureau. Ik probeer spreekt u Engels (ik heb al geprobeerd bij een Franse politieman te vragen of we aan de grens een visum kunnen kopen maar als je enkel bonjour en merci in het Frans kunt zeggen gaat het niet zo soepel) en vraag of we een visum kunnen kopen aan de grens. We're closed come back tomorrow. Ok hoe laat? 8 uur. Prima morgen ochtend staan wij weer op de stoep. We zoeken nog even verder in het dorp want er moet ook een soort VVV zitten volgens de lonely planet. Toch maar weer een militair aanklampen. Delegation du touristique? Nee da kent hij niet, dus ik laat de lonely planet zien en het kaartje, ja we staan hier, tja als het daar moet zitten moet je die kant op lopen. Maar hij vraagt even bij zijn collega's niemand kent het gebouw of de naam. Wij lopen dus maar weer de aangewezen kant op en vinden ook helemaal niets. De kaartjes van lonely planet zijn echt waardeloos. Nou ja kan ook zijn dat we ze niet snappen want voor het politie bureau liepen we ook 180 graden de verkeerde kant op.

Dan gaan we maar inventariseren waar we kunnen eten, ik heb wel zin in een tajine. Enkel het enige wat we vinden is Pizzaria na Pizzaria na Pizzaria afgewisseld met een hamburger toko waar ze ook pizzas hebben. OK we snappen het al dan maar een pizza, ook lekker. We kiezen een tentje uit, ik heb wel zin in een salami pizza maar ja ze eten geen varkens hier. Sander heeft wel zin in salami, ham, champignons maar ja die varkens he? We bekijken de kaart en kiezen uiteindelijk de pizza Sahara en de pizza mixte. De Sahara is met kameel (ik denk dan eerder dromedaris maar goed zal vast hetzelfde smaken) en de mixte is kip, en we denken ook kameel. Ze smaken prima, geen verrukking maar goed weg te krijgen en in ieder geval meer dan genoeg!

Voldaan gaan we weer terug naar het hotel, daar wordt ik uitgenodigd voor de thee. Dat sla ik maar even af het hokje is al stampes vol met 3 generaties op 2 bedden, moeder, oma en dochter slapen daar blijkbaar allemaal. Daarna wordt ik een andere kamer ingeroepen. Daar ligt opa (of hij erbij hoort weet ik niet) hij spreekt een beetje engels en dus kan ik eindelijk iemand begrijpen. Opa zegt trouwens wel over mijn pizza, kameel? Dan moet je toch wel vreselijke honger hebben gehad. Ja dat had ik, nee heb ik nu niet meer en was goed te eten hoor!

Read more / Nederlandse versie »

Politie controle?!

Van Sidi Ifni, Marokko naar Tan Tan Plage (El Ouatia), Marokko
We gaan maar weer eens een stukje rijden. Eerst tanken. Dat gaat al soepel, de man van het tankstation heeft duidelijk zijn dag niet. Of het is gewoon een chagerijn. Hij gooit benzine over mijn motor en we hebben nog niet betaald of we moeten uit het pad want van alle 8 pompen moet de vrachtwagen uitgerekend onze pomp hebben.

Eerst moeten we langs Guelmim, volgens lonely planet een stad waar je vooral door moet rijden omdat de bevolking er aggressief overkomt. Wij rijden de stad in en worden begroet door 3 jongetjes die alle drie hun middelvinger naar ons opsteken. Welkom in Guelmim, lonely planet je hebt helemaal gelijk wij rijden door! Nou ja wij willen wel maar de ene weg opbreking na de andere in de stad. Gelukkig zijn de omleidingen heel kort, als de brug over de rivier nog niet aangesloten is op asfalt, dan ga je toch door de rivier? Zoals zovele is deze namelijk al lang geleden opgedroogd.

Het volgende dorp is Tan Tan. Volgens lonely planet ben je het dorpje voorbij voor je het door hebt. Nou bij ons niet hoor. Een stukje voor Tan Tan krijgen we onze eerste politie controle. Paspoort laten zien, die schrijven ze over op een blanco A4tje en dan mag je doorrijden. In het begin van het dorp is het weer raak. Wederom worden we uitgekozen. Dus maar weer stoppen, helm af bonjour ca va, hier is mijn paspoort even wachten en dan weer door. Welkom in Tan Tan. We tanken, halen brood en rijden door. Net buiten Tan Tan staat weer politie, gelukkig mogen we deze keer zo doorrijden.

Aangekomen in Tan Tan Plage, ook wel bekend als El Ouatia, rijden we meteen door naar het strand.

Daar gaan we lunchen. Vervolgens gaan we naar de camping om de tent neer te zetten en gaan we het dorp verkennen.

Zie hier de Marokaanse bezorg service van matrassen!!! Super dikke kwaliteit, en lang zo zwaar niet als ons oude Ikea Sultan Matras!

Read more / Nederlandse versie »

Even een adempauze

Een rustdagje in Sidi Ifni, Marokko
Vandaag gaan we niets doen, nou ja niets doen, we gaan in ieder geval niet motor rijden. We regelen bij het hotel dat we nog een nacht kunnen blijven en gaan eerst een strandwandeling maken gevolgd door een rondje dorp nu het nog niet al te warm is.

Om 11 uur is het al behoorlijk heet en dus gan we maar weer naar de kamer terug. We willen het een en ander uitzoeken voor de komende landen. Waar zijn de ambassades, waar heb je een visum nodig, kun je die aan de grens kopen e.d.

De rest van de dag zijn we hier dan wel mee bezig. Heb je net een mooie route door Senegal gemaakt blijkt dat je toch via Dakar moet om de visum aanvragen voor Guinea, Ivoorkust en Burkina Faso in te dienen. We hebben, na wat onderzoek op internet, besloten om via Guinea en Ivoorkust naar Burkina Faso te gaan in plaats van via Mali. Over beide opties is het ministerie van Buitenlandse Zaken dan misschien niet heel positief we lezen op internet dat onlangs nog een paar mensen deze route hebben genomen en dat hij goed te doen is. Over mensen die via Mali reizen hebben we niets gevonden dus dan maar de route die is opgegeven en gereden door anderen.

Ons avondeten koken we zelf op het terras, ondertussen gaat de zon ook onder dus dat resulteert nog in een mooie foto.

Een lekker rustig dagje dus waarover dan ook weinig te vertellen is.

Read more / Nederlandse versie »

Rot(s) grond

Van Tafraoute, Marokko naar Sidi Ifni, Marokko
We beginninen met een strak blauwe lucht al is het wel nog koud. Inpakken dan maar en op zoek naar warmere oorden. We willen wegrijden maar zoals vaker tegenwoordig plakt de koppeling weer. Mijn motor maakt een sprongetje en daar lig ik dus weer, nog geen meter gereden en de motor op de grond.

Na de valse start vertrekken we echt. We gaan weer de bergen in en het wordt weer kouder en kouder pas als we de bergen weer uit gaan wordt het warmer en dan gaan we ook meteen door naar de 21 graden. We rijden vandaag enkel de gele wegen op de kaart. Volgens de kaart de op 2 na beste wegen maar Marokaanse gele wegen zijn niet zo best. We hebben nu geleerd dat geel niet voor 2 na beste staat. Maar voor de kleur kaas, en dat is de weg, een grote gatenkaas. In het bijzonder de bochten trouwens, daar heb je de meeste gaten, of grind, of zand, of kiezels. Of gewoon een kruiwagen die je in de bocht neerzet, ik had hem bijna van de weg af gereden het dal in.

In Tiznit zien we een bordje supermarkt met op het plaatje een winkelwagen. Die moet ik bezoeken, eindelijk weer eens een echte supermarkt? We gaan naar binnen maar helaas ook hier moet je je zakje pasta saus zelf bij elkaar scharrelen met allerlei kruiden, wij verwende Europeanen, wie weet wat er in zo een zakje zit????

We lunchen aan het strand van Mirleft, je kan er ook wild kamperen maar het is nog vroeg en in Sidi Ifni is weekmarkt.

Een evenement waar ik wel zin in heb. We rijden dus weer door. In Sidi Ifni rijden we de camping plaats op en komen er daar achter dat de grond hier bikkelhard is. Een en al rots. Nu hebben we wel een aantal titanium spijkers maar niet genoeg voor de hele tent op te zetten. Helaas gaat er hier niets anders de grond in dus dat wordt niets zo. Ook de andere campings hebben dezelfde ondergrond, niemand heeft hier ook een tentje staan en luifels van campers worden met stenen op zijn plaats gehouden. Noodgedwongen eindigen we dus in een hotel. Niet dat dat zo erg is, we hebben een terras, zitten aan het strand en een heerlijk warme douche tot onze beschikking. We verkennen de weekmarkt.

Als je denkt dat ze op een Nederlandse rommelmarkt troep verkopen, nou bezoek dan maar eens de Souq van Sidi Ifni! Naast veel oude troep hebben ze ook een afdeling groente en fruit en zo kunnen we dan wel weer eens rustig wat groente en fruit inslaan. Het idee is om binnenkort toch echt maar weer eens te gaan koken. Maar ja we zitten nu in een stadje in het centrum, vandaag dus toch nog maar even niet.

Volgens de lonely planet is het restaurant bij ons hotel erg goed, dat zal best wel alleen hebben ze helemaal niets. Enkel vegatarische gerechten staan vandaag op het menu, wij carnivoren hebben daar wat moeite mee en dus gaan we naar een andere aanrader van de lonely planet. Het beste restaurant uit het duurdere segment. Op het menu staan geen tajine en geen couscous, tenminste er staar sur commande en tot nu toe betekende dat een dag van te voren bestellen, blijkt hier niet zo te zijn maar daar komen we een beetje te laat achter. Sander neemt een mixed seefood schotel en ik neem pastila we laten ons maar verrassen. Dat van Sander smaakt ook echt goed, helaas is mijn schotel een beetje erg zoet, het lijkt meer een tussendoortje dan avondeten. Maar ook dit hebben we weer geprobeerd!

Read more / Nederlandse versie »

Das koud!

Van Taliouine, Marokko naar Tafraoute, Marokko
Het is vandaag koud! Dat was het gister avond ook al maar de ochtend start ook een beetje grauw en grijs. We pakken onze spullen in en maken nog een praatje met een ander stel dat op de motor is. Van hun krijgen we de naam van een goede camping in Tafraoute. Met onze nieuw zeelandse camper buren stemmen we nog even af wat we weten over de wegen, wat is goed en wat is waardeloos. De wegen op de kaart zijn namelijk niet altijd van dezelfde kwaliteit al hebben ze dezelfde kleur.

We willen vandaag over gele wegen rijden, dit hebben we al eens gedaan en op een paar bizar slechte stukken na waren deze goed te doen. Er gaat ook een korter pad naar Tafraoute, Garmin verkiest deze weg maar volgens onze kaart is het deels wit en deels een off-road pad.

Op de kruising aangekomen zien we wel een redelijk groot bord staan Tafraoute 177 km. Wij besluiten de gok toch maar te wagen. Omkeren kan altijd nog. De weg is echter uitstekend, zelfs nog beter als soms een rode (hoofdweg) weg is. Het off-road stuk bestaat ook niet. De weg wordt pas slechter als deze, volgens de kaart, overgaat in een gele weg. Wel is het vandaag echt heel koud. Vanochtend heeft Sander besloten zijn ice breaker kleren weer aan te doen (ik heb ze nog niet uit gehad) en weer zijn regenvoering in de kleren te ritsen. En dat is maar goed ook. Het diepte punt vandaag is 5.7 graden. Het gros van de tijd is het rond de 8 graden. En een wind dat er staat!! Totaal verkleumd, ondanks de handvatverwarming, lunchen we langs de kant van de weg en maken we onze laatste soepje en een thee.

Daar zit je dan in zuid Marokko te bevriezen en aan de cup-a-soup!

In Tafraoute aangekomen besluiten we de camping te pakken die ons vanochtend is aangeraden. We zijn een beetje in dubio want het is nog altijd koud en het miezert een beetje. Toch stoppen we maar want het dorpje ziet er wel leuk uit. We zetten de tent op en maken een praatje met de mede-camping genoten, deze keer Australiers. Daarna gaan we het dorp verkennen en maar weer eens uiteten.

In het dorp komen we langs een auto rijschool. Zie de theorie plaatjes hieronder, vooral de middelste van de eerste rij, wie gaat er voor? Of ernaast de rotonde?

Vind je het gek dat de mensen hier niet kunnen rijden?

Read more / Nederlandse versie »

Fotos volgen later

Van gisteren en vandaag voegen we later de fotos toe want het internet is hier zooooo traag!

Read more / Nederlandse versie »

Een rustig dagje

Van Skoura, Marokko naar Taliouine, Marokko
We worden wakker gemaakt door het zonnetje, de lucht is strak blauw. We pakken onze spullen in en vertrekken voor een makkelijk dagje over enkel 'rode' wegen. Eerst willen we in Ouarzazate naar de supermarkt. We hebben goede hoop op een Marjane want op de kaart is het een grote stad. Of het nu een grote stad is of niet weet ik niet maar in ieder geval is er geen Marjane te vinden. We moeten het dus doen met een kleine supermarkt al is deze voor Marokaanse begrippen best groot. We kopen wat pasta, brood water e.d. En vullen onze wc papier voorraad aan, want die gaat er nog altijd lekker snel doorheen.

We lunchen ergens langs de kant van de weg bij een paar bomen die opeens in the middle of nowhere staan, voor de rest is het hier namelijk kaal en droog.

Daarna is het weer rustig doortuffen tot we rond 15 uur bij Taliouine aankomen. We zien een 3 sterren camping langs de weg met zwembad. Volgens Garmin ligt er echter in het dorp nog een camping en ons lijkt in het dorp handiger (voor avondeten, brood kopen en gewoon een stukje wandelen). Die tweede camping vinden we wel maar in het dorp ligt hij niet echt. We moeten een breed gravel pad op en dat wordt smaller en smaller tot je door een poort rijd, de camping. Nou een camper gaat hier niet komen hoor! En dat terwijl Marokaanse campings eigenlijk alleen maar op campers gericht zijn. Eten kun je op de camping ook niet en internet is er ook niet, dan maar terug naar de 3 sterren camping. Daar kun je eten en en internetten al is het zwembad helemaal leeg.

We zetten ons tentje weer eens op en kletsen wat met de buren op de camping daarna is het douchen en nog wat spelletjes doen om de tijd tot het diner te dichten. Ons avondeten is weer een keertje uit eten, deze keer proeven we de brochette, kleine stukjes vlees. Dat smaakt prima maar vooral de frietjes die erbij zitten zijn erg goed!

Read more / Nederlandse versie »

Kamelen!

Van El Kelaa, Marokko naar Skoura, Marokko
Afgelopen nacht hebben we niet goed geslapen. De camping hoorde bij een hotel en in het hotel was een feest aan de gang die tot diep in de nacht doorging. Daarnaast zit ik ook nog steeds of alweer aan de diarree. Tijd voor rigoreuze maatregelen, ik ga aan de Loperamide. Daarna pakken we onze spullen in en vertrekken.

De omgeving, het wordt bijna saai, is werderom prachtig.

We stoppen achter een Nederlandse camper die ik herken als van dezelfde camping als wij gestaan hebben en willen wat foto's maken. Van de camper mensen krijgen we een kopje koffie aangeboden en we maken even gezellig een praatje. Toch leuk een keer met een ander een gesprek in het Nederlands te kunnen voeren. Voor de aardige camper mensen, nog bedankt voor de koffie trouwens! De Todra vallei hebben we even overgeslagen we willen richting het zuiden.

We rijden een stuk door de dadelvalei, uiteindelijk keren we weer om want de weg leidt naar het noorden en eigenlijk willen we naar het zuiden. Het plan is om via een off-road pad naar Nekob te rijden. Eerst verruilen we prima asfalt voor gatenkaas asfalt. Daarna het gatenkaas asfalt voor aangereden zand en vervolgens het aangereden zand voor berg op over keien. Dit pad (in welke staat dan ook) gaat 50 km duren maar na 3 km lig ik, zoals ondertussen een gewoonte lijkt te worden, op de grond. Weer een deuk erbij in mijn koffer, we keren dus maar weer om want nog 47 km te gaan is misschien echt weer te ambitieus.

Een beetje in mineur stemming rijden we exact dezelfde weg weer terug als we gekomen zijn. Het is ondertussen lunchtijd geweest en moeten dus nog terug naar de plek waar we vandaag begonnen zijn. Toch blijkt Cruijf gelijk te hebben, ieder nadeel heb ook z'n voordeel want als we terug rijden zien we kamelen!

Oh nee het zijn dromedarissen. Of drommedarisen of een combinatie van beide opties. In ieder geval zijn het niet de koeien waar het bord ons voor waarschuwt. Dan maar even kamelen kijken, of zijn soortgenootjes.

Om nou weer bij hetzelfde hotel te gaan kamperen en weer het risico van een feestje te lopen daar hebben we geen trek in. Bovendien zouden we dan in totaal 0 km zijn opgeschoten dat is ook wel triest. Dus we rijden door, naar Skoura ondanks het feit we gisteren nog gezegd hebben als je kamperen wil moet je om 16 uur stoppen want onze tent, dat duurt wel 1,5 uur voor hij enigszins staat en ingericht is. Toch rijden we dus door, ik had gisteren gezien dat er ergens daar een camping ligt. We komen aan in Skoura en vinden het bord camping. Een gravel weg, haleloeja daar heb ik echt behoefte aan op het eind van de dag. Toch maar het pad op, doorrijden maar, komt er weer een bord, camping hier af, uiteraard nog altijd keien. Wij weer afslaan en dan komen we op een stuk grond. Dat is dus de camping. Er staat 1 camper, wel goed nieuws we zien ook een hok met een handgeschilderd bordje ernaast restaurant. Ze hebben dus een restaurant. Ik loop mee met de jongen, die verbazingwekkend genoeg Engels spreekt. We mogen kiezen op de kiezels of op de aangereden grond. Alles ziet er een beetje als niets eigenlijk uit, kale vlakte vierkant hutje voor restaurant en ik zie staan douche vrouw en douche man. Ik vraag nog warm water ja warm water. Nou op hoop van zegen dan maar, kunnen we ook vast de kaart van het restaurant zien? Ja geen probleem 1 A4tje krijgen we en we kiezen beide een kip maaltijd, ik de couscous Sander de tajine.

We zetten onze tent op en gaan daarna eerst maar eens douchen, dan kunnen de handdoeken nog drogen. Totale verrassing het water is zelfs heet! En de straal is ook best ok. De douche is trouwens bol.com blauw geschilderd ik voel me er wel thuis dus!

Na de douche is het etenstijd. Hadden we geweten wat er zou komen, dan hadden we maar 1 maaltijd besteld. Mijn couscous komt in een schaal zo groot als een pizza bord. Sander zijn tajine, daar kunnen ook 2 mensen van eten. Als toetje krijgen we ieder een sinasappel en banaan. Veel te veel eten dus. Het smaakt allemaal even goed (ok 1 banaan ziet er overleden uit, die laten we liggen) maar op krijgen dat lukt niet. Het is verbazingwekkend dat van een camping waar je echt denkt dit is eigenlijk helemaal niets dat ze je zo weten te verrassen. Prima douche, een zit wc en een uitstekende keuken. Voor iedereen die nog van plan is naar Marokko te komen, Skoura is the place to be, heerlijk warm weer (wel muggen) en de camping heet Amridil het is een zeer goede plek!

Read more / Nederlandse versie »

Zijn we in Marokko of op Mars??

Van Imi-n-Ifri, Marokko naar El Kelaa, Marokko
Het heeft de hele nacht geregend, als we wakker worden is de lucht nog altijd grijs en ontdekken we dat een Marokaans raam altijd lekt. En ik had slim genoeg mijn kleren eronder neergelegt. Een goed begin van de dag dus. Voor ons ontbijt krijgen we tosti en Marokaanse crepes, dat gaat er zeker wel in. Vervolgens gaan we mijn koffer verder fatsoeneren. We hadden hem gisteren al in model terug getimmerd maar nu maken we ook nog een extra schroef in de ophanging. Daarna gaan we mijn andere koffer maar eens bekijken want die heeft de hele nacht buiten aan de motor gehangen. Zal hij nu droog zijn? Niet dus, weer een laag water erin. Alle spullen weer eruit en nu rijd ik rond met een vuilniszak in mijn koffer en de spullen erin.

Daarna zijn we eindelijk zo ver om te vertrekken. De lucht is ondertussen blauw geworden dus het ziet er weer vriendelijk uit. We gaan eerst de natuurlijke brug bekijken waar we gisteren langs reden. We parkeren de motor en krijgen te horen van iemand dat we andersom moeten lopen want dat is makkelijker of zoiets dergelijks. Uiteraard volgt de man ons en we zeggen joh hier hebben we geen trek in we willen enkel wat kijken. No money, no money. Ok prima dan volg je ons. Hij leidt ons door de natuurlijke brug heen, een tocht waarbij Sander een natte voet en broek haalt en wij beide onze broek vuil maken. Not difficult not difficult. Jaja voor jou niet misschien maar voor ons op motorschoenen met volledige protectie aan en daarnaast ook nog eens thermokleding is het toch echt een stuk zwaarder.

We klimmen, klauteren, springen en glijden en staan dan onder de tunnel, als je goed kijkt heeft het gat de vorm van het continent Afrika! Maar wat denk je aan de andere kant. 100 Dirham aub. Nou niet dus je kan 10 krijgen en dan is het op sodemieteren. Wat dat betreft zijn de Marokaanse mensen niet echt onze favoriet.

We verlaten Imi-n-Ifri en gaan binnendoor richting de dadelvalei. We willen vandaag tot aan het begin komen. Al snel worden we ingehaald door een groep KTM motoren die duidelijk het off-road pad vandaag gaan opzoeken. Ook al gaan wij dan niet offroad de omgeving is wederom een plaatje.

Besneeuwde bergen, mooie kleuren. De bergen zijn hier bizar je hebt rode, gele, bruine, grijze, zwarte allerlei kleuren.

Onze KTM vrienden komen we vandaag verschillende keren tegen, op een gegeven moment in de middag rijden we over onze, volgende de kaart, gele route en de weg wordt me een partij slecht. Gravel, grind, kuilen, sporen. Met meer geluk dan wijsheid blijf ik overeind. We gaan weer een haarspeldbocht en wie staan daar weer voor ons? De KTM-ers. Ze vragen of we de andere helft van de groep hebben gezien. Dat hebben we een stuk terug maar waar precies is de vraag. Zij staan er al een tijdje te wachten want 1 motor is stuk. De andere groep is vertraagd omdat helaas iemand zijn enkel gebroken heeft toen hij van een afgrond van 3 meter af reed. We praten wat met de mannen. Het is een Oostenrijkse reis organisatie die 20 motoren naar Marokko hebben gebracht en daar een off-road rit aan het doen zijn. Hun doel voor de dag is ook de dadelvalei. Mochten we in hetzelfde dorp eindigen dan zijn we welkom om langs te komen dan kunnen we meteen navigatie kaarten kopieren.

Wij gaan weer eens verder, bij de eerste beste bocht die erna komt met maar een klein beetje kiezel ga ik dan toch onderuit. Op een zeer knullige manier. Het is een bocht die ik makkelijk kan maken, maar ik ben gewoon zo verrast door het feit dat er opeens weer kiezel ligt dat ik eigenlijk recht door rijd en zo heel langzaam mijn motor de dikke keien op stuur en tja eenmaal aangekomen op die keien, dan rest me nog maar 1 ding. Omvallen dus maar. Deze keer gelukkig wel zonder schade. Sander mag mijn motor weer eens overeind zetten en daar gaan we weer.

Als we de bergen uitkomen worden we opeens overvallen door een complete vlakte en op die vlakte staat er zomaar opeens een zandberg. Het lijkt alsof een reus met een emmertje zand heeft zitten spelen en gedacht heeft hier een emmertje zand. Sander wil een foto maken en rijd daarbij, onbedoelt, een kiezelbak in. Ook hij gaat bijna onderuit maar hij weet zijn motor recht te houden. Ik blijf maar even op het asfalt staan er komt hier toch geen kip. De temperatuur loopt ondertussen ook flink op en we komen op een weg, kaarsrecht met links en rechts niets. Tot je bij een dorpje komt dan staan er 3 huizen en dan weer niets. Wie woont hier? Wat doe je dan de hele dag?

Vlak voor de dadelvalei vinden we een camping en zetten we onze tent op. Dat gaat niet soepel, onze nieuwe tent bevalt toch niet heel goed. We zijn steeds ruim een uur verder voor de tent enigszins staat. En dan is het dus al donker en moet je nog beginnen met eten maken. Dit moet anders, eerder stoppen of onze andere tent laten opsturen??

Read more / Nederlandse versie »

We go offroad!! Not for long...

Van Bin-el-Ouidane, Marokko naar Imi-n-Ifri, Marokko
Het internetten gisteren is niet gelukt, de modem of computer of wat het ook was van de broer van Hassan deed het niet meer. Jammer maar geen probleem we vinden nog wel een keertje internet.

Vandaag vertrekken we dan eindelijk. De rekening van ons verblijf is iets hoger dan we verwachten maar we weten de schade toch nog een beetje in te perken. Wel jammer dat ze je van alles aanbieden geen woord zeggen over de kosten maar dan wel opeens 200 dirham meer willen hebben als dat je afgesproken hebt.

We rijden richting Imilchil, vandaag wordt een zware dag met veel offroad en omdat we de route proberen te volgen die is uitgezet ooit door een reisorganisatie weten we ook meteen dat het de zwaarste offroad route wordt van de komende dagen. Het eerste 1/3 deel is goed te doen en daarna wordt het ploeteren. Vol goede moed rijden we richting Imilchil, vandaag heb ik zelfs de GoPro op mijn helm staan al weet ik nog niet zo goed hoe ik op offroad paden een foto moet gaan nemen.

Ik denk dat we ongeveer 25 km offroad en slechte weg hebben afgelegd als we op grind / kiezels stuiten. Grind is niet fijn, dat springt weg onder je banden, je motor zwabbert en het is gewoon onwijs irritant dat iemand het noodzakelijk acht op een best goed berg pad opeens een meter of 20 grind neer te strooien. Ik kom tot drie kwart en dan val ik toch om.

Je zou zeggen dat ik de goede kant op val, de aarde kant is een soort klei achtige substantie. Ik land dan ook heerlijk zacht maar zit wel totaal onder de troep geplakt. Mijn motor is er nog erger aan toe een volledig bruine zijkant. Maar het ergste van alles, de koffer is ook stuk, zoals onze koffers bij bijna iedere valpartij doen. We zetten de handkappen weer in positie en maken de koffer zo goed en kwaad als het kan weer een beetje normaal dicht. Waterdicht is hij nu zeker niet meer.

We rijden nog een stukje verder en dan heb ik er weer eens even genoeg van. De zoveelste pauze volgt en als we op de kaart kijken zien we dat we nog niet eens aan het zware gedeelte begonnen zijn. Dit gaat niet werken dus dan is er maar 1 oplossing en dat is omkeren.

Dat doen we na onze lunchpauze dan ook maar. Weer terug door de grindbak, deze keer loop ik en rijdt Sander mijn motor er door heen, ik ben namelijk net bij een korter stuk grind ook al weer onderuit gegaan. Voor de symmetrie ben ik deze keer op de andere koffer gestuiterd. Gelukkig met minder gevolgen voor de koffer.

We besluiten het offroad pad naar La Catedrale te pakken, volgens de wegenkaart een groene route die je wel met een 4WD moet doen. Hij begint mooi, lekker goed aangereden stenen en een brede weg. Maar dan komen we bij kruising 1 die niet op de kaart staat. Dat is makkelijk want het is niet echt een kruising je kunt alleen kiezen voor de rivier in rijden of eromheen. Er om heen dan maar al betekent dat in plaats van een rivier een modder partij. Kruising 2 we kiezen een pad, de breedste maar die eindigt ook in de rivier. Weer omkeren dan maar en een schuiner smaller pad op, weer een kruising we kiezen links omhoog maar dat wijkt na een tijdje steeds meer af van wat Garmin zegt waar de weg ligt. Dan maar weer terug de andere kant op, en ja hoor dat eindigt wederom in de rivier. We zijn er klaar mee, op nog geen km weg 4 kruisingen zonder bordjes steeds omkeren (waar ik een broertje dood aan heb) en geen idee hoe lang dit nog zo doorgaat. We besluiten helemaal terug te gaan naar Bin-el-Ouidane om daar de andere kant op te gaan en via het asfalt ook maar niet naar Imilchil te gaan. Dat is veel te ver om.

We eindigen uiteindelijk net voor bij Dermate in Imi-n-Ifri een klein plaatsje waar volgens de lonely planet een goedkoop hotel zit. Dat goedkope hotel vinden we niet, wel een iets duurdere maar omdat we ondertussen, schrik niet, al een dag of 5 niet gedouched hebben doen we het toch maar. De douches zien er namelijk super uit. Uiteindelijk sluiten we nog een goede deal voor een kamer met eten erbij. Hopelijk is morgen de rekening een keer wel conform afspraak en verwachting. Het hotel heeft trouwens ook WiFi, iets waarvan we dankbaar gebruik maken!

Read more / Nederlandse versie »

En nog een Bin-el-Ouidane dagje

En nog een dagje in Bin-el-Ouidane
Sander voelt zich vandaag veel beter dan gisteren. Toch blijven we nog een dagje hier omdat we beide wel nog aan de diarree zitten. Ik ga daarom maar eens aan Hassan (de huisbaas) vragen of hij weet waar wij een goedje tegen de diarree kunnen krijgen (ik weet dat ze hier iets met kruiden maken wat onwijs stinkt maar zeer goed helpt). Uiteraard weet Hassan dat, geen probleem. Eerst krijgen we komijn in poeder vorm en dat moeten we wegwerken met water, dat schijnt ervoor te zorgen dat je het water beter opneemt in je lichaam dus vooral tegen uitdroging. Daarna maakt hij iets met kruiden en inderdaad het stinkt en het is een wit achtig goedje wat na 10 minuten steeds groener wordt. Na 10 minuten moeten we het opdrinken. Ik vind het erg smerig en krijg de neiging ervan over te geven (OK das niet diarree das waar) gelukkig gebeurd dat niet, Sander vind het iets minder vies maar krijgt er vooral een droge mond van. Nu maar afwachten of het goedje ook daadwerkelijk gaat helpen.

We gaan na het ontbijt eerst een stukje lopen, gisteravond heeft het zeer hard geregend en nu is het camping terrein 1 grote klei / modder massa geworden. Als we bij de straat aankomen zijn onze zolen 3 cm dikker geworden. We lopen weer een stukje berg op en genieten van het nog altijd mooie uitzicht met bergen waar nu een paar wolkjes mooi tegen aangeplakt zitten.

We zien hetzelfde off-road pad wat we twee dagen geleden ook zagen en nu vraag ik eens iemand of dat off-road pad naar Imilchil gaat. De beste man zegt dat het pad met motor wel goed te doen is maar voor Imilchil wijst hij ons een andere weg, de best begaanbare. Dat die er ook was wisten we wel maar een beetje gravel zijn we ondertussen ook wel aan toe. Waar het pad naar toe leid daar ben ik niet achtergekomen.

Terug 'thuis' gaan we maar weer eens even wat spelletjes doen, je kunt per slot niet de hele dag lopen. We geven de honden die hier lopen nog wat aandacht en dat resulteert erin dat 1tje niet meer bij ons weg te krijgen is en op onze dobbelsteen tafel steeds wil klimmen. Ik ben een beetje bang dat hij denkt dat dobbelstenen eetbaar zijn dus uiteindelijk negeren we hem en na een paar minuten gaat hij dan toch maar weg.

Na de lunch gaan we weer lopen, deze keer naar Soq terug waar ik gisteren naar de markt was. Vandaag is er alleen geen markt en zijn er maar een paar winkeltjes open. Dat is wel genoeg want we vinden wel weer een grote waterfles en met 5 liter water in onze armen lopen we dus weer de 3 km terug naar de camping. Het is de hele dag al schitterend weer maar het waait wel en daardoor, ondanks het feit dat we ons ingesmeerd hebben, verbranden we toch een beetje.

Als we terug zijn doen we nog maar eens een spelletje, deze keer weer eens rummicub en zo vliegt de dag toch snel voorbij. Zometeen moeten we wel nog eten maken, rijst met groente want helaas, voor Sander heeft het goedje niet 100% gewerkt en hij durft vlees nog niet aan. Daarna gaan we langs bij een van de 4 broers van Hassan, hij heeft ons vanmiddag uitgenodigd vanavond langs te komen voor een kopje thee en zodat we op het internet kunnen want hij heeft wel internet. Wat voor soort internet moeten we nog ontdekken maar dat zien we vanavond. Daarna gaan we maar weer een keer onze spullen inpakken want wederom zijn we van plan morgen verder te gaan.

Read more / Nederlandse versie »

Een fotoloos dagje

Een ziek-zijn-dagje in Bin-el-Ouidane
Vandaag is het Sander zijn beurt, hij wordt wakker en komt zijn bed niet uit en dat blijft in grote lijnen de rest van de dag zo. Ik mag dus mezelf vermaken. In de ochtend ga ik met de man van het huis naar de supermarkt. Tenminste dat dacht ik. We gaan lopen en omdat het niet heel warm is ga ik in motorkleding en slippers (en vergeet ik, handig als ik ben, de camera). Mijn andere kleding zit trouwens ook ingepakt want we waren in de veronderstelling vandaag te vertrekken. We lopen naar de hoofdweg en door een paar tunnels naar het dorpje Soq, haarspeldbochten kun je afkorten door als een berggeitje tegen de berg op te klimmen en tegen de tijd dat ik boven ben zweet ik me dus een ongeluk in mijn motorkleding en thermo onderkleding. Maar goed het is een welkome afwisseling van op de WC zitten dus ik klaag niet. Aangekomen in het plaatsje blijkt dat we niet naar de supermarkt gaan maar naar de markt. Overal staan ezels geparkeerd en op een pleintje zitten mensen hun spullen te verkopen. Alsof een supermarkt voor ons niet al uitdagend genoeg is. Maar goed ik loop een rondje op de markt en achteraf gezien is de markt zo slecht niet, de enige plek waar ik echt wordt afgezet is bij het enige supermarkt achtige ding wat er was om water te kopen. Verder lukt het me om wat groente, fruit en kip te kopen en van het meeste versta ik zelfs ook nog wat ik moet betalen (ze praten Frans tegen me niet Arabisch maar ook van Frans heb ik zeer weinig kaas gegeten). Terug gaan we met de pick-up truck dat lijkt een soort van taxi systeem te zijn. Er staan er meerdere en je neemt een pick up met meerdere mensen die aan dezelfde straat moeten zijn en voor de deur wordt je afgezet. Een prima systeem alleen jammer dat de chauffeur zijn ruitenwisser sproeier gebruikt. Wij worden dus ook besproeit.

Rond lunchtijd ben ik weer terug en Sander ligt dan nog altijd in bed. De middag besteed ik afwisselend door wat te computeren en spelletjes met Sander te doen. En Sander besteed de middag met in bed liggen en enkel voor wat rummicubben het bed uit te komen. Het avond eten maken we wel samen, met behulp van een deel van mijn aangekochte groente en de kip maken we maar even een makkelijke en 'save' maaltijd, tenminste dat hopen we dan.

Tegen avondeten tijd begint het ook te regenen, met bakken komt het uit de hemel zetten en ook het huis binnen zetten, we hopen dat we het hier binnen niet al te nat krijgen en dat morgen de grond nog bereidbaar is want als Sander zich beter voelt willen we toch echt een keer hier vertrekken hoe vriendelijk de man en zijn familie ook is zo komen we natuurlijk nooit in Zuid-Afrika!

Read more / Nederlandse versie »

Een Marokaans badje

Een scheitdagje in Bin-el-Ouidane
Ik wordt wakker en mijn darmen zijn van slag. Sander besluit wijselijk dat het een goede dag is om hier nog maar even te blijven, de WC is naast de deur. Er staan nog 7 nieuwe rollen WC papier op ons te wachten en dan kunnen we ook meteen onze kleren wassen, extra handig gezien het feit ik de WC vanochtend net niet haalde..... We krijgen een ontbijtje van de man en hij heeft ook wel door dat ik me niet geheel top voel en vraagt of we in de hamam willen. Hij blijkt zijn eigen badhuisje te hebben. Nou daar hebben we wel zin in dus hij gaat hem aanmaken, dat duurt wel een paar uur voor het huisje heet is.

In de tussentijd was ik onze kleren, dat is sowieso geen overbodige luxe want sinds we vertrokken zijn lopen we rond in onze ice breaker thermo kleding en eerlijk is eerlijk de kleren beginnen een beetje te stinken. Sander verdiept zich in mijn motor, hoe het kan zijn dat hij zo verrot schakeld. We geven de schuld maar aan de koppelingskabel spanning en het feit dat we er een reserve kabel naast hebben gemaakt wat eigenlijk net niet past. De reserve kabel ligt nu onder het zadel en de spanning is bijgesteld. We zullen morgen wel zien of dat de oplossing biedt. Er hangt hier wel een aparte sfeer als je buiten je kleren staat te wassen in een tobbe met wasbord, de man aan het sleutelen is en er kippen, hanen, kalkoenen, honden en katten langs je heen lopen. Opeens komt er ook een ezel aangerend die maar rakelings langs mijn schone was rent. De schaapjes staan lekker te mekkeren in hun hokje en op het erfje is het een komen en gaan van kinderen (de man van het huisje heeft er 5 waarvan de laatste 2 een tweeling is).

Nu onze huishoudelijke klussen er weer op zitten gaan we een stukje lopen, niet te ver want de WC moet binnen een paar minuten te halen zijn. We lopen een beetje heuvel op en genieten van het uitzicht, het was gister donker toen we aankwamen dus we hadden het meer nog niet gezien. De man met zijn gezin mogen misschien niet al te rijk zijn hun huisje heeft een fantastische ligging.

We krijgen voor onze lunch weer een brood van de eigenaar van het huisje met wederom hun heerlijke mierzoete munt thee (normaal vind ik thee niet lekker maar deze is heerlijk bovendien zeggen mijn darmen en maag nee tegen koffie) daarna is onze hamam klaar. Eerst even kijken hoe dat in zijn werk gaat.

Het blijkt dat we er met zijn tweeen in kunnen. Er staan twee kleine krukjes en verder 2 emmers koud water en een gat in de grond waar een metalen emmer in vast zit. In die emmer zit heet water want via de buitenkant wordt er een vuurtje onder deze metalen emmer gestookt. We moeten heet water uit de metalen emmer scheppen met een klein emmertje en dat vermengen met onze emmers koud water en zo heb je dan water op de juiste temperatuur. En dan is het een kwestie van water gieten maar! Nou dat moet lukken eerst naar boven om zo veel mogelijk kleren uit te doen (en dat is lastig want in Arabische landen is het toch niet netjes bloot over straat te gaan?)

Dan de tuin in en de hamam in. De deur is een stuk bouwzeil (met gaten) wat met stenen op zijn plaats wordt gehouden, de man zegt tegen de kinderen uit de buurt te blijven en wij genieten van een heerlijk badje.

Na ons badje passen we onze planning maar weer aan. Ten eerste omdat ik geen uur zonder WC red en Sander, zoals met veel dingen behalve motorrijden trager als ik, loopt een dag achter op schema en begint vandaag pas met zich steeds minder voelen. Maar de diaree, zegt hij zelf, daar wil hij nog niet aan. We waren van plan terug te rijden naar Beni-Mellal om daar in de supermarkt weer avond eten en water te kopen en nog maar eens te tanken maar we nemen alsnog het aanbod van de man aan om couscous te eten. We gaan dus maar weer wat motor onderhoud verrichten, het olie level moest nog gecontroleerd worden. Wederom blijkt de man ingenieus te zijn (hij had onze waslijn reeds verhoogd met een hark), hij maakt voor ons een ondergrond zo waterpas mogelijk met behulp van een dikke balk. Zijn erf is namelijk overal scheef en bezaaid met keien.

Nu ook deze klus erop zit gaan we maar weer een stukje lopen. Ons doel deze keer is de hoofdweg waar we gisteren van gekomen zijn, eens kijken waar we nu precies vandaan gekomen zijn. We halen de hoofdweg en maken meteen rechtsomeert. De terugweg duurt lang en we hebben ondertussen allebei hetzelfde probleem we moeten beide naar de WC en er is er maar 1. Dat resulteert in de komische afwisseling van wc bezoeken, eerst ik de hoge nood, dan Sander hoge nood dan ik nog een keer en vervolgens gaat ook Sander weer. We jagen de goede man nog door het WC papier heen! We kunnen er niets aan doen en eigenlijk hebben we er zelfs nog de halve dag onwijs veel lol over, wat tegelijk heel irritant is als lachen ook op je darmen werkt.

Tot het avond eten hangen we wat rond bij het huis, we bestuderen de kaart nog eens. Maken de route voor morgen en we plakken een boel kleine gaatjes en kiertjes dicht in mijn koffers, hopelijk zorgt dat ervoor dat ik geen water meer in mijn koffers meezeul.

Om 19:30 krijgen we een portie couscous voorgeschoteld. Ik had gezegd een beetje maar of dat kennen ze niet in Marokko of we hebben last van een definitie verschil want we krijgen een berg! Dat krijgen we nooit op maar we beginnen er dapper aan. Het smaakt voortreffelijk. Ondanks het feit we vanochtend getuige waren van het slachten van een kip (OK ik heb niet echt gekeken) zit er kalf in de couscous en verder wat verschillende groenten. We komen tot de helft van de schotel en dan komt het Sander bijna zijn neus uit. Ik durf niet al teveel te eten uit angst wat mijn maag daar weer op gaat zeggen.

Tja en na het eten, ongeveer een half uurtje gaat het goed en dan is maar weer strootjes trekken wie mag er eerst, dan weer terugrennen voor ons hoofdlampje want er is geen licht in de WC en weer omstebeurt het zoveelste WC bezoek van de dag. Ook voor Sander is er nu echt geen ontkennen meer aan, stront is niet heel veel dikker meer dan pis.

Read more / Nederlandse versie »

Benzinefilter verwijderen heeft effect!

Van Meknes, Marokko naar Bin-el-Ouidane
Jahoor, ze zeggen het al het duurt vast niet lang voor je aan de diaree zit, nou ik ben de gelukkige! Dat mijn darmpjes makkelijker van streek raken als die van Sander wisten we al maar hoe lang zitten we nu in Marokko? 3 hele dagen? Een voordeel van diaree, het is een stuk makkelijker weg te spoelen. Een nadeel is, het is nog lastiger te mikken.

Na dit goede begin van de dag zien we dat het buiten bewolkt is, het zal toch niet weer gaan regenen? We halen brood en water en gaan ontbijten. Vervolgens is het spullen inpakken en vertrekken. Nou ja, dat willen we wel maar iemand heeft zijn auto voor de motor afrit gezet met als doel even geld te kunnen vangen voor het oppassen op onze motoren. Wij zijn echter een x aantal keer naar binnen en naar buiten gelopen en hebben niemand gezien dus we hebben niet heel veel zin om te betalen. Uiteindelijk verdwijnt de man, met 20 dirham van ons in zijn broekzak en hij zegt nog jullie krijgen nog problemen, ja kerel is goed maar jij hebt ook niet goed opgelet op de motoren. We laden alles in en gaan weg, in een stad slapen waar niet zelf een terrein bij zit waar je de motoren kan laten, dat hoeft voor ons even niet meer.

Onderweg wordt het al snel beter weer, ook de omgeving is heel mooi, met hier en daar een watertje en prachtige berg uitzichten.

We willen uittesten of het verwijderen van het benzine filter het gewenste effect heeft. We denken dat te testen door over de hoofdweg naar Azrou te rijden. Alleen dan hoeven we nog niet op reserve. Dan naar de volgende die is iets van 15 km verder. Nog steeds geen reserve dus de volgende. Uiteindelijk zijn we ruim 100 km verder voor we eindelijk naar reserve moeten overschakelen, alleen dat al is voldoende bewijs dat het verwijderen van het extra filter effect heeft. Toch rijden we ook nog iets van 30 km op de reserve tank (met het extra filter stonden we na 10 km alle twee stil) voor we besluiten dat het voldoende bewijs is en we de motoren weer vol gooien. Voor het eerst sinds ons vertrek uit Nederland hebben we 319 km op 1 tank gereden. Dat schept vertrouwen voor de westelijke sahara.

We stoppen voor de lunch langs de kant van de weg, tegenover ons op de berg een herder met zijn schaapjes en wij aan de andere kant. Daar komen we tot de ontdekking dat er water drijft in mijn koffer. Waterdicht is hij dus toch niet helemaal, of dat komt omdat Sander er tegen aan is gereden? We ruimen de koffer uit, drogen de boel zo goed en kwaad als het kan af (gaat niet heel handig met tissues die ondertussen vochtige doekjes zijn geworden), en pakken de boel weer in. We gaan weer verder en genieten van het uitzicht.

Ook vinden we in Beni-Mellal eindelijk een echte supermarkt! We moeten de naam van de keten maar goed onthouden maar dat is niet zo moeilijk, het is Marjane. Ze verkopen er zelfs bier! Wij dus meteen maar weer voor ieder 1 blikje bier meenemen, we moeten deze kans niet laten liggen.

Bij Beni-Mellal moet volgens de Garmin ook een camping liggen, deze kunnen we echter niet vinden. We rijden meteen door naar de volgende camping maar helaas halen we dit niet voor het donker zijn. Als we uiteindelijk maar in een hotel willen gaan zitten vinden we alsnog een camping. Om het camping terrein op te rijden moet je een met keien bezaaid pad omhoog, om de een of andere reden krijg ik mijn motor niet boven, hij blijft maar stil vallen. Sander stapt van zijn motor af om de mijne naar boven te rijden maar loopt tegen hetzelfde euvel aan. Dan maar weer eerst terug omlaag en vanaf daar beginnen. Blijkbaar is er iets mis met mijn koppeling. Nu heb ik vandaag wel gevloekt op mijn koppeling dat ie niet in de versnellingen wil maar stilvallen had ik nog niet gemerkt, moeten we morgen dus ook maar naar kijken. De man van de camping heeft ook de bovenverdieping van zijn huis in de aanbieding en wij gaan dankbaar op het aanbod in. We krijgen zelfs eerst nog een kopje thee en wat brood gastvrijheid op en top. Het huisje is wel nog in de maak. Het keukentje is nog niet af en een douche is er ook nog niet. De wc is er wel maar licht is er dan weer niet. De wc is trouwens weer de ondertussen wel bekende franse toilet, met een kraantje in de muur alleen het emmertje ontbreekt nog. Van een 5l waterfles maken we een emmertje en voila, we kunnen doorspoelen.

We gaan eerst maar al mijn koffers is uitruimen, en ja hoor, het bewijs dat mijn koffers niet lekken omdat Sander er tegen aan is gereden, in de andere staat ook een laagje water. Alles uitruimen dus en open zetten. Hetzelfde geld voor mijn topkoffer want ook die is vochtig van binnen. Hoe het kan dat al mijn koffers nat zijn van binnen en van Sander geen een? Dat blijft waarschijnlijk een raadsel.

We maken spaghetti op de trap van ons huisje en genieten van onze eerste, in lange tijd zelf gekookte maaltijd. Hopelijk worden mijn darmpjes hier ook iets rustiger van. We combineren onze maaltijd wel ook meteen met onze eerste Lariam pil want over 3 weken verwachten we in malaria gebied aan te komen.

Read more / Nederlandse versie »

Meknes

Dagje Meknes, Marokko
We worden 's-ochtends ons bed uit gebrand! Eindelijk een blauwe hemel! We gaan eerst maar eens douchen want bij het onderhandelen heb ik ook 2 hele douchebeurten geregeld. Bij ons boven is er echter enkel koud water. Dan maar op de eerste verdieping douchen, de douche is warm maar de druppels moet je wel opvangen. Na de douche ontbijten we op ons dakterras. Nu klinkt het hotel plots heel luxe maar het is een beetje troosteloze bedoeling. Deuren klemmen, je hebt de keus uit een echte wc pot of een frans toilet, wij kiezen voor het franse toilet want bij de wc pot is de spoelbak stuk en met een emmertje water de pot doorspoelen gaat niet echt handig....

Voor Rogier, het poep verhaal Vandaag moeten we er ook aan geloven, ooit moet je poepen en ooit is er dus geen fatsoenlijke WC voor handen (pas later ontdekken we de Mc Donald's briljant voor WiFi en een fatsoenlijke WC!!!) Omdat de WC niet kan doorspoelen gaan we dus weer voor het franse toilet, maar hoe weet je nu waar je moet mikken? Op goed geluk dan maar, balancerend op je voeten, geen grepen om vast te houden en proberen je broek uit de scheitlinie te houden. Uiteraard is ons goede geluk niet zo gelukkig, beide mikken we naast het gat. Dan zit je erna met het dillema, hoe ga je het in vredesnaam weg krijgen? Tot je beschikking heb je een klein emmertje (ongeveer 3 liter), een soort buiten kraantje, en een ontstopper. Ik heb geluk en met 4 emmertjes is het klusje geklaard, Sander is minder fortuinlijk en kan zijn creatie met behulp van de ontstopper overtuigen door het gat te verdwijnen

Na ons ontbijt gaan we de stad verkennen, we beginnen met de oude stad, Medina genaamd.

Een wirwar van steegjes, na 2 keer afslaan ben je al je volledige orientatie kwijt en op den duur weet je echt niet meer waar je wel en waar je niet geweest bent maar we vermaken ons er prima.

Na het rondje Medina gaan we terug naar het hotel, ten eerste omdat het te warm is, dus we moeten even andere kleren aan doen, ten tweede we willen weer lunchen op ons dakterras. De tijd tot aan de lunch vullen we maar op met de rummicub (jaja hij is mee maar wel enkel de steentjes).

Na de lunch gaan we verder, deze keer de nieuwe stad verkennen en nog een poging ondernemen de supermarkt, die volgens de lonely planet bestaat, te vinden. Eerste halte is het parkje tussen de oude en de nieuwe stad, eerst maar even bankje zitten.

Vervolgens verder op pad. Onze zoektocht mislukt wederom, wel raken we weer eens hopeloos verdwaalt en moet ons navigatie systeem ons terug brengen op een voor ons bekende locatie. Die bekende locatie is wederom het parkje. Er tegenover zit de Mc Donalds en omdat ik toch naar de WC moet besluiten we maar wat drinken te halen. En tot mijn grote vreugde ontdek ik daar een normale WC, met WC papier en een spoelbak! Geniaal, voor onze volgende poepbeurten zoeken we gewoon een Mc Donalds op (niet dat je die hier zo vaak ziet maar goed dat is een volgend probleem).

We blijven in het parkje rondhangen tot het etenstijd is en gaan daarna terug naar het top restaurantje van gisteren. Deze keer nemen we shoarma schotel, die werd niet geroemd door de lonely planet en we moeten dan ook toegeven dat de tajine beter was. Na ons diner gaan we weer terug naar het hotel, ondertussen is het afgekoeld dus is het doorlopen geblazen zonder jas en ik op slippers. Koud komen we aan in het hotel, waar geen verwarming is en het dus ook koud is. Nog even computeren en dan maar naar bed om op te warmen.

Read more / Nederlandse versie »