Monday, June 30, 2014

The end

Van Munchen, Duitsland naar Milheeze, Nederland

Tijd om een verhaaltje te schrijven over de terugreis. We hebben nog een dag in Munchen gezeten om te wachten tot 16 uur zodat we naar Ernst Teichmann konden gaan. In de ochtend haalt Sander de vier nieuwe motorbanden op. Die leggen we in de voortent en dan gaan we weer zitten wachten. Rond een uur of 14 vertrekken we alvast, we gaan naar Helm & more om mijn nieuwe vizier en helm mechanisme op te halen, het verschil is te groot, ik heb niet eens meer door dat mijn vizier omlaag staat zo kraakhelder is het beeld. Daarna rijden we naar de lidl, het is warm en we willen een ijsje. Tot nu toe zagen we overal bij de lidl losse ijsjes liggen dus die wil ik nu gaan halen, ik loop de winkel in terwijl Sander bij de motor blijft omdat we midden in de stad staan. Blijkt dat ze geen losse ijsjes hebben. Wat nu? Ik kies maar de kleinste doos met ijsjes, 4 magnums. Voor de deur van de lidl eten we de eerste twee op, dan rijden we de 4 km die ons nog resten naar Ernst Teichmann en daar eten we de volgende 2 op, we kunnen geen magnum meer zien!

Ernst kijkt naar onze bobine en zegt ook, oh shit. Ze beginnen te peuteren en te peuteren. Uiteindelijk lukt het hem het koperen deel dat op de draad had moeten blijven zitten eruit te krijgen. Ze meten de bobine door en concluderen dat die het nog doet. Dan nu het dillema, nieuwe koperen hulsjes hebben ze niet, een stekker voor Sander zijn bobine ook niet. Maar Ernst heeft een idee. Hij belt een collega, de enige plek in Munchen die hij kan bedenken die misschien die koperen hulsjes heeft. En ja hoor, de collega heeft ze. Hij stuurt ons op pad en wenst ons succes.

We doorkruisen heel Munchen, uiteraard zit deze man aan de andere kant van de stad. Als we aankomen bij zijn huis staat hij al te wachten. Eigenlijk heeft hij vakantie en is de garage gesloten maar kom maar mee. We steken de straat over en gaan zijn garage in, hier staat het vol met tweekleppers en nog veel meer (tweede hands) tweeklepper onderdelen. De man fabriceert het hulsje eraan en kijkt of die past, het past in de bobine, hij wil hem eruit trekken maar ook nu gaat dat niet meer, dan maar niet zegt de man, je komt zo thuis maar ik zal ze er maar niet meer uithalen. Dat hadden wij ook al bedacht. Hij heeft ook nog een stekker voor Sander zijn bobine zodat we die in het vervolg ook op mijn motor kunnen aansluiten.

Terug op de camping monteren we de bobine weer op mijn motor en controleren of hij start. Met een opgelucht hart gaan we naar de Wienerwald voor een halve haan met friet, het is tenslotte de laatste dag in Munchen.

Op vrijdag rijden we naar het Touratech travel event, ik met 4 banden achterop en Sander met mijn duffelbag. Het extra gewicht wat we meezeulen op de motor voelen we wel degelijk, vooral ik heb last van een erg zwabberend voorwiel. De vele omleidingen die we vandaag op ons pad krijgen maken Sander zijn humeur er niet beter op op ten duur wordt het zo erg dat hij zodra hij een bord omleiding ziet al vloekt en de aangewezen kant op rijdt zonder te kijken wat nu is afgezet.

Twee jaar terug zijn we ook al eens op het Touratech event geweest, toen als vrijwilligers om te helpen bij de GS challenge. Dit jaar is er geen GS challenge (jammer anders hadden we ons ingeschreven) maar er zijn zat andere dingen te doen. We zetten onze tent op het tweede veld en gaan eerst een tentjes en motoren kijken. Het eerste veld staat al aardig vol dus er is genoeg te zien. Op het event treffen we Bart, een vriend van ons die bij Touratech in Duitsland werkt. We drinken samen een biertje en praten gezellig bij.

Zaterdag blijven we de hele dag op het event, we lopen door de shop, bekijken motoren, nog meer tentjes en ga naar de presentatie van Horizons Unlimited. Terwijl Sander naar een workshop fotografie gaat klets ik met een stel dat net terug is van 2 jaar reizen van Duitsland naar Australie. Ze hadden genoeg geld om door te gaan met reizen maar het ontbrak ze aan reislust, dus besloten ze naar Duitsland terug te gaan. Klinkt bekend toch?

Zondag besluiten we door te gaan, we hebben het event wel gezien, we rijden naar Waldgeist om daar te gaan eten, deze keer ga ik voor 250g schnitzel Sander probeert nog eens een 500g op te krijgen. Sander slaagt wonderwel in deze poging terwijl ik jammerlijk moet toegeven dat ook 250g te veel is. Met bom volle magen rijden we een stukje verder tot we een leuke camping vinden langs de rhein. Hier zetten we ons tentje neer op het verder lege tentenveldje, caravans zijn er genoeg maar 0 tentjes. Een warme douche later strijken we neer in de tent om nog even een biertje te drinken. Morgen gaan we naar Nederland en zijn we 'thuis'.

Maandag pakken we voor het laatst onze tent in, we stoppen nog even bij de Real om boodschappen te doen en dan zetten we koers richting de Nederlandse grens. We worden verwelkomt door grijze wolken en stoppen zelfs om onze regenkleding aan te trekken. Zo rijden we Venlo door naar Milheeze, zal Erik plek hebben op zijn minicamping? We staan al een paar minuten op het binnenplein van de Wilhelmushoeve als Erik naar buiten komt lopen en verrast stil blijft staan. Kamperen mogen we niet, we moeten in de boerderij slapen. We krijgen een kamer en installeren ons, de motoren gaan de schuur in.

Uiteindelijk blijven we 3 dagen in Milheeze, we wisselen de banden bij Motorcare Brabant in Gemert en zoeken onze spullen uit. Daarna rijden we naar Leiden om een nachtje daar te kamperen. We willen op bezoek gaan bij de broer van Sander die sinds kort voor de tweede keer vader is geworden. Helaas wordt Thijs, hun oudste, de avond voor ons bezoek ziek en zijn ze dus druk bezig met Thijs en Casper. We stellen ons bezoek uit en vertrekken ieder een andere kant op. Sander gaat naar zijn ouders en ik naar de mijne.

Na een kleine week bij onze ouders vertrek ik naar Heemstede om ook bij Sander en zijn ouders te gaan logeren, onderweg rijdt ik langs Bol.com om te gaan solliciteren. Ook is het me gelukt woonruimte te krijgen via Camelot in Nieuwersluis. Daar hebben we voor onze reis ook gewoond. Sander helpt met verhuizen, wat hij nu gaat doen in Nederland is nog een vraagteken, opties zijn er genoeg maar wat eerst?


Wednesday, June 11, 2014

En toen ging het weer mis

Dag 2,
Munchen, Duitsland


Voor het eerst in lange tijd gaat er weer eens een wekker af in onze tent. De garage gaat namelijk om 7:30 open en aangezien het hier erg warm wordt willen we er zo vroeg mogelijk heen. Om 8 uur staan we dan ook bij de BMW. Helaas mogen we de oliewissel niet zelf doen, voornamelijk omdat het niet buiten mag. Duitsland is wat dat betreft erg strikt. Onze motoren worden dus 1 voor 1 naar binnen gereden en daar doet iemand van de garage de olieaftappen, een nieuwe oliefilter monteren en weer olie vullen. Daarna even warm laten draaien, nog eens de olie controleren en klaar zijn we. Als mijn motor 10 minuten warm gedraaid heeft is mijn oliekoeler echter nog ijskoud, na 15 minuten hetzelfde. Uiteindelijk geven ze het maar op, 2 opties, of mijn oliekoeler is stuk (verstopt) of mijn motor wordt gewoon niet snel warm. We moeten er maar mee gaan rijden en dan in de gaten houden of de koeler werkt. Bij Sander zijn motor breekt de kabel van de olietemperatuurmeter af, geen probleem, meneer BMW repareert meteen de kabel even en dan doet de thermometer het weer. Daarnaast blijkt ook een andere schakelsensor te lekken dus die wordt ook meteen vervangen. De uiteindelijke schade bedraagt over de 200 euro voor een oliewissel die qua werk niets voorsteld best even slikken maar ja in Duitsland is de olie ook duur (in Turkije betaal je voor een liter olie iets van 3 euro, hier het 4 voudige).

We hebben bij de BMW ook meteen gevraagd waar je hier ergens je motor kunt wassen, we zijn namelijk al een tijdje op zoek naar een hogedrukreiniger om ze te wassen maar in Munchen vinden we enkel wasstraten voor auto's. Iemand bij de BMW geeft ons een adres, we rijden er heen als we klaar zijn bij de BMW maar ook hier enkel een wasstraat. De vrouw verwijst me naar de naastgelegen wasstraat, en daar vinden we eindelijk de boxen met hogedrukreinigers. We gooien er een muntje in voor de motorreiniger, daarna met shampoo wassen en tot slot de motor afspoelen. Daarna zetten we hem in de zon te drogen want op een zeiknatte motor stappen daar hebben we geen zin in. Gelukkig schijnt de zon weer volop en is het tegen de 30 graden, nog geen 5 minuten later is de motor dus grotendeels droog en kunnen we weer terug naar de camping.

Op de camping begint Sander na de lunch aan mijn motor. De luchtfilter is zo vervangen, daarna gaat hij beginnen aan de nieuwe bougiedoppen. De mijne zijn namelijk helemaal uitgehard. Hij wil de kabels los halen van de bobine om te kijken welke de langste is. Dat los halen heeft hij al eens geprobeerd in Georgie toen mijn motor op 1 cilinder liep maar dat is toen niet gelukt. Hij trekt aan de kabel maar de stekker komt niet los. Hij trekt harder maar de stekker zit muurvast. Nog een laatste ruk en daar staat hij dan..... kabel afgebroken.... de stekker zit er nog in. Nu hebben we dus een probleem. Eerst maar de hele bobine demonteren, en met het hele apparaat even rustig in de tent gaan zitten bezinnen hoe we de stekker eruit gaan krijgen. Na veel gevloek, getier en gezwoeg moeten we ons gewonnen geven, de stekker gaat er niet uit. Ik besluit Ernst Teichmann te bellen, de electronica man voor motoren waar we gister ons anker gewisseld hebben. Het antwoordapparaat vertelt me dat de zaak op woensdag gesloten is. Dan maar naar de BMW misschien weten hun een oplossing of hebben ze een stekker voor de reserve bobine van Sander zijn motor (die heeft helaas een andere aansluiting dan de mijne). We stappen voor het eerst samen op Sander zijn BMW en gaan naar de garage. Daar snijden ze een stuk uit de dop van de bobine maar ook dan krijgen ze de stekker er niet uit, ze plakken het stuk weer terug en nu hebben we dus ook een kapot gesneden bobine. Stekkertjes voor die van Sander hebben ze niet. Ook zij zeggen ga naar Teichmann, er zit dus niets anders op dan tot morgen 16 uur te wachten voor we weten of we een oplossing kunnen vinden zonder kabels knippen. Onze noodoplossing is namelijk de stekker van Sander zijn tweede bobine (die gebruikt hij nu niet omdat hij geen dubbele ontsteking meer heeft) af te knippen en die op mijn kabels weer eraan te maken, dan kunnen we Sanders bobine op mijn motor monteren en de reserve kabels die we daarvoor bij hebben, maar knippen in de bekabeling heeft uiteraard niet onze voorkeur.

Ondertussen heeft ook de bandenzaak gebeld dat onze banden binnen zijn, ik spreek af dat we morgen langskomen met motor en 1 wiel en dat we dan nog eens op en neer moeten rijden. Terug op de camping doet Sander nog wat andere dingen aan de motoren, hij monteert zijn nieuwe knipperlicht paaltje (die en de spiegel waren al binnen bij de BMW), ontdekt wat er mis is met zijn achterlicht en doet alvast de kleppen stellen op mijn motor. Zijn motor halen we even niet uit elkaar zodat we niet ons geluk tarten en zometeen met 2 kapotte motoren zitten.

Terwijl Sander aan de motoren werkt begin ik de brander weer eens helemaal uit elkaar te schroeven en grondig schoon te maken. Als de brander weer in elkaar zit steken we hem aan en kijken of hij nu weer goed brand. Hij lijkt het weer iets beter te doen maar nog altijd is het niet optimaal. We halen de oude pomp er eens bij en ontdekken dan dat de vervangende pomp die we gekocht hebben korter is. Is dat dan het probleem? Kun je zo niet goed druk opbouwen? We wisselen de pomp en proberen het weer. Nu brand de brander weer als een trein. We hopen maar dat het zo blijft.

's-avonds halen we bij het tankstation nog even een nieuwe lamp voor Sanders achterlicht, vreemd want in Nederland hebben we die dus ook al vervangen. Naast het feit dat het lampje stuk was ontdekken we ook dat corrosie ervoor zorgt dat het lampje niet goed contact maakt. We poetsen de aansluiting op en dan heeft Sander weer licht.

Vanwege alle tegenslagen en omdat Sander zich al tijden niet goed in zijn vel voelt besluiten we wel dat dit het einde van onze reis wordt. De verhouding plezier en tegenslag is gewoon niet goed. Onze nieuwe bandjes zullen we dan ook niet laten monteren op de velg maar gewoon meenemen naar Nederland, dan kunnen we onze oude banden eerst helemaal op rijden. In Nederland weten we al een goed adres om banden te laten wisselen. We zetten dus het achterwiel weer terug in mijn motor en strijken dan met ons biertje neer in de voortent.

Tuesday, June 10, 2014

Rondje Munchen

Dag 1,
Munchen, Duitsland


Vandaag wordt weer eens een regeldagje. We staan op tijd op en beginnen bij Lauch & Maas, een outdoorzaak die we erg leuk vinden. We gaan daar eens kijken of hun weten wat er mis is met onze brander, als ze dat niet weten wat onze opties zijn voor een nieuwe brander en we gaan ook kijken naar een stoel. Sander heeft namelijk nu al een paar weken last van zijn rug. Misschien dat hij het op de grond zitten niet goed meer trekt.

Na Lauch & Maas gaan we verschillende banden zaken langs. De eerste is dicht ook al staat op internet dat hij om 8 uur open is, de tweede doet niet aan motorbanden maar hij verwijst ons naar nummer 3. Bij Euromaster kunnen we de banden bestellen, duurt echter wel 1 tot 2 dagen. We krijgen een prijsopgaaf mee en gaan eerst even langs de BMW, misschien hebben die wel Heidenau K60 Scout op voorraad.

De BMW blijkt geen enduro banden op voorraad te hebben en ook hebben ze verder van onze andere wensen (oliefilter, luchtfilter, bougies, bougiedoppen, knipperlicht, spiegel) weinig op voorraad. We besluiten de banden dan maar bij de Euromaster te bestellen en rijden dan door naar de Louis om te kijken of die wel meer op voorraad hebben. Dat heeft de Louis, oliefilters, luchtfilters, bougies, bougiedoppen (de mijne zijn helemaal uitgedroogd) dat is geen probleem, enkel remblokken hebben ze niet op voorraad en na wat rondbellen weten we dat ze die ook in het andere filiaal in Munchen en in Passing niet hebben. Dan maar weer terug naar de BMW want een passende spiegel had de Louis ook niet, bij de BMW bestellen we de spiegel en het knipperlicht en ze gaan voor ons een zoektocht houden naar gesinterde remblokken.

Even snel lunchen en dan gaat onze rit door Munchen weer verder we gaan langs een hobby winkel om te kijken of we daar een vetpomp kunnen kopen. De man geeft aan dat het met het merk Robbe niet zo goed gaat dus dat bestellen een hopeloze bezigheid is en omdat hij nog nooit een vetpomp heeft gebruikt heeft hij ze niet in de winkel.

Een blik op de Garmin verteld ons dat het nu handig is om naar Touratech te rijden, daar kopen we een nieuw slotje voor Sanders zadel. Die wordt meteen door de man in de winkel gemonteerd, Sander kan nu weer op een motor rijden waarvan het zadel vast ligt. Door naar Ernst Teichmann, zijn naam en adres hebben we van de BMW gekregen als een adres waar ze je anker opnieuw kunnen opdraaien. Helaas blijkt de “winkel” enkel van 16 tot 20 open, we moeten nog 45 minuten wachten. Die tijd vullen we op met naar de Helm and More te gaan om daar een nieuw vizier en mechanic voor mijn helm te bestellen, morgen kunnen we die ophalen en heb ik een vizier wat niet meer dicht klapt wanneer het hem uitkomt.

We rijden weer terug naar Ernst Teichmann, daar mogen we ons oude anker inleveren en dan krijg je (voor 125 euro dat dan weer wel) een opnieuw gewikkeld anker met extra heavy duty koper terug. De zaak van de man is een grote chaos, hij doet enkel nog maar in electrische onderdelen van motoren en die zie je dan ook overal verspreid liggen. Hij heeft wel verstand van zaken, zodra wij met ons anker aankomen weet hij het al, ahh BMW, later verteld hij dat er nog 1 andere motor is die een bosch dynamo kan hebben waar ook dit anker in zit maar de kans dat we BMW hadden was veel groter (plus het feit hij gezien had dat er langs de weg 2 BMW's stonden).

Als laatste rijden we naar de Globetrotter, we parkeren de motoren weer voor de deur. Sander begint met bergschoenen passen, misschien dat dat iets is om mee door te reizen? Zijn Daytona's vallen helaas al volledig uit elkaar. We hopen nog iets te kunnen regelen met Daytona (omwisselen van de laarzen) maar als dat niet gaat moeten we alvast zoeken naar alternatieven. Na een bedroevende etenspauze (een currywurz die al veel te lang in de warmhoudbak ligt zonder friet want die zijn al helemaal niet meer te eten en daarna bij de burgerking kunnen we geen ijs krijgen), gaan we de andere afdelingen van de Globetrotter langs. Sander is niet overtuigd van een stoel, de Helinox vind hij te wankel, overige stoelen hebben een te grote pakmaat en een krukje daarvan vraag ik me weer af of dat wel zin heeft voor zijn rug. Bij de branders treffen we iemand die er veel verstand van heeft, hij bekijkt onze Coleman en constateert dat er benzine bij de pomp is gekomen, dat mag al niet, hij vind nog een onderdeel wat los zit en draait die ook meteen aan, hij maakt de pomp goed schoon zet onze Coleman weer in elkaar en dan gaan we naar buiten om te testen. De brander is nog niet goed maar wel weer een stukje beter. Hij stelt voor dat we andere benzine erin gooien om dat nog uit te sluiten en dat we de brander met scotchbride schoonmaken. Doet hij dan nog raar dan moeten we terugkomen.

Als we de zaak weer binnenlopen wordt omgeroepen dat het 20 uur is en dat de winkel gaat sluiten. Wij stappen dus weer op de motor en rijden terug naar de camping. Het was een zeer lange vermoeiende en warme dag maar dat het anker al gewisseld is is toch wel fijn. Hopelijk zijn de overige spullen ook snel binnen en kunnen we weer verder.

Monday, June 9, 2014

Doei Fred, hallo Munchen

Van Lace, Italie naar
Munchen, Duitsland


Omdat Fred aangeeft altijd tussen 8 en 9 te vertrekken is vandaag ook Sander vroeg uit de veren. Om 6:30 beginnen we met alles inpakken. Als Fred om 7 uur naar de receptie loopt blijkt die pas om 9 uur open te gaan. Daar sta je dan met een half ingepakte tent. We gaan door met inpakken en om 8 uur is alles opgeruimd. Ik ga vast broodjes halen van het ontbijt en vraag het nog eens bij de shop. Die zeggen dat de receptie wel om 8 uur open gaat. Met deze mededeling loop ik weer omlaag en ontbijten we eerst nog even met zijn allen. Daarna betalen we de camping en rijden we gezamenlijk naar het naastgelegen tankstation. Zowel Fred als ik moeten namelijk nog tanken.

Met genoeg benzine om Oostenrijk te halen is het moment van afscheid nemen daar.

Dank je wel Fred voor de gezelligheid! Wij vinden het wel leuk onze vrienden in het buitenland te ontmoeten en even een mini vakantie te vieren. We laten Fred eerst vertrekken zodat hij geen last heeft van onze “traagheid”. Daarna zetten ook wij onze helm op en gaan we op pad richting Oostenrijk.

We nemen weer een bergpas de grens over. Nog een keer slingeren, nog een keer sneeuw. En dat terwijl we enkel in onze protectievesten rijden!

Even doorbijten dus, zodra je weer onder de 1200 meter hoogte zit is de temperatuur weer aangenaam. In Oostenrijk tanken we onze motoren vol, lekker hoor weer eens 1,41 betalen voor de benzine! Daarna gaan we meteen weer door, na 90 km steken we de grens met Duitsland over, nu is het nog maar 100 km naar Munchen. We gaan terug naar de camping waar we eerder ook gestaan hebben. We hebben nog internet tegoed, kennen de omgeving en weten in Munchen ook de Louis, de BMW, de Globetrotter en andere zaken te vinden. Zo kunnen we morgen meteen op pad om vervangende onderdelen te halen voor de motor. We zoeken ook op waar een bandenzaak zit want misschien kunnen we hier ook meteen nieuwe banden kopen. Onze Heidi's gaan nog wel een kilometer of 2000 mee maar als je hier toch stilzit. Ook verdiepen we ons in branders, moeten we onze coleman vervangen?

De camping is nu trouwens een stuk levendiger. Er zijn veel meer gasten, het winkeltje en de kroeg zijn nu open en waarschijnlijk ook meer dan 1 toiletgebouw. Het campingseizoen is hier duidelijk begonnen. Wij hebben ons tentje onder een stel bomen neer kunnen zetten aan de achterkant van de camping. Na een zoektocht op het internet lopen we het dorp in om bij de Wienerwald een halve haan te gaan eten. Munchen voelt al een beetje als thuiskomen nu we al eens een week hier geweest zijn.

Sunday, June 8, 2014

Sander en Fred, holbewoners

Een dagje Lace, Italie

We worden wakker en weten het al meteen, dit wordt een zware ochtend. Voor Sander en mij dan, Fred heeft nergens last van. Blijkbaar drinkt hij vaker zo veel?? Na het ontbijt gaan de mannen eerst aan de motoren sleutelen. De ketting wordt gespannen, de olielevels gecontroleerd en Sander verwisseld de voorwielen van onze motoren. Zijn voorband heeft namelijk veel minder profiel als de mijne, blijkbaar slijt hij nu ook voorbanden harder dan ik. Als alle klusjes gedaan zijn verhuizen we naar het zwembad. Het water is voor de afwisseling super koud. Snel er weer uit dan en op de bedjes gaan liggen om weer warm te worden.

Voor de lunch bezoeken we weer het camping winkeltje. We halen broodjes (die worden vanuit de vriezer voor ons vers ontdooid in de magnetron) en wat beleg. Daarnaast regelt Fred dat ze 15 biertjes voor ons koud leggen. Na de lunch hangen we eerst wat bij de tent tot we het te warm krijgen. Terug naar het zwembad dan maar waar we een melige middag hebben. Zo ontdekt Sander dat als je op de kant gaat liggen je met je rug scheet geluiden kunt maken. Gierend van het lachen liggen Sander en Fred nu naast mij scheet geluiden te produceren. Daarnaast speelt Sander een zeeleeuw en komt hij aanschuiven op de zijkant.

Het zwembad heeft ook een soort van grot, de oerman komt in ze naar boven en ze klimmen naar binnen.

Na een gevecht om de grot springen de mannen terug het water in. Daarna moet Sander nog eens een bommetje maken. Daar maak ik weer een filmpje van. Als straf wordt ik daarom nog even het water in geduwd.

Als we het gevoel hebben dat onze lichamen genoeg zon gezien hebben vertrekken we terug naar de tent, het bier lonkt (Fred en Sander dan want ik hoef nog even geen alcohol).

Voor ons diner besluiten we pizza te halen. Vier zegt Fred, want 3 is niet genoeg voor ons drieen. Sander lust ook altijd wel meer dan 1 pizza dus we kiezen er vier uit en gaan die bij onze tent op zitten peuzelen. Achteraf zou ik zeggen 4 is echt teveel. Allemaal zitten we rond een uurtje of 20 al te knikkebollen, de after diner dip is zwaar. We weten het nog net tot 21:30 te trekken en daarna duiken we moe maar voldaan onze tent in.

Saturday, June 7, 2014

Gavia pas, Stelvio en Fred

Van Toscolano Maderno, Italie naar Lace, Italie

Als we wakker worden ga ik meteen even bij het Garda meer kijken, zal het vandaag mooier zijn? Helaas is het nogal bewolkt dus ook nu kun je niet echt mooie foto's van het meer maken. Snel ontbijten we en stappen we op de motor. De weg gaat eerst langs het Garda meer naar het noorden.

Nadat we het Gardameer achter ons hebben gelaten komen we door nog een aantal pitoreske dorpjes.

We stoppen regelmatig voor foto's, het rijden schiet zo niet op maar mooi is het wel. Bij een stadje stoppen we bij de Lidl, nog even bier, wijn en chips inslaan voor vanavond met Fred. Hoe we de bier en wijn koud gaan krijgen moeten we nog maar even zien.

Een paar keer maakt Garmin weer een rare afslag, hij gaat opeens van de hoofdweg af het dorp door en dan de hoofdweg weer op. In een van de dorpjes kloppen de wegen ook nog eens totaal niet met wat Garmin zegt en moeten we 3 keer omkeren.

Na de lunch zien we eindelijk het bord voor de Gavia pas, de eerste pas die we vandaag gaan rijden. De weg slingert zich omhoog. Soms is de weg maar 1 auto breed. We draaien en sturen tot we een auto voor ons krijgen. Dat is lastig inhalen want de weg is dus smal en deze auto is niet van plan naar de zijkant te gaan voor ons. De camper die we even later voor ons krijgen is nog veel erger. De man staat stil omdat van de andere kant ook een auto komt. Sander weet zich erlangs te wurmen maar als ik naast de camper zit gaat hij opeens rijden! En weer stoppen en weer rijden. Heel irritant en de man heeft me duidelijk nog niet gezien en gehoord. Dan maar toeteren. Uiteindelijk duurt het nog een tijd voor ik eindelijk de camper weet te passeren. De chauffeur gaat namelijk eerst ruzie maken met de tegemoet komende auto die blijkbaar niet snel genoeg naar achter ging volgens de camper chauffeur.

Als we tussen de sneeuw komen moeten we uiteraard weer stoppen voor foto's.

Tijdens een van de foto sessies zien we ook plots een manier om bier te koelen.
En als we klaar zijn met foto's maken koelen we ze op de motor verder.
Bijna direct na de Gavia pas kom je bij de Stelvio, een weg op onze lijst van wegen die je gereden moet hebben. Topgear heeft ook ooit gereden en een mooie aflevering van gemaakt. De bochten hebben zelfs nummers, zo kun je zien hoeveel keer je al rond gedraait bent.
Ook op deze pas stoppen we geregeld voor foto's en het koelen van de drank. Bij de laatste stop besluit ik mijn wijn fles in een waterdichte zak te stoppen met wat sneeuw.

De Garmin staat nu op aankomst om 17 uur, beetje laat maar nog wel OK. Tot we bij het dorp komen zo een 12 km voor de camping. Het verkeer staat hier stil! We besluiten er langs af te rijden zoals we in Zuid-Italie ook deden. Ook al zien we wel andere motoren ook in de rij staan. Als wij de andere motoren passeren volgen die ons trouwens toch ook maar. De file gaat maar door en door tot 6 km voor onze eindbestemming daar stuiten we op dit.

Niet te goed inzoomen want dit is dus een ernstig ongeluk. Een motorrijder wordt in een kistje afgevoerd. Hoeveel erbij betrokken zijn is ons niet duidelijk. Sander ziet een KTM links in de berm liggen en ik zie de brandweer met een motor rechts in hun handen staan. Volgens een man die bij ons komt staat voor een praatje is dit al het tweede ongeluk van de dag, begin van de middag is er ook een motorrijder dood gereden in het dorp. Na een half uurtje wachten besluiten Sander en ik ook via de wijngaard langs het ongeluk te rijden, geen idee namelijk hoe lang de weg dicht blijft en een andere weg is er niet echt. We hebben al een paar motoren de wijngaard in zien verdwijnen en niet meer teruggezien. Sorry eigenaar van dat land! We hebben netjes over het gras gereden en geen druivenstruiken geraakt maar ja het is natuurlijk geen openbare weg. Als wij zoeken naar een uitweg wuiven een paar mensen vanaf de straat dat we een stukje omhoog moeten. Dat doen we en daar vinden we weer een pad omlaag de weg op. Wij zijn langs het ongeluk en rond 18 uur kunnen we eindelijk Fred begroeten.

We zetten onze tent naast Fred, motoren ernaast en dan gaan we met zijn drieen naar het restaurant. Er volgt een avond met veel bier, wijn en bijkletsen.

Friday, June 6, 2014

De motorkaart

Van Massa, Italie naar Toscolano Maderno, Italie

Toen ik gisteren naar de receptie liep kwam ik dit bord tegen.

Ik loop terug naar Sander en zeg, hebben ze hier een bewegende bar? Een fietskroeg? Pas vandag valt het kwartje dat het over de slagboom gaat.

Onze dag op de camping begint ook goed. De brander geeft weer eens flinke issues. Sinds het eerste pompje stuk is gegaan is er constant iets met het apparaat. Ondertussen hebben we er weer een nieuw pompje in gezet en de generator vervangen maar nog doet hij het niet en vandaag gaat ook het nieuwste pompje weer stuk.

Terwijl Sander nog zich moet aankleden besluit ik vast naar de receptie te gaan om te betalen. Ik stap op de motor en rijdt erheen. Om er dan achter te komen dat ik helemaal geen geld heb. Dat heeft Sander. Lekker handig weer dus.

Als we eindelijk op weg zijn gaan we op de motorkaart naar het Gardameer. Tot nu toe hebben we de motorkaart (een kaart die weet waar de mooie wegen zijn) nog niet gebruikt omdat hij altijd zo om rijdt. Voor vandaag berekend hij echter een niet al te gekke route dus gaan we die rijden.

Het mooie aan rijden op de motorkaart zijn de super smalle kronkel weggetjes die hij neemt. Een van die weggetjes leidt ons naar dit leuke dorpje.

De volgende actie van de Garmin is ook weer bergweggetjes, maar nu stopt opeens het asfalt! Wat is dit? Sander heeft de Garmin ingesteld op vermijd off-road! We rijden en rijden over het bospad. Ongeveer halverwege stoppen we even voor de foto en om te kijken waar we zijn.
Staat hier dus opeens op het bord dat je er niet mag rijden.... Maar ja nog een blik op Garmin zegt ons dat we over 2 km weer op de hoofdweg zijn. We rijden dus maar door.

Verder is de mix van weggetjes wel erg leuk, een reeks slingerwegen die totaal niet opschieten en dan weer even een recht stuk. Zo komen we nog ergens. We hebben al bijna 100 km afgelegd als het lunchtijd is :) nog maar 190 te gaan.

Ook in deze regio zijn leuke dorpjes op bergen. Als we een foto van 1 willen maken stoppen we. Sander loopt naar een goed punt voor de foto en daar wordt hij begroet door een balkende ezel. Het ezeltje wil ook op de foto.

We verbazen ons ook vandaag weer over de benzine prijzen. In 1 dorp kunnen die makkelijk 10 cent van elkaar verschillen. Hoe komt het dat die dure pompen niet failliet zijn? Ook spotten we een nieuw record, 1,92 voor een liter benzine! Zijn we in Noorwegen aanbeland?

Aangekomen op de camping zetten we ons tentje neer en dan moeten we dat bekende meer toch maar eens gaan bekijken.

Gewoon een plas water zullen we maar zeggen. Jammer dat het bewolkt is anders was de foto vast wel mooier geworden. We lopen langs het meer het dorpje in om pizza te gaan eten. Deze keer kies ik voor een eigenbouw pizza, salami, parma ham en champignons, lekker hoor!

Ook terug lopen we weer langs het meer onze super drukke camping op. Onze camping staat trouwens barstens vol Italianen, alle caravans zijn mega groot, duidelijk apparaten die nooit bewegen en staan zij aan zij. De laantjes ertussen zijn een meter of 4 breed dus ook bij je overburen kun je TV kijken. Gelukkig hebben wij een strook gras naast de weg gevonden daar passen de caravans niet dus dat is lekker rustig. We spotten ook deze bizarre Fiat Punto met roof-top-tent!

Nooit geweten dat je zo een ding ook op een punto kon zetten. En wat heb je er in hemelsnaam aan in Italie? Je gaat ons toch niet vertellen dat ze met een punto Afrika doorkruist zijn?

Thursday, June 5, 2014

Foto's Italie

Foto's van Italie zijn online. Bereikbaar via de link in het menu of de links hieronder:
Foto's Italie

De scheve toren van Pisa

Van Bracciano, Italie naar Massa, Italie

Laten we eens kijken waar we gisteren beland zijn. Op de informatieflyer die ik kreeg stond dat we aan een krater meer zitten dat ontstaan is door de Vesuvius. Dat meer wil ik zien dus in de ochtend loop ik er eerst eventjes heen.

Daarna ruimen we alles op en maken we ons klaar voor weer een lange dag.

De weg van vandaag lijdt ons binnendoor naar Pisa. De must see voor mij is de scheve toren van Pisa, die moet ik gewoon gezien hebben. We rijden rustig binnendoor, de omgeving is mooi dus we vermaken ons prima.

We lunchen in Toscane, dit gebied is ons al door veel mensen aangeraden. Die zeggen allemaal dat
Toscane het mooiste gebied van Italie is. Mooi is het zeker, het mooiste, ach dat weten we niet, we hebben niet alles gezien van Italie en we hebben ook al veel andere mooie dingen gezien.

Rond een uur of 16 zijn we bij Pisa. We moeten een paar 1-richtingsweggetjes door en dan staat hij er hoor.

Jammer dat de toren de verkeerde kant op helt. Zo zie je niet echt dat hij scheef staat maar op andere plekken mag je met de motor niet komen (OK hier mochten we ook niet parkeren maar we deden het toch even om de foto te maken). Na een paar foto's vind Sander het mooi geweest, hij heeft het niet zo op dit soort drukke plekken. Snel verlaten we via een andere set met 1 richtingswegen Pisa weer en rijden we door naar de camping.

Ook op deze camping krijgen we onze plek aangewezen. We zetten onze tent netjes neer op de aangewezen plek en gaan op zoek naar de WC's. Was toch wel fijn geweest als ze je vertellen waar die zijn? Daarna is het weer tijd voor nog een zelf gekookte maaltijd. We hadden gisteren groentes over en dat maken we vandaag op. Vandaag kookt Sander terwijl ik de tent inricht. We besluiten ook de fles wijn op te drinken die we in Zitsa, Griekenland gekocht hebben. Daarvoor moet ik wel eerst de camping afstruinen op zoek naar iemand met een kurketrekker want die hebben wij niet bij ons. Al snel zie ik een Nederlandse caravan waar een man buiten zit met een glas wijn voor zich en een fles met kurk op tafel. Prima die moeten vast een kurketrekker hebben. Die hebben ze en uiteraard mag ik even mijn fles openen. Daarna kunnen Sander en ik aan een portie pasta met heerlijke Griekse wijn.

Wednesday, June 4, 2014

Vesuvius

Van Seiano, Italie naar Bracciano, Italie

Het is hollen, hollen en hollen, zo voelt het in ieder geval. Tijdens het ontbijt ga ik even langs het stel dat ons gisteren een hamer leende. Ze hebben ook een kaart van Italie en de ASCI gids, die lenen we ook even en we maken foto's van de belangrijke informatie. Daarna nog even een gezellig praatje met ze maken. Gezellig voor mij dan, want Sander vind dat ik weer eens veel te lang loop te kletsen en wordt boos. Dan maar snel terug en helpen met de laatste dingen opruimen voor we vertrekken richting Rome.

We zijn nog maar net op weg als we een tunnel door moeten. Ik rijd voorop en ga de tunnel in, iedereen heeft netjes verlichting aan en ik zie dan ook verschillende koplampen langs me heen rijden. Tot ik opeens rakelings een brommertje langs me af zie gaan. Die eikel (sorry maar een ander woord is er echt niet voor zo een coureur) reed naast een vrachtwagen in de andere richting als wij, zijn koplamp viel volledig weg bij de vrachtwagen en hij raakte mij dus maar net niet. Vooral omdat ik nog even naar rechts zwenk weten we elkaar te ontwijken. Sander die achter mij rijdt heeft hem ook niet gezien. Met een temperatuur die 10 graden hoger ligt dan voor de tunnel en met ons hard in onze keel rijden we de tunnel uit. De eerst volgende 10 km blijven we de gast verwensen en nog altijd bij iedere tunnel rijden we nu extreem rechts.

We rijden door Pompei op zoek naar de archeologisce sites, eenmaal aangekomen blijkt het er erg druk te zijn, de temperatuur is ondertussen ook gestegen tot heet dus besluiten we niet te stoppen maar snel door te rijden.

In plaats van Pompei gaan we dan maar naar de veroorzaker, de Vesuvius.

We rijden de berg op en al snel komen we bij een hek. We mogen niet verder, nou ja je mag wel verder, als je een kaartje koopt en met de bus gaat. Zelf mag je niet rijden. Omdat we toch iets toeristisch moeten doen parkeren we de motoren en kopen een kaartje. Snel kleden we ons om en dan kunnen we de bus in. De weg naar boven is de wildste rit ooit. Niet omdat de weg zo slecht is maar omdat de bus geen enkele vering lijkt te hebben en onze chauffeur zo snel mogelijk boven wil zijn. Het laatste stukje mogen we zelf lopen, een minuut of 20 duurt de wandeling naar de top. De krater valt ons een beetje tegen.
Maar ja wat verwacht je van een gat? Wat we vooral jammer vinden is dat het hek een aardig eind van de rand staat dus je kan amper omlaag kijken. De ziet ook de bodem niet echt. En de advertentie beneden waar je kaartjes koopt wekt de illusie dat de bus de krater in gaat rijden.

We lopen een eindje langs de krater want af en ontdekken dat de vulkaan toch nog altijd rookt.

Slaapt de Vesuvius toch niet? Nu we eenmaal boven zijn ontdekken we ook dat je via de andere kant wel gewoon zelf omhoog kan rijden. Hadden we dat toch maar eerder geweten......

Na een veel comfortabelere rit omlaag (andere bus en andere chauffeur) lunchen we beneden op de parkeerplaats. Daar besluiten we dat we de rest van de dag snel- en tolwegen zullen rijden om toch wat afstand af te kunnen leggen. We moeten tenslotte zaterdag in noord Italie zijn om met Fred bier te gaan drinken.

We knallen de snelweg op en meteen mogen we tol betalen, niet veel later moeten we een kaartje trekken en dat hoeven we pas bij Rome in te leveren. We stoppen onderweg even bij een tankstation om even de benen te strekken.

Tank je zelf dan is de benzine 12 cent per liter goedkoper!!! Als we 17 euro per motor lichter zijn vind ik het wel mooi geweest, we hoeven nog maar 50 km tot de eindbestemming en zetten tol wegen maar weer op vermijden. Direct loodst Garmin ons een verkeersopstopping in. Daar rijden we meteen dan weer langsaf tot we bij de veroorzaker komen, een vrachtwagen heeft een auto gekopt. Grote kans dat de auto weer eens dacht voorrang te nemen (in Italie is het heel normaal dat als je links af moet je eerst het verkeer van links blokkeert door midden op hun rijbaan te gaan staan en daarna wachten tot van rechts een gaatje komt, of die af te dwingen door gewoon door te rijden) maar de chauffeur zal nu weten dat een vrachtauto sterker is. Wij slaan maar even af en rijden een alternatieve route. Als we voorbij de Lidl komen stoppen we even om boodschappen te doen, vanavond koken we een keertje zelf. Daarna draaien we de snelweg weer op en verlaten de buitenwijken van Rome.

Ondanks alle snel- en tolwegen is het alweer 19 uur als we eindelijk de camping op rijden. De vrouw van de camping is redelijk onvriendelijk. Bij alles wat je zegt trekt zij een blik van jee ben jij dom. We zoeken een plekje op, zetten de tent neer en dan begin ik met koken. Een keertje niet uit eten vind Sander niet erg, zolang ik dan maar kook. Dat vind ik weer geen enkel probleem dus terwijl hij ons bedje klaar maakt voor de nacht begin ik met rijst koken en groente snijden. Niet veel later zitten we aan onze maaltijd. Na het eten wordt het al snel donker, afwasen, douchen en een route voor morgen maken en dan is het alweer bedtijd. Helemaal omdat we morgen weer bijna 400 km moeten gaan afleggen.








Tuesday, June 3, 2014

De spaghetti van Italie

Van Brindisi, Italie naar Seiano, Italie

Na een heerlijke nacht slapen gaan we vandaag weer verder, we willen wel nog een rustdagje om onder andere een goede wegenkaart te kopen maar vinden deze camping niet super. Op naar de volgende dus. Eerst rijden we door rijen met olijfboomgaarden.

In het eerste stadje stoppen we om te tanken en een kaart te kopen. Maar bij de boekwinkel hebben ze enkel een kaart van deze regio. Die hebben we al dus dat helpt niet. Dan maar weer verder en kijken bij tankstations.

In de streek waar we nu rijden staan opeens allemaal kleine huisjes met torentjes.

Deze huisjes worden nog altijd in stand gehouden want er staan nieuwbouw torentjes en ook oude vervallen torentjes. De huisjes blijken ook maar in een klein deel van de regio zo gebouwd te worden want zo plots als ze verschenen, verdwijnen ze ook weer.

Het eerste deel van de dag is de weg redelijk recht, we kunnen dus aardig doorrijden. Ook de kleine stadjes waar we doorheen komen zijn zeer goed te doen. We luchen ergens in de middle of nergens en vanaf dan gaan we een andere regio in. De slingerweg regio.

We slingeren ons de bergen op en af. De dorpjes worden spaarzamer.

Dan opeens slingert de weg ons een bosgebied in. Het word donkerder en donkerder....
Na kilometers in het bos komen we opeens uit bij een dorp! En ook bij een stuk bizar slechte weg maar dat hebben we vandaag al vaker gezien. Een bord pas op de weg wordt slecht, nou zeg maar rustig de weg verdwijnt dan hoor!

Als we het bos uit rijden zijn we bijna bij de Amalfi kust. We stoppen bij een self-service tankstation, de kans op een kaart is hier 0 maar in ieder geval is de benzine 'slechts' 1.70. Het is een pin tankstation, in het engels staat boven de automaat voer uw pas in en volg de instrusties. Dat doe ik dus, maar de automaat praat helaas alleen Italiaans. De pincode invoeren enzo snap ik allemaal wel maar wat het ding daarna van me wil is ons een raadsel. Als er dan ook nog eens geen benzine komt snappen we het helemaal niet meer. Wat had dat ding nu over 100 euro? Na 3 minuten dubben slaat opeens de pomp aan en kunnen we tanken! Dat hadden we dus helemaal niet verwacht meer, wat als we weggereden waren? Maar goed eind goed al goed de tanks zijn vol.

We rijden door naar de attractie van de dag, de Amalfi kust. We zijn gewaarschuwd dat het ding vanwege de grote bekendheid een verschrikking is geworden om te rijden. Teveel verkeer. Daarom proberen wij het op een doordeweekse dag rond een uur of 18. Het is dan wel spits maar veel toeristen zullen er nu toch niet zijn? En inderdaad onze strategie lijkt te werken. We kunnen redelijk doorrijden langs de kust. Alleen de stop plekken, die zijn er amper en allemaal druk bezet. We stoppen dus soms ook maar op zijn Italiaans, gewoon daar waar we willen en de rest van het verkeer zoekt het maar lekker uit.

Er rijden ook openbaar vervoer bussen hier en die hebben soms de hele weg nodig om de krappe bochten te kunnen maken. Als je een toeter hoort moet je oppassen, hoewel dat ook heel andere dingen kan betekenen. Terwijl wij vrolijk verder slingeren komt er een man met een sportauto. Hij kan uiteraard veel harder dan wij, eerst perst hij zich tussen Sander en mij in en vervolgens haalt hij mij met veel herrie in een haarspeldbocht in, zicht heeft de man totaal niet. Met zo een roekeloos gedrag verwachten wij hem ergens in een afgrond tegen te komen maar als dat vandaag niet gebeurt dan zal het vast wel morgen mis gaan.

Vandaag hebben we ook geleerd hoe we op zijn Italiaans moeten rijden. De brommers en motorscooters rijden het verkeer links en rechts voorbij. Als je in een dorp muurvast staat doen wij dat nu ook, gewoon links ervoorbij rijden. Sander was in het begin bang dat wij niet passen met onze bagage maar niet passen dat is iets wat Italianen niet kennen, als 2 scooters naast elkaar passen dan passen wij ook. En als niet, dan schuiven ze maar een stukje op. Zo komen we veel sneller de steden door.

Na de Amalfi kust moeten we nog een klein stukje verder, ondertussen is het 19:30 we hebben honger, zijn het geslinger ook wel weer zat maar campings zijn hier niet in overvloed. Uiteindelijk rijden we om 20:15 het terrein van de camping op. Een camping die echt veel minder is dat de camping die we vanochtend verlaten hebben. We krijgen precies te horen waar we de tent en de motoren moeten zetten. Aan het andere eind van het terrein als de WC's. Het WC gebouw is trouwens ook hard aan een opknapbeurt toe. We hebben de tent nog niet staan en moeten nu al tot onze spijt concluderen dat we morgen weer verder gaan. En dat terwijl we zo hard toe zijn aan een dagje rust om een kaart te kopen (die we nog altijd niet hebben) en rustig een route te maken. Ook internet zal best wel fijn zijn, dan kunnen we de blog bijwerken, foto's uploaden, campings bekijken enz. Maar goed, eerst de tent even opzetten en dan snel ergens gaan eten. Omdat we zoveel spaghetti bochten gereden hebben willen we spaghetti eten. Dat wordt dan maar een portie tagliatelle bolognese en een bord penne met aubergine en mozzerella. De portie lijkt klein als die voor ons komt te staan maar vult enorm, ik krijg mijn bord niet eens leeg. Na het eten hebben we niet veel puf meer om iets te doen. Eventjes een route voor morgen maken en dan snel naar bed.

Monday, June 2, 2014

Deceptie

Van Igoumenitsa, Griekenland naar Brindisi, Italie

Nadat ik gisteren gestopt was met bloggen zijn we naar de terminals gereden om te wachten op de boot. Als we aankomen staan er al een stuk of 30 motoren klaar. Wat een groep!

Na een lange tijd wachten hebben we eens geteld, wij zijn de enige niet Italianen. Bij een andere boot staan 3 Duitsers te wachten waarvan er eentje een R100GS heeft en de andere een Transalp 600. Ook zij staan lang te wachten dus we maken een praatje met hun. Onze boot moet om 1 uur vertrekken en om 12 uur moeten we aan boord. Ongeveer kwart voor twaalf gaat echter de laadklep van de boot die voor onze neus ligt dicht en vertrekt! Wat is dit nu? Rond een uur of 1 komt de boot terug, is de kapitein vertrokken en dacht onderweg naar Italie ik mis iets? Oh ja passagiers! We hebben geen idee, de superfast ferrie van onze Duitse vrienden heeft net zo veel vertraging als de onze alleen hebben zij hun boot nog helemaal niet gezien.

Als om 1 uur de boot eindelijk aanlegt gaan ze eerst rustig kaartjes controleren, daarna, na voor je gevoel weer een uur mogen de motoren als eerste aan boord. We moeten 2 hellingen op en dan onder een plafond waar Sander zijn hoofd tegen stoot parkeren. Daarna is het zoeken naar een slaapplek. Overal zijn cabines maar nergens stoelen. Uiteindelijk gaan we maar in het restaurant zitten, daar is het nog rustig. We pakken onze nep haribo beertjes, onze fles ouzo en een spel kaarten en willen net beginnen als een man komt en zegt, I don't know why you are here and the doors were open but the restaurant is closed, please leave. Ehh prima man maar waar moeten we dan zitten? Ik besluit het eens te vragen, het antwoord luid, ga 1 dek omhoog dan door de nooduitgang het dek op, dan door een andere nooduitgang naar binnen en daar is de zit ruimte. Tuurlijk joh, nooduitgang waarom zijn wij daar niet op gekomen? Met ons nog vele andere niet want als we de mega zitruimte eindelijk vinden blijkt die zo goed als leeg. We nemen ieder een rijtje met 4 vliegtuigstoelen en terwijl de vrachtwagens nog geladen worden (het is ondertussen 2 uur geweest) proberen wij te slapen.

Erg lekker slaap ik niet en rond een uur of 3:30 maak ik Sander wakker, het is hier koud kom laten we een andere slaapplek zoeken. Uiteindelijk vinden we een bank waar we ons samen op weten te wurmen.

Als we een paar uur later wakker worden is het ochtend, tijd om de bank te verlaten en het dek eens op te gaan.

We zien dat de hele boot vol staat met vrachtwagens! We lopen ook nog een rondje naar het restaurant, daar is een crepe met nutella of een croissant te krijgen. In de naastgelegen bar is het trouwens super druk, waarschijnlijk heeft het hier vannacht stampels vol gelegen met ook mensen die dek 9 en het doolhof van nooduitgangen niet gevonden hebben.

Als we aanleggen is het al bijna 10 uur, meer dan een uur vertraging maar dat klopt wel met de vertrek vertraging. Ze kondigen aan dat dek 3 en 5 naar hun voertuig mag. Sander en ik hebben geen idee op welk dek we staan dus beginnen ook alvast aan de zoektocht naar onze motoren. Als we die gevonden hebben kleden we ons rustig om en wachten tot we van boord mogen.

Eenmaal in Italie is het maar een klein stukje naar de camping. Omdat we beide doodmoe zijn rijden we rustig. Ook dan nog leidt het tot enige frustratie, vooral omdat we moe zijn. We doen een paar pogingen een kaart van Italie te kopen maar als dat bij de eerste 3 tankstations niet lukt geven we het op.

Eenmaal bij onze camping aangekomen verdwalen we op het terrein, ze hebben een bewegwijzering van lik me vesje. De kleine plaatsen die ze hebben zijn zo klein dat er enkel een motor op kan, never nooit niet dat daar onze 2 motoren en tent op passen. We gaan dus naar de grotere plekken en leggen daar het grondzeil neer. Tegenvaller nummer 2 is dat de bodem 1 grote rotsblok is. Geen haring in te krijgen dus. Als Sander het WC gebouw inspecteerd ontdekt hij dat deze voor ons luxe camping 3 soort van chemische Wcs met tuinslang als normale wcs heeft en daarnaast nog een 6 tal po's. WC papier is nergens net als zeep. We lunchen op het grondzeil en gaan daarna verder met de tent maken. Van onze Nederlandse achterburen krijgen we een omloopstekker te leen want onze laptop kan ook niet in het stopcontact hier. Als de tent eenmaal staat gaan we doen waarvoor we deze luxe camping uitgekozen hebben. Bijkomen aan het zwembad. We kleden ons om en lopen erheen. Eerst voetjes wassen, dan een bedje uitkiezen, dat valt niet mee want het personeel wat hier rond loopt heeft net alle bedjes nat gesproeid. We leggen onze kleren even op de rand van de plantenbak en gaan eerst zwemmen. Ook dat duurt weer even voor we erin liggen want man is dat koud! Als we eindelijk het lef hebben onder water te gaan roept de man van het zwembad. Zonder bad muts mag je niet zwemmen! Hij geeft ons 2 badmutsen. Waarom de man die ons niet eerder gaf terwijl al lang duidelijk was dat we het water in gingen is ons een raadsel. Dan de glijbaan af nu we toch nat zijn. Ik loop de trap op, Sander staat beneden met de camera en weer worden we toegesproken, de glijbaan is enkel open vanaf 16 uur. Ach man krijg nu het heen en weer. Nog even een duik het zwembad in.

En dan gaan we op de stoelen liggen. We liggen nog geen minuut en dan komt de volgende man, het zwembad sluit over 3 minuten. Echt gast are you kidding me?! Nee hoor, hij meent het serieus. Drijfnat druipen wij dus af, dan maar bij de tent in de zon liggen op onze rotsblok. Ondertussen weten we 1 ding zeker, morgen gaan we verder hier blijven we niet nog een dag!

Als we droog zijn duiken we de tent in om even wat te slapen. Rond een uur of 17 ben ik weer wakker en ga ik douchen. De eerste douche heeft geen slot, de tweede deur moet je dicht en open trappen zo hard klemt hij. Ik ga onder de douche staan en wordt getrakteerd op een deels ijskoude douche en op zijn warmst een pieslauwe douche. Dat is de druppel, wat is dit voor een luxe camping?

Als we beide gedouched zijn gaan we naar het restaurant, het is pas 18 uur maar we hebben honger, zijn moe en willen vroeg naar bed. We lopen het restaurant in en krijgen te horen dat we weer rechtsomkeert kunnen maken, gaat pas om 19:30 open. Dan maar naar de supermarkt (die gelukkig wel open is) en een zak chips en fles frisdrank halen. De tijd tot 19:30 maken we vol met een route maken voor morgen. Daarna kunnen we eindelijk aan de pizza met een halve liter wijn. De vrouw van het restaurant spreekt geen Engels, de man wel een beetje, en dat op een camping waar tot grotendeels buitenlanders komen! De pizza smaakt heerlijk en de wijn is ook goed weg te krijgen. We rekenen af en duiken daarna moe en een beetje gedesillusioneerd de tent in. Zal de rest van Italie ook zo zijn?

Sunday, June 1, 2014

De wokkels van Griekenland

Van Kastraki, Griekenland naar Igoumenitsa, Griekenland

Het wordt een lange dag, dat weten we van te voren al dus staan we op tijd op. Onze Duitse buren vragen zich af of we voor iets op de vlucht zijn. Nee hoor meneer we zijn altijd zo fanatiek 's-ochtends!

Als eerste gaan we de kloosters van Meteora bekijken, gisteren zijn we er al langs gereden maar vanwege de regen zijn we toen niet gestopt. Er zijn een stuk of 5 kloosters te bekijken, allen gebouwd op een grote rots.

We beginnen bij de verste, we parkeren de motoren (nou ja Sander parkeert beide want ze willen ons een akelig stoeprandje op hebben) en beginnen te lopen. Eerst een massa trappen af, dan een massa trappen op. Zegt Sander nog, zul je zien als je boven bent vragen ze entree. En jahoor, we komen in een mega rij terecht die ontstaat omdat je een onduidelijk bedrag entree moeten betalen. Als we teruglopen vertelt een groep Nederlanders ons dat de entree voor de kloosters 3 of 6 euro is afhankelijk van het klooster. Dan mogen ze dat klooster van ons houden, we gingen er enkel in omdat deze achter een patiotje heeft en daarvandaan zou het uitzicht best nog wel eens mooi kunnen zijn. We lopen weer alle trappen af en aan de andere kant weer naar boven en komen uiteindelijk met de tong op onze schoenen weer bij de motor aan. Die andere kloosters beslissen we al gauw bekijken we wel vanaf ons motorzadel.

Omdat onze benzine bijna op is en ons geld nog verder op is zoeken we eerst even een pinautomaat en dan rijden we weer verder, we rijden over leuke slinger wegen tot we bij een bord komen road closed, wat nu? Garmin zegt hier in. Er komen een stel fietsers aan en die spreken we aan. Kunnen jullie Engels? Jazeker, en ze zijn van hier. We vragen naar de weg, en de mannen vertellen ons dat hij niet echt dicht is maar er is nu een snelweg aangelegd en dat is de hoofdroute, deze weg wordt niet meer onderhouden maar voor de motor is dat geen probleem. Wij gaan dus de weg op en hebben die helemaal voor ons zelf. De slingerbochten kunnen we dus heerlijk ruim nemen. De weg klimt en klimt en de temperatuur daalt en daalt. Tot we besluiten even te stoppen om onze winterhandschoenen maar eens aan te trekken. We stoppen voor een gebouwtje.

Wisselen handschoenen en kijken even naar de temperatuur op de koso, 6,4 graden, ik wist wel dat het fris was! We slingeren verder en verder, ook na de afgesloten weg gaat het zo door. Onze hersenen weten op een gegeven moment alle draaiingen niet meer bol te werken en zelfs stil staand tollen we nog na.

Onderweg naar de Vikos kloof komen we door allerlei kleine leuke dorpjes. Zoals deze, hier zijn ook de daken van stenen gemaakt.

We kronkelen langs de dorpjes terug naar de hoofdweg, vandaar is het nog een klein stukje tot Oxxia, het uitzichtpunt voor de Vikos kloof. Het laatste stukje regent het dus we nemen niet de moeite onze helm af te zetten of de spullen op te ruimen, we lopen zo naar de kloof en hebben daar de mazzel dat het droog wordt. We worden met een mooie regenboog beloond.
De kloof is een van de diepste ter wereld, helemaal in de diepte zien we nog net wat water stromen van de Vikos rivier. Na de kloof besluiten we, omdat het al laat wordt in een keer door te rijden naar Zitsa voor de wijn.

Vrienden van mijn ouders hebben ons verteld dat in Zitsa de beste rode wijn ter wereld gemaakt wordt die moeten we proeven! We rijden het dorp in en vinden een wijn boerderij, wij vragen naar de Glynavos maar dat hebben ze hier niet. Verkeerde wijn boerderij dus! Terug naar Zitsa (de boerderij lag er een stukje buiten) en daar vragen bij een soort barretje. De man tekent ons een kaartje waar we het juiste bedrijf kunnen vinden. We wachten even tot de regen weer over gewaaid is en doen dan nog 1 poging. Deze keer vinden we de juiste boerderij. We parkeren en lopen naar binnen. We vertellen de man dat we hier rode wijn moeten hebben. Ja zegt de man dat kunnen die vrienden wel zeggen maar wat wil je zelf? Hier proef deze witte eens. En we krijgen een heerlijke witte wijn te proeven. Maar meneer rood moeten we hebben, we krijgen een rode ingeschonken maar die vinden Sander en ik te zwaar. Gelukkig maken ze hier ongeveer 6 soorten rode wijn dus we kunnen een andere kiezen. Teveel proeven zie ik echter niet zitten. We krijgen een bordje kaas en worst en proeven daarna nog een speciale soort raki. Ondertussen probeert de man zijn best om ons in het Engels iets te vertellen over de dranken die hij verkoopt. We vertrekken uiteindelijk met een fles rode wijn (een andere dan die we geproeft hebben) en een flesje raki.

Het proeven en het eten was van het huis. Super vriendelijke mensen hier die het ook duidelijk leuk vonden buitenlandse motorrijders over de vloer te krijgen. Omdat we ook hier weer langer zijn blijven plakken dan gedacht is het ondertussen al 17:30. Dan maar naar de camping om onze tent neer te zetten.

Onder het rijden (wederom een weg vol met kronkels, het zou toch echt super zijn als je een dag hebt met kronkels en soms wat recht in plaats van een dag enkel recht en een dag enkel kronkels) hebben we het over de camping. Sander wil eigenlijk niet, hij wil eigenlijk naar Italie Maar ik wil niet naar Italie als we alle sights voorbij rijden en dat gebeurd als je geen van de steden bezoekt. We komen tot een compromis, we gaan naar de toren van Pisa maar skippen het coloseum. Dan maar naar de haven in plaats van de camping. Daar kopen we een ticket voor de ferry die om 1 uur vannacht naar Brindisi vaart.

Met het kaartje op zaak maken we nog een praatje met 4 Italianen, we krijgen alvast een voorproefje van het Engels van de Italianen (slecht!) daarna gaan we een stukje rijden om naar een restaurant te gaan. We zijn net klaar met eten als een groep van een stuk of 15 motorrijders bij onze motoren stoppen en de koffers beginnen te lezen, ze besluiten ook hier te gaan eten. Zijn wij niet goede reclame voor het restaurant? We maken een praatje, nou ja we proberen, van deze hele groep spreekt 1 iemand Engels! Ze vertaald voor ons. Ze zijn een motorclub en we krijgen in ruil voor ons visitekaartje een sticker van de motorclub. Die moeten we natuurlijk onder grote belangstelling meteen op de motor plakken.

De groep vaart vanavond ook naar Brindise dus die zullen we nog wel tegenkomen. Wij gaan nog even naar het tankstation om de motoren af te tanken. Denken we, want het tankstation is nu dicht, dan maar naar de haven en daar begint het lange wachten op de boot. Om middernacht mogen we de boot op, om 1 uur varen we weg en dan zijn we morgen om 8:30 waarschijnlijk total-los in Brindisi. De camping daar hebben we al uitgezocht, 23 km van de haven een camping met een zwembad. Lekker een dagje bijkomen want slapen dat zal niet veel worden op de boot.

 
Design by Wordpress Theme | Bloggerized by Free Blogger Templates | free samples without surveys