Unfortunately, for our RTW trip, we have to say good-bye to the motorbikes on which we traveled to the Nordkapp in 2011.
Van Munchen, Duitsland naar Milheeze, Nederland
Tijd om een verhaaltje te schrijven over de terugreis. We hebben nog een dag in Munchen gezeten om te wachten tot 16 uur zodat we naar Ernst Teichmann konden gaan. In de ochtend haalt Sander de vier nieuwe motorbanden op. Die leggen we in de voortent en dan gaan we weer zitten wachten. Rond een uur of 14 vertrekken we alvast, we gaan naar Helm & more om mijn nieuwe vizier en helm mechanisme op te halen, het verschil is te groot, ik heb niet eens meer door dat mijn vizier omlaag staat zo kraakhelder is het beeld. Daarna rijden we naar de lidl, het is warm en we willen een ijsje. Tot nu toe zagen we overal bij de lidl losse ijsjes liggen dus die wil ik nu gaan halen, ik loop de winkel in terwijl Sander bij de motor blijft omdat we midden in de stad staan. Blijkt dat ze geen losse ijsjes hebben. Wat nu? Ik kies maar de kleinste doos met ijsjes, 4 magnums. Voor de deur van de lidl eten we de eerste twee op, dan rijden we de 4 km die ons nog resten naar Ernst Teichmann en daar eten we de volgende 2 op, we kunnen geen magnum meer zien!
Ernst kijkt naar onze bobine en zegt ook, oh shit. Ze beginnen te peuteren en te peuteren. Uiteindelijk lukt het hem het koperen deel dat op de draad had moeten blijven zitten eruit te krijgen. Ze meten de bobine door en concluderen dat die het nog doet. Dan nu het dillema, nieuwe koperen hulsjes hebben ze niet, een stekker voor Sander zijn bobine ook niet. Maar Ernst heeft een idee. Hij belt een collega, de enige plek in Munchen die hij kan bedenken die misschien die koperen hulsjes heeft. En ja hoor, de collega heeft ze. Hij stuurt ons op pad en wenst ons succes.
We doorkruisen heel Munchen, uiteraard zit deze man aan de andere kant van de stad. Als we aankomen bij zijn huis staat hij al te wachten. Eigenlijk heeft hij vakantie en is de garage gesloten maar kom maar mee. We steken de straat over en gaan zijn garage in, hier staat het vol met tweekleppers en nog veel meer (tweede hands) tweeklepper onderdelen. De man fabriceert het hulsje eraan en kijkt of die past, het past in de bobine, hij wil hem eruit trekken maar ook nu gaat dat niet meer, dan maar niet zegt de man, je komt zo thuis maar ik zal ze er maar niet meer uithalen. Dat hadden wij ook al bedacht. Hij heeft ook nog een stekker voor Sander zijn bobine zodat we die in het vervolg ook op mijn motor kunnen aansluiten.
Terug op de camping monteren we de bobine weer op mijn motor en controleren of hij start. Met een opgelucht hart gaan we naar de Wienerwald voor een halve haan met friet, het is tenslotte de laatste dag in Munchen.
Op vrijdag rijden we naar het Touratech travel event, ik met 4 banden achterop en Sander met mijn duffelbag. Het extra gewicht wat we meezeulen op de motor voelen we wel degelijk, vooral ik heb last van een erg zwabberend voorwiel. De vele omleidingen die we vandaag op ons pad krijgen maken Sander zijn humeur er niet beter op op ten duur wordt het zo erg dat hij zodra hij een bord omleiding ziet al vloekt en de aangewezen kant op rijdt zonder te kijken wat nu is afgezet.
Twee jaar terug zijn we ook al eens op het Touratech event geweest, toen als vrijwilligers om te helpen bij de GS challenge. Dit jaar is er geen GS challenge (jammer anders hadden we ons ingeschreven) maar er zijn zat andere dingen te doen. We zetten onze tent op het tweede veld en gaan eerst een tentjes en motoren kijken. Het eerste veld staat al aardig vol dus er is genoeg te zien. Op het event treffen we Bart, een vriend van ons die bij Touratech in Duitsland werkt. We drinken samen een biertje en praten gezellig bij.
Zaterdag blijven we de hele dag op het event, we lopen door de shop, bekijken motoren, nog meer tentjes en ga naar de presentatie van Horizons Unlimited. Terwijl Sander naar een workshop fotografie gaat klets ik met een stel dat net terug is van 2 jaar reizen van Duitsland naar Australie. Ze hadden genoeg geld om door te gaan met reizen maar het ontbrak ze aan reislust, dus besloten ze naar Duitsland terug te gaan. Klinkt bekend toch?
Zondag besluiten we door te gaan, we hebben het event wel gezien, we rijden naar Waldgeist om daar te gaan eten, deze keer ga ik voor 250g schnitzel Sander probeert nog eens een 500g op te krijgen. Sander slaagt wonderwel in deze poging terwijl ik jammerlijk moet toegeven dat ook 250g te veel is. Met bom volle magen rijden we een stukje verder tot we een leuke camping vinden langs de rhein. Hier zetten we ons tentje neer op het verder lege tentenveldje, caravans zijn er genoeg maar 0 tentjes. Een warme douche later strijken we neer in de tent om nog even een biertje te drinken. Morgen gaan we naar Nederland en zijn we 'thuis'.
Maandag pakken we voor het laatst onze tent in, we stoppen nog even bij de Real om boodschappen te doen en dan zetten we koers richting de Nederlandse grens. We worden verwelkomt door grijze wolken en stoppen zelfs om onze regenkleding aan te trekken. Zo rijden we Venlo door naar Milheeze, zal Erik plek hebben op zijn minicamping? We staan al een paar minuten op het binnenplein van de Wilhelmushoeve als Erik naar buiten komt lopen en verrast stil blijft staan. Kamperen mogen we niet, we moeten in de boerderij slapen. We krijgen een kamer en installeren ons, de motoren gaan de schuur in.
Uiteindelijk blijven we 3 dagen in Milheeze, we wisselen de banden bij Motorcare Brabant in Gemert en zoeken onze spullen uit. Daarna rijden we naar Leiden om een nachtje daar te kamperen. We willen op bezoek gaan bij de broer van Sander die sinds kort voor de tweede keer vader is geworden. Helaas wordt Thijs, hun oudste, de avond voor ons bezoek ziek en zijn ze dus druk bezig met Thijs en Casper. We stellen ons bezoek uit en vertrekken ieder een andere kant op. Sander gaat naar zijn ouders en ik naar de mijne.
Na een kleine week bij onze ouders vertrek ik naar Heemstede om ook bij Sander en zijn ouders te gaan logeren, onderweg rijdt ik langs Bol.com om te gaan solliciteren. Ook is het me gelukt woonruimte te krijgen via Camelot in Nieuwersluis. Daar hebben we voor onze reis ook gewoond. Sander helpt met verhuizen, wat hij nu gaat doen in Nederland is nog een vraagteken, opties zijn er genoeg maar wat eerst?
Dag 2,
Munchen, Duitsland
Voor het eerst in lange tijd gaat er weer eens een wekker af in onze tent. De garage gaat namelijk om 7:30 open en aangezien het hier erg warm wordt willen we er zo vroeg mogelijk heen. Om 8 uur staan we dan ook bij de BMW. Helaas mogen we de oliewissel niet zelf doen, voornamelijk omdat het niet buiten mag. Duitsland is wat dat betreft erg strikt. Onze motoren worden dus 1 voor 1 naar binnen gereden en daar doet iemand van de garage de olieaftappen, een nieuwe oliefilter monteren en weer olie vullen. Daarna even warm laten draaien, nog eens de olie controleren en klaar zijn we. Als mijn motor 10 minuten warm gedraaid heeft is mijn oliekoeler echter nog ijskoud, na 15 minuten hetzelfde. Uiteindelijk geven ze het maar op, 2 opties, of mijn oliekoeler is stuk (verstopt) of mijn motor wordt gewoon niet snel warm. We moeten er maar mee gaan rijden en dan in de gaten houden of de koeler werkt. Bij Sander zijn motor breekt de kabel van de olietemperatuurmeter af, geen probleem, meneer BMW repareert meteen de kabel even en dan doet de thermometer het weer. Daarnaast blijkt ook een andere schakelsensor te lekken dus die wordt ook meteen vervangen. De uiteindelijke schade bedraagt over de 200 euro voor een oliewissel die qua werk niets voorsteld best even slikken maar ja in Duitsland is de olie ook duur (in Turkije betaal je voor een liter olie iets van 3 euro, hier het 4 voudige).
We hebben bij de BMW ook meteen gevraagd waar je hier ergens je motor kunt wassen, we zijn namelijk al een tijdje op zoek naar een hogedrukreiniger om ze te wassen maar in Munchen vinden we enkel wasstraten voor auto's. Iemand bij de BMW geeft ons een adres, we rijden er heen als we klaar zijn bij de BMW maar ook hier enkel een wasstraat. De vrouw verwijst me naar de naastgelegen wasstraat, en daar vinden we eindelijk de boxen met hogedrukreinigers. We gooien er een muntje in voor de motorreiniger, daarna met shampoo wassen en tot slot de motor afspoelen. Daarna zetten we hem in de zon te drogen want op een zeiknatte motor stappen daar hebben we geen zin in. Gelukkig schijnt de zon weer volop en is het tegen de 30 graden, nog geen 5 minuten later is de motor dus grotendeels droog en kunnen we weer terug naar de camping.
Op de camping begint Sander na de lunch aan mijn motor. De luchtfilter is zo vervangen, daarna gaat hij beginnen aan de nieuwe bougiedoppen. De mijne zijn namelijk helemaal uitgehard. Hij wil de kabels los halen van de bobine om te kijken welke de langste is. Dat los halen heeft hij al eens geprobeerd in Georgie toen mijn motor op 1 cilinder liep maar dat is toen niet gelukt. Hij trekt aan de kabel maar de stekker komt niet los. Hij trekt harder maar de stekker zit muurvast. Nog een laatste ruk en daar staat hij dan..... kabel afgebroken.... de stekker zit er nog in. Nu hebben we dus een probleem. Eerst maar de hele bobine demonteren, en met het hele apparaat even rustig in de tent gaan zitten bezinnen hoe we de stekker eruit gaan krijgen. Na veel gevloek, getier en gezwoeg moeten we ons gewonnen geven, de stekker gaat er niet uit. Ik besluit Ernst Teichmann te bellen, de electronica man voor motoren waar we gister ons anker gewisseld hebben. Het antwoordapparaat vertelt me dat de zaak op woensdag gesloten is. Dan maar naar de BMW misschien weten hun een oplossing of hebben ze een stekker voor de reserve bobine van Sander zijn motor (die heeft helaas een andere aansluiting dan de mijne). We stappen voor het eerst samen op Sander zijn BMW en gaan naar de garage. Daar snijden ze een stuk uit de dop van de bobine maar ook dan krijgen ze de stekker er niet uit, ze plakken het stuk weer terug en nu hebben we dus ook een kapot gesneden bobine. Stekkertjes voor die van Sander hebben ze niet. Ook zij zeggen ga naar Teichmann, er zit dus niets anders op dan tot morgen 16 uur te wachten voor we weten of we een oplossing kunnen vinden zonder kabels knippen. Onze noodoplossing is namelijk de stekker van Sander zijn tweede bobine (die gebruikt hij nu niet omdat hij geen dubbele ontsteking meer heeft) af te knippen en die op mijn kabels weer eraan te maken, dan kunnen we Sanders bobine op mijn motor monteren en de reserve kabels die we daarvoor bij hebben, maar knippen in de bekabeling heeft uiteraard niet onze voorkeur.
Ondertussen heeft ook de bandenzaak gebeld dat onze banden binnen zijn, ik spreek af dat we morgen langskomen met motor en 1 wiel en dat we dan nog eens op en neer moeten rijden. Terug op de camping doet Sander nog wat andere dingen aan de motoren, hij monteert zijn nieuwe knipperlicht paaltje (die en de spiegel waren al binnen bij de BMW), ontdekt wat er mis is met zijn achterlicht en doet alvast de kleppen stellen op mijn motor. Zijn motor halen we even niet uit elkaar zodat we niet ons geluk tarten en zometeen met 2 kapotte motoren zitten.
Terwijl Sander aan de motoren werkt begin ik de brander weer eens helemaal uit elkaar te schroeven en grondig schoon te maken. Als de brander weer in elkaar zit steken we hem aan en kijken of hij nu weer goed brand. Hij lijkt het weer iets beter te doen maar nog altijd is het niet optimaal. We halen de oude pomp er eens bij en ontdekken dan dat de vervangende pomp die we gekocht hebben korter is. Is dat dan het probleem? Kun je zo niet goed druk opbouwen? We wisselen de pomp en proberen het weer. Nu brand de brander weer als een trein. We hopen maar dat het zo blijft.
's-avonds halen we bij het tankstation nog even een nieuwe lamp voor Sanders achterlicht, vreemd want in Nederland hebben we die dus ook al vervangen. Naast het feit dat het lampje stuk was ontdekken we ook dat corrosie ervoor zorgt dat het lampje niet goed contact maakt. We poetsen de aansluiting op en dan heeft Sander weer licht.
Vanwege alle tegenslagen en omdat Sander zich al tijden niet goed in zijn vel voelt besluiten we wel dat dit het einde van onze reis wordt. De verhouding plezier en tegenslag is gewoon niet goed. Onze nieuwe bandjes zullen we dan ook niet laten monteren op de velg maar gewoon meenemen naar Nederland, dan kunnen we onze oude banden eerst helemaal op rijden. In Nederland weten we al een goed adres om banden te laten wisselen. We zetten dus het achterwiel weer terug in mijn motor en strijken dan met ons biertje neer in de voortent.
Dag 1,
Munchen, Duitsland
Vandaag wordt weer eens een regeldagje. We staan op tijd op en beginnen bij Lauch & Maas, een outdoorzaak die we erg leuk vinden. We gaan daar eens kijken of hun weten wat er mis is met onze brander, als ze dat niet weten wat onze opties zijn voor een nieuwe brander en we gaan ook kijken naar een stoel. Sander heeft namelijk nu al een paar weken last van zijn rug. Misschien dat hij het op de grond zitten niet goed meer trekt.
Na Lauch & Maas gaan we verschillende banden zaken langs. De eerste is dicht ook al staat op internet dat hij om 8 uur open is, de tweede doet niet aan motorbanden maar hij verwijst ons naar nummer 3. Bij Euromaster kunnen we de banden bestellen, duurt echter wel 1 tot 2 dagen. We krijgen een prijsopgaaf mee en gaan eerst even langs de BMW, misschien hebben die wel Heidenau K60 Scout op voorraad.
De BMW blijkt geen enduro banden op voorraad te hebben en ook hebben ze verder van onze andere wensen (oliefilter, luchtfilter, bougies, bougiedoppen, knipperlicht, spiegel) weinig op voorraad. We besluiten de banden dan maar bij de Euromaster te bestellen en rijden dan door naar de Louis om te kijken of die wel meer op voorraad hebben. Dat heeft de Louis, oliefilters, luchtfilters, bougies, bougiedoppen (de mijne zijn helemaal uitgedroogd) dat is geen probleem, enkel remblokken hebben ze niet op voorraad en na wat rondbellen weten we dat ze die ook in het andere filiaal in Munchen en in Passing niet hebben. Dan maar weer terug naar de BMW want een passende spiegel had de Louis ook niet, bij de BMW bestellen we de spiegel en het knipperlicht en ze gaan voor ons een zoektocht houden naar gesinterde remblokken.
Even snel lunchen en dan gaat onze rit door Munchen weer verder we gaan langs een hobby winkel om te kijken of we daar een vetpomp kunnen kopen. De man geeft aan dat het met het merk Robbe niet zo goed gaat dus dat bestellen een hopeloze bezigheid is en omdat hij nog nooit een vetpomp heeft gebruikt heeft hij ze niet in de winkel.
Een blik op de Garmin verteld ons dat het nu handig is om naar Touratech te rijden, daar kopen we een nieuw slotje voor Sanders zadel. Die wordt meteen door de man in de winkel gemonteerd, Sander kan nu weer op een motor rijden waarvan het zadel vast ligt. Door naar Ernst Teichmann, zijn naam en adres hebben we van de BMW gekregen als een adres waar ze je anker opnieuw kunnen opdraaien. Helaas blijkt de “winkel” enkel van 16 tot 20 open, we moeten nog 45 minuten wachten. Die tijd vullen we op met naar de Helm and More te gaan om daar een nieuw vizier en mechanic voor mijn helm te bestellen, morgen kunnen we die ophalen en heb ik een vizier wat niet meer dicht klapt wanneer het hem uitkomt.
We rijden weer terug naar Ernst Teichmann, daar mogen we ons oude anker inleveren en dan krijg je (voor 125 euro dat dan weer wel) een opnieuw gewikkeld anker met extra heavy duty koper terug. De zaak van de man is een grote chaos, hij doet enkel nog maar in electrische onderdelen van motoren en die zie je dan ook overal verspreid liggen. Hij heeft wel verstand van zaken, zodra wij met ons anker aankomen weet hij het al, ahh BMW, later verteld hij dat er nog 1 andere motor is die een bosch dynamo kan hebben waar ook dit anker in zit maar de kans dat we BMW hadden was veel groter (plus het feit hij gezien had dat er langs de weg 2 BMW's stonden).
Als laatste rijden we naar de Globetrotter, we parkeren de motoren weer voor de deur. Sander begint met bergschoenen passen, misschien dat dat iets is om mee door te reizen? Zijn Daytona's vallen helaas al volledig uit elkaar. We hopen nog iets te kunnen regelen met Daytona (omwisselen van de laarzen) maar als dat niet gaat moeten we alvast zoeken naar alternatieven. Na een bedroevende etenspauze (een currywurz die al veel te lang in de warmhoudbak ligt zonder friet want die zijn al helemaal niet meer te eten en daarna bij de burgerking kunnen we geen ijs krijgen), gaan we de andere afdelingen van de Globetrotter langs. Sander is niet overtuigd van een stoel, de Helinox vind hij te wankel, overige stoelen hebben een te grote pakmaat en een krukje daarvan vraag ik me weer af of dat wel zin heeft voor zijn rug. Bij de branders treffen we iemand die er veel verstand van heeft, hij bekijkt onze Coleman en constateert dat er benzine bij de pomp is gekomen, dat mag al niet, hij vind nog een onderdeel wat los zit en draait die ook meteen aan, hij maakt de pomp goed schoon zet onze Coleman weer in elkaar en dan gaan we naar buiten om te testen. De brander is nog niet goed maar wel weer een stukje beter. Hij stelt voor dat we andere benzine erin gooien om dat nog uit te sluiten en dat we de brander met scotchbride schoonmaken. Doet hij dan nog raar dan moeten we terugkomen.
Als we de zaak weer binnenlopen wordt omgeroepen dat het 20 uur is en dat de winkel gaat sluiten. Wij stappen dus weer op de motor en rijden terug naar de camping. Het was een zeer lange vermoeiende en warme dag maar dat het anker al gewisseld is is toch wel fijn. Hopelijk zijn de overige spullen ook snel binnen en kunnen we weer verder.
Van Lace, Italie naar
Munchen, Duitsland
Omdat Fred aangeeft altijd tussen 8 en 9 te vertrekken is vandaag ook Sander vroeg uit de veren. Om 6:30 beginnen we met alles inpakken. Als Fred om 7 uur naar de receptie loopt blijkt die pas om 9 uur open te gaan. Daar sta je dan met een half ingepakte tent. We gaan door met inpakken en om 8 uur is alles opgeruimd. Ik ga vast broodjes halen van het ontbijt en vraag het nog eens bij de shop. Die zeggen dat de receptie wel om 8 uur open gaat. Met deze mededeling loop ik weer omlaag en ontbijten we eerst nog even met zijn allen. Daarna betalen we de camping en rijden we gezamenlijk naar het naastgelegen tankstation. Zowel Fred als ik moeten namelijk nog tanken.
Met genoeg benzine om Oostenrijk te halen is het moment van afscheid nemen daar.
We nemen weer een bergpas de grens over. Nog een keer slingeren, nog een keer sneeuw. En dat terwijl we enkel in onze protectievesten rijden!
De camping is nu trouwens een stuk levendiger. Er zijn veel meer gasten, het winkeltje en de kroeg zijn nu open en waarschijnlijk ook meer dan 1 toiletgebouw. Het campingseizoen is hier duidelijk begonnen. Wij hebben ons tentje onder een stel bomen neer kunnen zetten aan de achterkant van de camping. Na een zoektocht op het internet lopen we het dorp in om bij de Wienerwald een halve haan te gaan eten. Munchen voelt al een beetje als thuiskomen nu we al eens een week hier geweest zijn.
Een dagje Lace, Italie
We worden wakker en weten het al meteen, dit wordt een zware ochtend. Voor Sander en mij dan, Fred heeft nergens last van. Blijkbaar drinkt hij vaker zo veel?? Na het ontbijt gaan de mannen eerst aan de motoren sleutelen. De ketting wordt gespannen, de olielevels gecontroleerd en Sander verwisseld de voorwielen van onze motoren. Zijn voorband heeft namelijk veel minder profiel als de mijne, blijkbaar slijt hij nu ook voorbanden harder dan ik. Als alle klusjes gedaan zijn verhuizen we naar het zwembad. Het water is voor de afwisseling super koud. Snel er weer uit dan en op de bedjes gaan liggen om weer warm te worden.
Voor de lunch bezoeken we weer het camping winkeltje. We halen broodjes (die worden vanuit de vriezer voor ons vers ontdooid in de magnetron) en wat beleg. Daarnaast regelt Fred dat ze 15 biertjes voor ons koud leggen. Na de lunch hangen we eerst wat bij de tent tot we het te warm krijgen. Terug naar het zwembad dan maar waar we een melige middag hebben. Zo ontdekt Sander dat als je op de kant gaat liggen je met je rug scheet geluiden kunt maken. Gierend van het lachen liggen Sander en Fred nu naast mij scheet geluiden te produceren. Daarnaast speelt Sander een zeeleeuw en komt hij aanschuiven op de zijkant.
Het zwembad heeft ook een soort van grot, de oerman komt in ze naar boven en ze klimmen naar binnen.
Als we het gevoel hebben dat onze lichamen genoeg zon gezien hebben vertrekken we terug naar de tent, het bier lonkt (Fred en Sander dan want ik hoef nog even geen alcohol).
Van Toscolano Maderno, Italie naar Lace, Italie
Als we wakker worden ga ik meteen even bij het Garda meer kijken, zal het vandaag mooier zijn? Helaas is het nogal bewolkt dus ook nu kun je niet echt mooie foto's van het meer maken. Snel ontbijten we en stappen we op de motor. De weg gaat eerst langs het Garda meer naar het noorden.
Nadat we het Gardameer achter ons hebben gelaten komen we door nog een aantal pitoreske dorpjes.
Een paar keer maakt Garmin weer een rare afslag, hij gaat opeens van de hoofdweg af het dorp door en dan de hoofdweg weer op. In een van de dorpjes kloppen de wegen ook nog eens totaal niet met wat Garmin zegt en moeten we 3 keer omkeren.
Na de lunch zien we eindelijk het bord voor de Gavia pas, de eerste pas die we vandaag gaan rijden. De weg slingert zich omhoog. Soms is de weg maar 1 auto breed. We draaien en sturen tot we een auto voor ons krijgen. Dat is lastig inhalen want de weg is dus smal en deze auto is niet van plan naar de zijkant te gaan voor ons. De camper die we even later voor ons krijgen is nog veel erger. De man staat stil omdat van de andere kant ook een auto komt. Sander weet zich erlangs te wurmen maar als ik naast de camper zit gaat hij opeens rijden! En weer stoppen en weer rijden. Heel irritant en de man heeft me duidelijk nog niet gezien en gehoord. Dan maar toeteren. Uiteindelijk duurt het nog een tijd voor ik eindelijk de camper weet te passeren. De chauffeur gaat namelijk eerst ruzie maken met de tegemoet komende auto die blijkbaar niet snel genoeg naar achter ging volgens de camper chauffeur.
Als we tussen de sneeuw komen moeten we uiteraard weer stoppen voor foto's.
De Garmin staat nu op aankomst om 17 uur, beetje laat maar nog wel OK. Tot we bij het dorp komen zo een 12 km voor de camping. Het verkeer staat hier stil! We besluiten er langs af te rijden zoals we in Zuid-Italie ook deden. Ook al zien we wel andere motoren ook in de rij staan. Als wij de andere motoren passeren volgen die ons trouwens toch ook maar. De file gaat maar door en door tot 6 km voor onze eindbestemming daar stuiten we op dit.
We zetten onze tent naast Fred, motoren ernaast en dan gaan we met zijn drieen naar het restaurant. Er volgt een avond met veel bier, wijn en bijkletsen.
 |
Go to Horizons Unlimited, the website that's all about motorcycle travel. Travellers Community, Bike Travel information on the Bulletin Board, free Monthly Motorcycle Travel E-zine, Travellers' Stories, and plenty of tips and info! |
7:37 PM
Sander & Marianne
